Οι ομοτράπεζοί του, ο Κουρτς στην Αυστρία και ο Τζόνσον στη Μ. Βρετανία, παραιτήθηκαν για πολύ λιγότερα, χωρίς τα κόμματά τους να χάσουν την εξουσία. Αυτός όμως ούτε που το διανοείται. Συμπεριφέρεται σαν να είναι ο ιδιοκτήτης της Νέας Δημοκρατίας και της Ελλάδας

 Εκκωφαντική αλαζονεία, θορυβώδης δειλία | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)

Hταν η παρακολούθηση του τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη μια ενέργεια συνταγματικά ανεπίτρεπτη και πολιτικά καταδικαστέα; 

Ναι, λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης και σχεδόν όλοι οι ειδικοί, ακόμη κι αυτοί που στο παρελθόν ήταν πολύ επιεικείς με τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του και φρόντιζαν με επιστημονικοφανή επιχειρήματα να του προσφέρουν κάλυψη.

 Ποιος έχει την πολιτική ευθύνη για αυτό που συνέβη; 

Ο επικεφαλής της κυβέρνησης έτσι κι αλλιώς.

Για ό,τι συμβαίνει στη χώρα την πολιτική ευθύνη έχει ο πρωθυπουργός. Δεν γίνεται να πιστώνεται τα καλά και να χρεώνει σε άλλους τα δυσάρεστα. 

Κλασική προσέγγιση στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, πόσο μάλλον στα πρωθυπουργικά συγκεντρωτικά μοντέλα, όπως είναι το δικό μας μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986. 

Ειδικά όμως στην περίπτωση του σκανδάλου των υποκλοπών η πολιτική ευθύνη του (τουλάχιστον, γιατί υπάρχουν και απόψεις που κάνουν λόγο για ποινικές ευθύνες) βγάζει μάτια.

Πήρε υπό τον έλεγχό του την ΕΥΠ με το που ορκίστηκε πρωθυπουργός, 

διόρισε διοικητή της ένα πρόσωπο που δεν διέθετε τα τυπικά προσόντα που προέβλεπε ο νόμος, τον οποίο άλλαξε για να βολέψει τον εκλεκτό του, 

αδιαφόρησε για τις επικρίσεις των κομμάτων που του επισήμαιναν ότι ο συγκεκριμένος τύπος δεν κάνει γι’ αυτή τη θέση και δεν προσπάθησε να εξασφαλίσει τη συναίνεση, ούτε καν την ανοχή, της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

 Επίσης με δική του εντολή πέρασε τροπολογία από τη Βουλή που απαγορεύει στην αρμόδια υπηρεσία να ενημερώνει εκ των υστέρων όσους παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ.

Ο κύκλος των υποψιών για τις προθέσεις του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργού μεγάλωνε. 

Επραξε το στοιχειώδες ο Κυριάκος Μητσοτάκης μόλις έσκασε η βρόμικη αυτή υπόθεση;

 Ανέλαβε την πολιτική ευθύνη, όπως έκανε με καθυστέρηση όντως, αλλά το έκανε, ο Ανδρέας Παπανδρέου στη Βουλή για το σκάνδαλο Κοσκωτά;

Στην αρχή έβαλε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να θολώσει τα νερά. Στη συνέχεια δύο υπουργοί του και ο κ. Κοντολέων εμφανίστηκαν στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας στη Βουλή και υποδύθηκαν τους ανήξερους. 

Οταν το πράγμα ξέφυγε ζήτησε την παραίτηση του Κοντολέοντος και αποδέχτηκε την παραίτηση του ανιψιού του στον οποίο είχε αναθέσει να παρακολουθεί την ΕΥΠ. 

Ο ίδιος με το τηλεοπτικό μήνυμά του επιχείρησε να μπαλώσει τις τεράστιες τρύπες εκστομίζοντας την ανοησία ότι η παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη ήταν νομότυπη, αλλά αν το ήξερε δεν θα την επέτρεπε. 

Δηλαδή μας είπε ότι θα ακύρωνε μια νόμιμη ενέργεια. 

Ομως από το στόμα του, μπουκαπόρτα όταν είναι να αποθεώσει τον εαυτό του και την κυβέρνησή του, δεν βγήκε η φράση «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη».

Και τώρα για να διασωθεί μιλάει για την ανάγκη να υπάρξει πολιτική σταθερότητα γιατί η συγκυρία είναι δραματική (ενεργειακή κρίση, πόλεμος στην Ουκρανία, κλιματική αλλαγή, αναθεωρητική Τουρκία) και βάζει διάφορους δικούς του να διαδίδουν, ανωνύμως φυσικά, ότι οι εξωτερικοί εχθροί μας (διάβαζε Ερντογάν, Πούτιν) οργανώνουν σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, άρα και της χώρας.

Οπότε προσδεθείτε, αφήστε τις γκρίνιες και στηρίξτε τον πρωθυπουργό μας. 

Ομως η αιτία της πολιτικής αστάθειας είναι η άρνησή του -για συνδυασμό εκκωφαντικής αλαζονείας και θορυβώδους δειλίας πρόκειται- να πράξει το καθήκον του. 

Οι ομοτράπεζοί του, ο Κουρτς στην Αυστρία και ο Τζόνσον στη Μ. Βρετανία, παραιτήθηκαν για πολύ λιγότερα, χωρίς τα κόμματά τους να χάσουν την εξουσία. Αυτός όμως ούτε που το διανοείται. Συμπεριφέρεται σαν να είναι ο ιδιοκτήτης της Νέας Δημοκρατίας και της Ελλάδας. Δεν δείχνει να ανησυχεί μήπως βγουν σε πλειστηριασμό και το κόμμα του και η χώρα.

Ανάγωγα

«Η ενδεχόμενη έκδοση του κ. Ασάνζ και η πιθανή δίωξη σε βάρος του εγείρουν ανησυχίες για την ελευθερία του Τύπου και τις πιθανές παραλυτικές επιπτώσεις για την ερευνητική δημοσιογραφία» δήλωσε η Μισέλ Μπατσελέτ, απερχόμενη ύπατη αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. 

Αν ρίξει καμιά ματιά στα μέρη μας, θα διαπιστώσει πόσο πολύ σέβεται η κυβέρνησή μας την ελευθερία του Τύπου και εκτιμά την ερευνητική δημοσιογραφία.