Μερικές σκέψεις για την Ουκρανία.
Πρώτον, οι αποστολές όπλων. Η κυβέρνηση αποφεύγει να πει σαφώς τι έχει στείλει και τι σκοπεύει να στείλει.
Και το αποφεύγει για να μην κατηγορηθεί ότι αδυνατίζει την άμυνα των νησιών την ώρα που ο Ερντογάν ζητάει αποστρατιωτικοποίηση.
Ο υπουργός Άμυνας πάει από ελιγμό σε ελιγμό. Μας ζητάνε διάφορα, άλλα στέλνουμε, άλλα δεν στέλνουμε, είπε προχθές στη Βουλή.
Πού να σας εξηγώ τώρα, θα σας τα πω στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας.
Στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας ζήτησε πρώτα να είναι η συνεδρίαση δημόσια.
Και μετά είπε πώς να σας πω σε δημόσια συνεδρίαση, είναι δυνατόν να μου ζητάτε τέτοιο πράγμα;
Ας δούμε τι είναι αυτό το πράγμα. Οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί έχουν ζητήσει από την Ελλάδα να στείλει όπλα στην Ουκρανία.
Για διαφορετικούς λόγους. Οι Αμερικανοί για να ισχυροποιηθεί η άμυνα της Ουκρανίας.
Οι Γερμανοί για να μην στείλουν αυτοί.
Και γιατί δεν θέλουν να στείλουν αυτοί; Προφανέστατα γιατί όποιος στέλνει όπλα στην Ουκρανία είναι εκτεθειμένος σε κυρώσεις από τη Ρωσία.
Ψάχνουν λοιπόν να βρουν άλλους αυτοφωράκηδες να κάνουν τη δουλειά. Και ο Μητσοτάκης αναλαμβάνει πρόθυμα τον ρόλο.
Τι κάνουμε εμείς λοιπόν; Εμπλεκόμαστε στην ουκρανική κρίση με βάση τις απαιτήσεις των Αμερικανών. Και όχι τις επιδιώξεις των Ευρωπαίων.
Και οι Αμερικανοί έχουν συμφέρον να παραταθεί όσο γίνεται ο πόλεμος. Γιατί η ευρωπαϊκή οικονομία πλήττεται και η Αμερική κερδίζει αντίστοιχα.
Δεν το λέμε μόνο εμείς. Το είπε και ο Κώστας Καραμανλής, στην ομιλία του στο Μέγαρο Μουσικής.
Θα πει κάποιος, αμύνεται η Ουκρανία, να μην την βοηθήσουμε;
Η απάντηση είναι ότι όποιος θέλει να βοηθήσει μπορεί να το κάνει χωρίς να στείλει όπλα.
Η Τουρκία, ας πούμε, παίζει αυτή τη στιγμή έναν διαμεσολαβητικό ρόλο που τον παρακολουθούν όλοι.
Και αυτό και την προοπτική αποκλιμάκωσης κρατάει ανοιχτή και τη διεθνή της θέση ενισχύει.
Να στείλεις λοιπόν όπλα εκεί που έχεις εθνικά συμφέροντα είναι συζητήσιμο. Να στείλεις για να κάνεις τον πρόθυμο σύμμαχο και για ιδεολογικούς λόγους, δεν είναι.
Ειδικά όταν τα όπλα αυτά τα χρειάζεσαι.
Και ακριβώς επειδή τα χρειάζεσαι, η ιστορία με τα τεθωρακισμένα που μας ζητάνε οι Γερμανοί να στείλουμε δείχνει να κολλάει.
Παρ' όλο που ο Μητσοτάκης είπε ναι με τόσο ενθουσιασμό.
Ζήτημα δεύτερον, οι εφοπλιστές.
Οι εφοπλιστές είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένοι με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Και με την ελληνική κυβέρνηση που τις προσυπέγραψε.
Διότι χάνουν δουλειές με φούντες.
Δεν βγήκε, φυσικά, ο Πρετεντέρης να τους πει πουτινάκια, διότι με αυτά τα πράγματα δεν παίζουν.
Το ότι είναι δυσαρεστημένοι, βέβαια, έχει τη σημασία του, γιατί πρόκειται για σταθερούς υποστηρικτές του Μητσοτάκη.
Όπως έγραφε χθες η Εστία, οι εφοπλιστές δεν έχουν καμία ανάγκη την κυβέρνηση, γιατί τα συμφέροντά τους και οι σημαίες τους είναι στο εξωτερικό.
Και αυτό είναι μια έμμεση δήλωση ότι δεν σκοπεύουν να πειθαρχήσουν στις κυρώσεις.
Είναι κάπως αισχρό να λες ότι δεν έχεις ανάγκη την κυβέρνηση όταν υπάρχουν δύο ελληνικά καράβια που κρατούνται στον Περσικό, αλλά όταν σκέφτεσαι αποκλειστικά την τσέπη σου συμβαίνουν αυτά.
Αυτή η ιστορία μπορεί να εκθέσει πολύ σοβαρά τον Μητσοτάκη.
Δεν συζητάμε, βέβαια, να στραφούν οι εφοπλιστές στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μπορεί η υποστήριξή τους στον Μητσοτάκη να γίνει πολύ χλιαρή, ακριβώς τη στιγμή που την χρειάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου