Δεν είναι θεός, είναι ημίθεος...

http://avgi.gr/article/10811/11153172/den-einai-theos-einai-emitheos-

Έχουμε ήδη περάσει σε άλλη πίστα. Από τη Βίβλο και τους ήρωές της, τον Νώε, τον Μωυσή, περάσαμε στην ελληνική μυθολογία, στον Ηρακλή για την ώρα. Προκειμένου να φωτογραφίσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και τους άθλους του. Οπότε είναι ανεξάντλητη η πηγή. Άσε που περιμένουν και οι ιστορικοί χρόνοι στη γωνία. 

Ένας Μεγαλέξανδρος, ας πούμε, καθόλου δεν θα μας χάλαγε. Σε κάθε περίπτωση, προφήτης, υπερ-ήρωας ή στρατηλάτης, μια χαρά την κάνει τη δουλειά. Και για να θυμηθούμε τη μυθική ρήση του εμβληματικού προπονητή, «αυτός δεν είναι θεός, είναι ημίθεος»...

Δεν αντιλαμβάνονται άραγε το γελοίον του πράγματος οι αναλαβόντες να προωθήσουν με τέτοιον προκλητικά κακόγουστο τρόπο το ηγετικό προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη; Μάλλον όχι, δεν το αντιλαμβάνονται. Σε κάθε περίπτωση, και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δείχνει να το απολαμβάνει. Επενδύοντας πάντα πολύ και πολλά στην επικοινωνία.

 Ευκαιρία που του παραχωρήθηκε απλόχερα, σ’ αυτή τη φάση, ως εκ της καλής εξέλιξης της πανδημίας στη χώρα μας. Και μιας και σε μεγάλο βαθμό τού πιστώθηκε, είπε να αξιοποιήσει το γεγονός όσο και όπως μπορεί. Ενθαρρύνοντας και τους προς τούτο πρόθυμους, να τον δοξολογήσουν κατά το δοκούν...

Ήταν αυτή η ευκαιρία του Κυριάκου Μητσοτάκη, «η κρίση ως ευκαιρία», όπως συνηθίσαμε να λέμε. Η ευκαιρία για την υπερπροβολή του αλλά, περισσότερο, η ευκαιρία να προωθήσει τα σχέδιά του. Με τη βεβαιότητα ότι κι αυτά θα περάσουν σήμερα πολύ πιο εύκολα, πολύ πιο «αναίμακτα» απ’ ό,τι σε άλλες συνθήκες και σε άλλες εποχές.

 Έχει δίκιο; Έχει άδικο; Ο καιρός θα δείξει. 

Το βέβαιο είναι πως έτσι το πάει. Αυτό επιδιώκει. Η επί της πράξης απάντηση θα δοθεί στο αμέσως προσεχές μέλλον. Από τους ίδιους τους πολίτες...

Οι άθλοι του Ηρακλέους...

Σ’ αυτό το πλαίσιο, και με στόχο την προώθηση των πάγιων ιδεοληψιών της Δεξιάς, σχεδιάστηκε και πέρασε ήδη ο νόμος του «εκσυγχρονισμού(!) περιβαλλοντικών διατάξεων». Ο νόμος του Κωστή Χατζηδάκη, ο χαρακτηρισθείς απ’ όλους, πλην της Ν.Δ., ως περιβαλλοντοκτόνος. Σ’ αυτό το πλαίσιο σχεδιάστηκε και προωθείται, αυτές τις μέρες, το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως για την Παιδεία. Το νομοθέτημα που κι αυτό αποδοκιμάζεται από τους πάντες πλην της Ν.Δ. και που γυρίζει την Παιδεία πέντε-έξι δεκαετίες πίσω. 

Σ’ αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη περί των εργασιακών «τροπολογία» του Γιάννη Βρούτση, που και αυτή καταψηφίστηκε απ’ όλους πλην της Ν.Δ. και που δεν αφήνει τίποτα όρθιο από εργατικά δικαιώματα και από εργασιακές σχέσεις. Που αυτή κι αν μας γυρίζει, όχι δεκαετίες αλλά κάπου έναν αιώνα πίσω. Με την κατάλυση κάθε έννοιας συλλογικών αλλά και κλαδικών συμβάσεων, με τα λυμένα χέρια των αφεντικών για κάθε λογής αυθαιρεσία, με την πλήρη εγκατάλειψη των εργαζομένων στην τύχη τους. 

Είναι εκεί όπου «η θέση εργασίας προστατεύεται μόνο για τον εργαζόμενο που ο μισθός του θα μειωθεί κατά 20% και μόνο για όσο αυτό ισχύει, ενώ όλοι οι υπόλοιποι απολύονται ελεύθερα», όπως σαφώς αναφέρεται στην τροπολογία. Εκεί όπου σχεδόν παγιώνεται η εκ περιτροπής εργασία με την αντίστοιχη μείωση της αμοιβής, σύμφωνα με το κυρίαρχο πλέον δόγμα «μισή δουλειά, μισός μισθός». Εκεί όπου επεκτείνεται η εξ αποστάσεως εργασία, η αναγκαστικά επιβληθείσα στη διάρκεια της καραντίνας, με ό,τι αυτό σημαίνει και για το αύριο του εργασιακού στάτους...

Αν θέλει δε κανείς να δει κάπως ... σφαιρικότερα τους εν γένει άθλους του Ηρακλέους, δεν ξέρει πραγματικά πού να πρωτοκοιτάξει και πού να πρωτοσταθεί. 

Στην Υγεία; Όπου, παρά την αιχμηρή επικαιρότητά του θέματος, καταργούνται ολόκληρα τμήματα δημόσιων νοσοκομείων για χάρη των ιδιωτών της Υγείας. Των ιδιωτών στους οποίους παραχωρούνται τα φιλέτα των υπηρεσιών Υγείας, δαπάναις των φορολογουμένων, εννοείται. 

Στην εξωτερική πολιτική; Όπου το ένα φιάσκο διαδέχεται το άλλο. Αρχής γενομένης από το στραπάτσο της επίσκεψης Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, για να περάσουμε στο «γκρίζο» μνημόνιο Τουρκίας - Λιβύης, εκεί όπου η ελληνική διπλωματία αποφάσισε να ποντάρει στο κουτσό άλογο του Χαφτάρ, και να φτάσουμε, για την ώρα, στα «λίγα μέτρα» της τουρκικής... κινητικότητας εντεύθεν του Έβρου. 

Ή μήπως στο ναυάγιο του προσφυγικού - μεταναστευτικού; Όπου το επανιδρυθέν υπουργείο αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται. Με τις δομές σε υπερσυμφόρηση, με τη διασπορά στην ενδοχώρα μαγική εικόνα και με τους διοικητές της κομματικής επετηρίδας να διαγκωνίζονται σε ρατσιστικό οίστρο...

Έτσι, για να σταθούμε μονάχα στη μεγάλη εικόνα. 

Κι ας παραλείπουμε τα εκτός προσκηνίου επιλήψιμα. 

Ακόμη και τις καραμπινάτες λαμογιές των κατά συρροήν απευθείας αναθέσεων. 

Βλέπετε, Ηρακλής είναι αυτός, άθλους θα σκαρώνει. 

Αλλά, αν θυμάμαι καλά, και η «κόπρος του Αυγεία», κι αυτή στην ηράκλεια μυθολογία εντάσσεται...