Αυτοί οι τύποι, οι Κυριάκοι και οι Αδώνιδες, δεν συνομιλούν με τον κόσμο παρά μόνο μεταξύ τους, όλοι πλούσιοι, στα σαλόνια τους, λένε «τον καημένο τον Γιάννο, τι του κάνανε!», αποκαλούν τη φυλάκιση λαμόγιων «δόγμα Πολάκη» και -κρυφά μέσα τους- φοβούνται μήπως εκείνοι είναι οι επόμενοι.
του Νίκου Μωραΐτη
Ήθελα να αφήσω να περάσουν κάποιες μέρες πριν γράψω. Να μετρήσω αντιδράσεις, να συζητήσω, να ψάξω τα συναισθήματα μετά την προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου. Και είδα κάτι που περίμενα να δω και κάτι που δεν περίμενα.
Τα περίμενα όλα αυτά τα άρθρα, τα δημοσιεύματα και τις αναρτήσεις για την «αυστηρή προφυλάκιση» και την έμμεση στήριξη στον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ και -κυρίως- στον πολιτικό του προϊστάμενο, Κώστα Σημίτη, από όλο αυτό το διαπλεκόμενο πασοκικό σημιταριό που ο ίδιος εξέθρεψε, που τον κράτησε με νύχια και με δόντια οκτώ χρόνια στην εξουσία και που, τώρα που δεν υπάρχει πια ΠΑΣΟΚ σαν όχημα εξουσίας αλλά σαν ανέκδοτο, έφυγαν για τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όπου μυρίζει λαμογιά αυτοί θα πηγαίνουν, από τον εκσυγχρονισμό του Σημίτη μέχρι τον νεοφιλελευθερισμό του Κυριάκου. Αρκεί να έχει χρήμα και εξουσία.
Αυτό που δεν περίμενα να δω -σε τέτοιο βαθμό- ήταν αυτό το ομόθυμο «αχ!» της κοινωνίας, αυτό το πανελλαδικό «επιτέλους» μίας Ελλάδας που υποφέρει οκτώ χρόνια τώρα και που δεν μπορεί να βλέπει τους απατεώνες της μίζας που να ζουν ελεύθεροι και χαμογελαστοί τη μεγάλη ζωή τους.
Αυτό το χαμόγελο που κόπηκε σε ένα λεπτό από τον Γιάννο, ήρθε στα στόματα εκατομμυρίων Ελλήνων. Πώς τα φέρνει η ζωή, ε; Όταν εκατομμύρια Έλληνες έχαναν τις περιουσίες τους στο χρηματιστήριο -τη μεγαλύτερη συλλογική ληστεία που έχει συμβεί ποτέ σε αυτή τη χώρα- ο Γιάννος Παπαντωνίου χαμογελούσε στις κάμερες, με ένα στόμα θαρρείς ζωγραφιστό, που δεν μπορεί να αλλάξει έκφραση ακόμα και μπροστά στην πιο μεγάλη τραγωδία. Κι όμως, είδες πώς αλλάζει έκφραση όταν η τραγωδία είναι δική σου και όχι των άλλων.
Αυτό το «βάλ’ τους μέσα Τσίπρα», που ακούγεται από την περασμένη εβδομάδα στα καφέ, στα λεωφορεία, στα γραφεία, δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει πράξη στο σύνολό του, όσο κι αν θέλει ένας πρωθυπουργός. Διότι απαιτεί μία αδιάφθορη δικαιοσύνη που πολύ απέχει από τη δικαιοσύνη στη χώρα μας. Επειδή βρέθηκε μία δικαστικός καθαρή, δεν σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί, όμως η ελπίδα μόλις άναψε έστω ένα μικρό φωτάκι…
Πώς αντέδρασε η αξιωματική αντιπολίτευση στην κίνηση που ανακούφισε όλη την Ελλάδα; Πάλι κόντρα στο κοινό αίσθημα, γιατί αυτοί οι τύποι, οι Κυριάκοι και οι Αδώνιδες, δεν συνομιλούν με τον κόσμο παρά μόνο μεταξύ τους, όλοι πλούσιοι, στα σαλόνια τους, λένε «τον καημένο τον Γιάννο, τι του κάνανε!», αποκαλούν τη φυλάκιση λαμόγιων «δόγμα Πολάκη» και -κρυφά μέσα τους- φοβούνται μήπως εκείνοι είναι οι επόμενοι.
Βαφτίζοντας την κάθαρση «δόγμα Πολάκη», δεν καταλαβαίνουν ότι δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς το παράσημο που θέλει στα μάτια των πολιτών: ότι μόνο με τον Τσίπρα στην κυβέρνηση μπορεί να δούμε στη φυλακή έστω κάποιους από τους απατεώνες που καταλήστευσαν και χρεοκόπησαν τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου