Μία εικόνα θα θυμάμαι. Τον Τσίπρα να αγκαλιάζει, μετά την ομιλία, ένα κοριτσάκι κι αυτό να χύνεται στην αγκαλιά του. Έδωσαν και στον Μητσοτάκη ένα κοριτσάκι στην εξέδρα. Το σήκωσε και με την παλάμη του το έστρεψε προς την κάμερα λέγοντάς του: «από εκεί κοίτα».
του Νίκου Μωραΐτη
Τι ήταν αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες 15 ημέρες; Από την ημέρα της ανακοίνωσης των κοινωνικών μέτρων μέχρι σήμερα, αυτός ο τύπος δεν έχει κάτσει μία στιγμή! Ώρες ώρες νομίζεις ότι σε κοροϊδεύει: Το πρωί στο Μαξίμου να συναντά μία κοινωνική ομάδα, το βράδυ ομιλία στην επαρχία, το επόμενο πρωί στο Μαξίμου με άλλη κοινωνική ομάδα, το μεσημέρι στους δρόμους της Καρδίτσας, το βράδυ να αναδύεται από το πλήθος των Τρικάλων και να μιλάει χωρίς κείμενο.
Ξημερώματα στον Λιάτσο, λίγες ώρες μετά, χαράματα στον Παπαδάκη. Πρωί στη Βουλγαρία για τον αγωγό, βράδυ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, χθες το βράδυ σχεδόν… ταυτόχρονα στη Μάρα Ζαχαρέα και στο Ηράκλειο Κρήτης.
Ενας… κλωνοποιημένος Τσίπρας. Ένας Τσίπρας μόνος εναντίον όλων να αλωνίζει τη χώρα, να ορίζει την πολιτική ατζέντα, να μεταφέρει το μήνυμα, να αλλάζει το πολιτικό κλίμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, να καθιστά ανεπίκαιρες τις δημοσκοπήσεις. Γιατί καμία δημοσκόπηση δε θα μπορούσε να προλάβει να καταγράψει την ταχύτητα αυτού του πολιτικού ράλι.
Από τη Μεταπολίτευση και μετά, τουλάχιστον, δεν έχουμε δει τέτοιο ρεσιτάλ δραστηριότητας από έναν πρωθυπουργό. Δεν αναφέρω τον βασικό του αντίπαλο, γιατί είναι σαν να κλέβεις εκκλησία. Η μέρα με τη νύχτα.
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα δύο συγκρούονται σε αυτή τη μάχη: η μέρα και η νύχτα. Η έξοδος από τα Μνημόνια, τα μέτρα στήριξης των ασθενέστερων, τα κοινωνικά νομοσχέδια από τη μία. Οι βαρώνοι, τα λαμόγια, οι offshore, οι θαυμαστές του ΔΝΤ και του Βέμπερ από την άλλη. Και, τι σύμπτωση, αυτό το φως και αυτό το σκοτάδι απεικονίζονται τόσο παραστατικά στα πρόσωπα των δύο ηγετών: Στο χαμόγελο του ενός και στη γραμμή των ματιών του άλλου.
«Να ‘χαμε κι εμείς έναν Τσίπρα», λένε αυτές τις ημέρες οι νεοδημοκράτες. Και τι θα τον κάνατε; Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι μόνο το άστρο και το άσπρο πουκάμισο που μιμήθηκε και φόρεσε ο Μητσοτάκης. Είναι η καθαρότητα των προθέσεων απέναντι στις ταξικές σκέψεις ενός ατάλαντου κληρονόμου της πιο διεφθαρμένης πολιτικής οικογένειας του τόπου.
Μία εικόνα θα θυμάμαι. Τον Τσίπρα να αγκαλιάζει, μετά την ομιλία, ένα κοριτσάκι κι αυτό να χύνεται στην αγκαλιά του. Έδωσαν και στον Μητσοτάκη ένα κοριτσάκι στην εξέδρα. Το σήκωσε και με την παλάμη του το έστρεψε προς την κάμερα λέγοντάς του: «από εκεί κοίτα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου