Ένα τεράστιο πολιτικό και επικοινωνιακό δώρο δέχτηκε απρόσμενα εξ ουρανού η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και μάλιστα τη στιγμή που ο προεκλογικός πυρετός ενόψει προεδρικών εκλογών άρχισε να ανεβαίνει.
Με μια ελαφρά τη καρδία δήλωση και μια ανασκευή- κυβίστηση, ο Υπουργός Ανάπτυξης & Επενδύσεων (όχι ό,τι κι ό,τι) της Ελλάδας και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις– Σπυρίδων Γεωργιάδης κατάφερε να συσπειρώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο εναντίον του.
Με τη γνωστή τακτική της τσιρίδας, της ανακρίβειας και της θόλωσης του τοπίου με την οποία πολιτεύεται όλα αυτά τα χρόνια στη μοναδική χώρα στον κόσμο όπου θα μπορούσε να πολιτευτεί, δεν προκάλεσε την αντίδραση μόνο του Υπουργού Υγείας, του Γενικού Ελεγκτή και της πλέον προβεβλημένης βουλεύτριας του ΑΚΕΛ (θα του άξιζε Νόμπελ Ειρήνης...), αλλά και σύσσωμης σχεδόν της κοινής γνώμης στην Κύπρο.
Το γεγονός ότι κατάφερε να γεφυρώσει την... άβυσσο ανάμεσα σε εμβολιασμένους και αντιεμβολιαστές αποτελεί ένα επίτευγμα μοναδικό στον κόσμο.
Παρακολουθώντας τον Άδωνι να κάνει πλέον και διεθνή καριέρα πολιτικού τσιρκολάνου, σκέφτομαι ότι αν ήμουν εγώ Έλλην πολίτης θα ντρεπόμουν να λέω ότι τον έχω για Υπουργό, οποιουδήποτε χαρτοφυλακίου. Και δεν είναι ζήτημα ούτε ιδεολογίας, ούτε πεποιθήσεων, ούτε κοσμοθεωρίας. Είναι απλώς ζήτημα αισθητικής και ήθους.
Ή μάλλον ζήτημα ελλείμματος αισθητικής και ήθους.
Ένα λεπτό, όμως...
Αφού ΕΙΜΑΙ πολίτης της Ελλάδας! Ευτυχώς, όμως, ζω αυτοεξόριστος από το 1998 σ’ ένα νησί της Μεσογείου. Σ’ ένα «τοπόσημο διχασμού» που θα ‘λεγε κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η Κύπρος είναι κυριολεκτικά ένα τέτοιο.
Ο Αη Στράτης όμως είναι τόπος μαρτυρίου. Μνημείο διχασμού –και ξεπλύματος- είναι αυτού του είδους οι δηλώσεις από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας κι έχω σοβαρούς λόγους να πιστεύω ότι γίνονται επίτηδες στη συγκεκριμένη αρνητική συγκυρία γιατί τίποτα δεν εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα μιας αποτυχημένης κυβέρνησης από την πόλωση και την ακραία αντιπαράθεση.
Άλλωστε, κάτι ξέρει από εξορίες και άγονες γραμμές. Δικό του... κολαστήριο στα μικράτα του ήταν το μουντό και βροχερό Παρίσι. Του Βάρναλη, του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Λουντέμη, του Κατράκη και αμέτρητων άλλων από το 1929 μέχρι το 1962 ήταν ο Αη Στράτης.
Σε κάτι τέτοιες μπαλαφάρες, λοιπόν, που θολώνουν τα νερά και προκαλούν σύγχιση, ταραχή και αντιπαράθεση, σε συνδυασμό με ειρωνίες, νταηλίκια και παιχνίδια τύψεων, εξπέρ και σπεσιαλίστας είναι ο Άδωνις. Γι’ αυτό άλλωστε ο Έλληνας πρωθυπουργός τον θεωρεί έναν από τους πιο κομβικούς συνεργάτες του.
Αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρει. Δεν είναι φυσικά ότι κάθε μπούρδα που του έρχεται στο μυαλό είναι καλά μελετημένη και προβαρισμένη. Αυτοσχεδιάζει. Είναι φυσικό το ταλέντο του.
Και μπορεί επικοινωνιακά να φαίνεται ότι εκτέθηκε τόσο ο ίδιος όσο και η ελληνική κυβέρνηση, φέρνοντας στο προσκήνιο μια σύγκριση για τα αισθητά φθηνότερα PCR που διεξάγονται στην Κύπρο, αλλά στις πλείστες περιπτώσεις τα μπαρμπούτσαλα φέρνουν αποτέλεσμα.
Οι γενικολογίες και αοριστολογίες του τύπου «οι συνθήκες της αγοράς είναι διαφορετικές» ή «στην Κύπρο δεν έχει διατίμηση το μοριακό τεστ» προδίδουν ακριβώς την άποψη που έχουν στην ελληνική κυβέρνηση για το επίπεδο νοημοσύνης του μέσου πολίτη της χώρας.
Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν για την αποτυχία να καλυφθεί έγκαιρα ένα ικανοποιητικό ποσοστό εμβολιασθέντων. Το μπερδεμένο πόπολο παρακολουθούσε και το 2021 την κενολογία να θριαμβεύει, τα ψέματα και τις ανακρίβειες να εναλλάσσονται με υποδείξεις και πατροναρίσματα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να φτάνει να διερωτάται αν υπάρχουν μελέτες ότι πράγματι η θνησιμότητα στις ΜΕΘ είναι μικρότερη από το ράντζο (!).
Αποτέλεσμα της πολιτικής «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» με επικοινωνιακό επίχρισμα είναι να πεθαίνουν καθημερινά δεκάδες πολίτες.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει να τα έχει παρατήσει και να προχωρεί κυνικά στη λύση της «ανοσίας της αγέλης» και αναπόφευκτα οσονούπω θα διερωτάται «τι έχουν τα έρμα και ψοφούν». Δεν τα έχει παρατήσει πάντως σε ό,τι αφορά το επικοινωνιακό κομμάτι. Δεν είναι λειτουργικό να αφήνεις τα μέλη της αγέλης να αισθάνονται κορόιδα.
Όταν είσαι χειριστικός με τους ενοχικούς, το γυρνάς πάνω τους: «δεν είστε άξιοι να σας κυβερνούμε», ή αλλιώς «δεν έχετε την κουλτούρα για συνταγράφηση PCR, αφού σίγουρα θα κάνετε κατάχρηση».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έκαναν ακόμη και την κυπριακή κυβέρνηση να μοιάζει σοβαρή και μετρημένη και να αισθάνεται ότι έγινε παγκοσμίου επιπέδου υπόδειγμα διαχείρισης της πανδημίας. Η όλη υπόθεση με τον τραγικό Έλληνα υπουργό είναι τόσο τρανταχή που σχεδόν μοιάζει με εσκεμμένο αβαντάρισμα.
Μην απορήσετε αν σε λίγους μήνες ανακοινωθεί και καμία μεταγραφή του Μιχάλη Χατζηπαντέλα σε επιτελικό πόστο στην ελληνική κυβέρνηση.
Τέτοια κελεπούρια πρέπει να αξιοποιούνται σε πανεθνικό επίπεδο.
Ελεύθερα, 9.1.2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου