Τα Εξάρχεια για πάνω από 40 χρόνια αποτελούν μια γειτονιά της Αθήνας που ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος έχει αναπτύξει μια πολύμορφη δράση και έχει συνδέσει την πολιτική του ύπαρξη με την συγκεκριμένη περιοχή. Όπως είναι φυσικό η περιοχή έχει αναπτύξει μερικά αντανακλαστικά σε ότι αφορά την παρουσία μερικών ανθρώπων που σχετίζονται με την εξουσία.
Ναι ρε, τα Εξάρχεια είναι άβατο. Άβατο για κυβερνητικούς, αντιπολιτευόμενους, για πληρωμένους γραφιάδες που ψοφάνε για gentrification για να γεμίσουν οι τσέπες αυτών και των αφεντικών τους, άβατο για την ΕΛ.ΑΣ και για τους ναζί. ΑΒΑΤΟ. Α-ΒΑ-ΤΟ. Και καλώς είναι.
Διότι ο κάθε Οικονόμου, που ψηφίζει πάσης φύσεως οικονομικά μέτρα που τσακίζουν τους είδους φτωχοποιημένους φτωχούς του τόπου αυτού, και την ίδια στιγμή βοηθάνε την αύξηση των κερδών των μεγάλων αφεντικών, πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβει ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις συνέπειες των επιλογών του.
Όταν λοιπόν μια ομάδα ανθρώπων, που περιλαμβάνει συστημικούς πολιτικάνδες, hipster καλλιτέχνες και lifestyle γραφιάδες, στηρίζει την καταστολή και την κρατική βία, την αντιμεταναστευτική πολιτική, την εξαθλίωση του συνόλου της κοινωνίας, τότε πως είναι δυνατόν να μην περιμένει κάποιος από αυτούς ότι θα γίνει δέκτης αποδοκιμασιών ή χτυπημάτων; Έτσι πάει, δεν γίνεται μόνο να χτυπάς, κάποια στιγμή θα τις φας κιόλας. Είτε σε λένε Βαρουφάκη, είτε Οικονόμου, είτε Σκουρλέτη, είτε δεν ξέρω γω τι, σε αυτή την περιοχή να περιμένεις μπουκέτα και κράξιμο εάν είσαι από αυτούς που ασκούν εξουσία.
Sorry κιόλας, ρε. Τι να κάνουμε τώρα. Εσείς κόβετε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, παροχές εκπαίδευσης και υγείας, φτιάχνετε κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών και τους βασανίζετε εντός τους[αν καταφέρουν και δεν πνιγούν στα νερά του Αιγαίου εξαιτίας των κλειστών συνόρων σας], σαπίζετε ανήλικα στο ξύλο, χώνετε στη φυλακή αθώους, κλέβετε χρήματα φτωχών, τακιμιάζετε με μαφιόζους και σας ενοχλεί που υπάρχει μια περιοχή που οι υπάρξεις σας και οι πράξεις δεν είναι ανεκτές; Εε, χεστήκαμε.
Έχουμε ανάγκη για περισσότερα Εξάρχεια, ανάγκη για περσσότερες περιοχές με αυτοοργανωμένες δομές, με στέκια, με αλληλεγγύη, χωρίς ρατσισμό και χωρίς φασίστες, περιοχές όπου οι αδικίες των [ακόμα και των μικρών]αφεντικών δεν γίνονται ανεκτές. ‘Έχουμε ανάγκες για περισσότερες περιοχές που πολυκατοικίες ανοίγουν τις πόρτες τους για να βάλουν μέσα διαδηλωτές που χτυπιούνται από τα ΜΑΤ και την ίδια στιγμή μικρομάγαζα βοηθούν κόσμο να ξεφύγει από τα καλόπαιδα της ΔΙΑΣ και της ΔΕΛΤΑ.
Και στη τελική:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου