Επί τρία χρόνια και με ιδιαίτερη έμφαση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας η Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης μιλούσαν για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων ως τη λυδία λίθο για το ξεδίπλωμα της αναπτυξιακής πολιτικής της Ν.Δ.
H αφήγηση ήταν ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος θα έπειθε τους δανειστές να μειώσουν τα πρωτογενή πλεονάσματα κατά μία μονάδα, από το 3,5% στο 2,5%, αφήνοντας έτσι χώρο για λιγότερους φόρους που -με ένα λογικό αλματάκι- θα οδηγήσουν σε υψηλότερη ανάπτυξη.
Βεβαίως, λύση για περιορισμό των όντως υπερβολικών πλεονασμάτων κατά μία μονάδα είχε επεξεργαστεί, καταθέσει και αρχίσει να υλοποιεί η κυβέρνηση Τσίπρα χωρίς να συναντήσει σθεναρή αντίσταση από τους δανειστές.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αρνήθηκε να εκμεταλλευθεί την προεργασία που είχε γίνει και είπε ότι θα επιδιώξει λύση με τη δική της πρόταση:
«Πλεονάσματα έναντι μεταρρυθμίσεων».
Μόνον που δεν έκανε ούτε αυτό.
Ούτε στη συνάντηση με τον Εμ. Μακρόν, ούτε χθες με την Αν. Μέρκελ.
Προτίμησε να μιλήσει για μεταρρυθμίσεις σκέτες.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι οι δικοί του στην Αθήνα είχαν ήδη φροντίσει να κάνουν τη μείωση των πλεονασμάτων κινητή εορτή, μιλώντας τη μια για το 2019 και το 2020, την άλλη για το 2020 και το 2021, έπειτα για το 2021 και βλέπουμε
Στην πραγματικότητα μάλιστα, το επιχείρημα του κ. Μητσοτάκη αντιστρατεύεται το ίδιο το αίτημά του, διότι ο ισχυρισμός ότι θα επιφέρει μεταρρυθμίσεις που θα επιταχύνουν την ανάπτυξη καθιστά ευκολότερη την επίτευξη των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, άρα προς τι η μείωση;
Η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων είναι όρος για ισχυρότερη ανάπτυξη και όχι επιβράβευση για την επίτευξή της.
Ο Κ. Μητσοτάκης δηλαδή διαβεβαίωσε τη συνομιλήτριά του ότι η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι αναγκαία, αφού με τις μεταρρυθμίσεις -που, όπως μας έχει εξηγήσει η κυβέρνηση, έχουν ως κορωνίδα την αναστροφή των φιλεργατικών πρωτοβουλιών του ΣΥΡΙΖΑ- η ανάπτυξη θα επιτευχθεί.
Και θα δουλέψουν λίγο περισσότερο οι τεμπέληδες Έλληνες.
Μουσική για τα αυτιά του γερμανικού ακροατηρίου, αν σκεφτεί κανείς ότι το μόνο που γράφτηκε για την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Βερολίνο ήταν η δηκτική παρατήρηση της «Μπιλντ», ότι από τότε που έγινε πρωθυπουργός είναι σε μόνιμες διακοπές.
Σε κάθε περίπτωση, η αποτυχία Μητσοτάκη να θέσει και να επιτύχει τη μείωση των πλεονασμάτων είναι αρνητική εξέλιξη, διότι τώρα το «τάιμινγκ» είναι το πιο κατάλληλο.
Η Ευρώπη φοβάται ότι μια νέα κρίση σαν αυτήν του 2007 - 2008 είναι επί θύραις και η συζήτηση που έχει ανοίξει για την αντιμετώπισή της όχι με λιτότητα αλλά με επεκτατικές πολιτικές ταιριάζει με το αίτημα για τα πλεονάσματα.
Όμως γι' αυτές τις συζητήσεις χρειάζονται ηγέτες τύπου Τσίπρα και όχι τύπου Μητσοτάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου