Ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε να γίνει ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ που παραπέμπεται για δεύτερη φορά στη Γερουσία για δίκη. Αυτό μάλιστα το κατάφερε μέσα σε μια μόνο θητεία και σε διάστημα μόλις ενός έτους.
Από μόνο του, αυτό το «σκορ» παραπομπών λέει πολλά ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς πως από την ίδρυση του κράτους των ΗΠΑ το 1776 μέχρι σήμερα έχουν γίνει συνολικά τέσσερις παραπομπές προέδρων με τις δύο να αφορούν το ίδιο και τις άλλες δύο να αφορούν τους Άντριου Τζόνσον και Μπιλ Κλίντον.
Βέβαια ο μικρός αριθμός παραπομπών δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν υπήρχαν σοβαροί λόγοι παραπομπής και άλλων προέδρων, απλά αυτό προφανώς δεν κατέστη εφικτό.
Ο μαγικός αριθμός 17
Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον εδώ είναι εάν ο Τραμπ θα γίνει και ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που θα καταδικαστεί. Σίγουρα αυτή είναι η πρόθεση των Δημοκρατικών αλλά στη Γερουσία τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ διαφορετικά.
Αυτό καθώς για να καταδικαστεί, απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 στη Γερουσία και αυτό μεταφράζεται ως 17 Ρεπουμπλικάνοι Γερουσιαστές ο που θα πρέπει να συνταχθούν με τους Δημοκρατικούς Γερουσιαστές και να καταδικάσουν τον Τραμπ. Ο αριθμός αυτός των Ρεπουμπλικάνων Γερουσιαστών δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί.
Πολλά θα εξαρτηθούν από το γεγονός ότι ο Τραμπ θα δικαστεί ως μη ενεργός πρόεδρος (ο χρόνος δεν επαρκεί έως τις 20 Ιανουαρίου που παραδίδει την εξουσία), καθώς επίσης από τη γραμμή του κόμματος (οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα ήθελαν να ανήκει στο κόμμα τους ο πρώτος πρέδρος των ΗΠΑ που θα κριθεί ένοχος) και ίσως πολύ περισσότερο από τις πιέσεις που ασκούν σε Ρεπουμπλικάνους Γερουσιαστές τα οικονομικά συμφέροντα στις ΗΠΑ (ιδιώτες και επιχειρήσεις που απειλούν με απόσυρση των δωρεών τους).
Παραπομπή Τζόνσον
Το βέβαιο πάντως είναι πως όπως η ιστορία έχει δείξει, η καταδίκη ενός Αμερικανού Προέδρου δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Ο πρώτος που βρέθηκε στη θέση του κατηγορούμενου ήταν ο Άντριου Τζόνσον
επειδή το 1867 απομάκρυνε τον τότε υπουργό Άμυνας της , κατά παράβαση, σύμφωνα με την κατηγορία, του αμερικανικού συντάγματος, αφού δεν υπήρχε έγκριση της Γερουσίας.
Σημειώνεται πως αρχικά είχε θέσει σε διαθεσιμότητα και τον αντικατέστησε, ακολούθησε παρέμαση του Κογκρέσου για αποκατάστασή του και τελικά ο πρόεδρος τον απέλυσε το 1868.
Όπως και με τον Τραμπ, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε υπέρ της παραπομής του σε δίκη η οποία διήρκεσε αρκετές εβδομάδες.
Η συνεδρίαση όμως έληξε με την απαλλαγή του προέδρου από τις κατηγορίες με μια μόλις ψήφο διαφορά.
Παραπομπή Κλίντον
Ο δεύτερος πρόεδρος των ΗΠΑ που παραπέμφθηκε ήταν ο Μπιλ Κλίντον το 1999. Αυτό βέβαια που πολλοί συχνά θυμούνται λάθος είναι πως δεν παραπέμφθηκε για την σεξουαλική πράξη στην οποία επιδόθηκε με την Μόνικα Λεβίνσκι αλλά για τον χειρισμό του όλου θέματος.
Το 1994 μια πρώην υπάλληλος της κυβέρνησης του Αρκάνσας κατέθεσε μήνυση σε βάρος του Κλίντον για σεξουαλική παρενόχληση.
Το 1998, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, ο Κλίντον σε ένορκη κατάθεσή του αρνήθηκε ότι διατηρούσε ερωτική σχέση με την Μόνικα Λεβίνσκι, η υπόθεσης της οποίας είχε έρθει επίσης στο φως καθώς οι δικηγόροι της ενάγουσας ήθελαν να τονίσουν πως ο Κλίντον είχε ένα πρότυπο συμπεριφοράς που αφορούσε ανάρμοστες σεξουαλικές σχέσεις με άλλους κυβερνητικούς υπαλλήλους. Ο Κλίντον όμως αρνήθηκε τα πάντα.
Η υπόθεση Λεβίνσκι όμως (εξαιτίας και του πικάντικου περιεχομένου της καταγγελίας της) πήρε μεγάλες διαστάσεις και ο Κλίντον κλήθηκε να καταθέσει για την ψευδή του ένορκη δήλωση αφού στο μεταξύ παραδέχθηκε την ανάρμοστη σχέση.
«Είχα σχέση με τη δεσποινίδα Λεβίνσκι η οποία ήταν ανάρμοστη» είχε δηλώσει αλλά επέμενε να αρνείται πως είχε διαπράξει ψευδορκία βασιζόμενος στον, κατά την άποψή, νομικό ορισμό του στοματικού σεξ και των σεξουαλικών σχέσεων.
Τέλη του 1998 η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε υπέρ της παραπομπής του για ψευδορκία και παρεμπόδισης του έργου της δικαιοσύνης. Και αυτός απαλλάχθηκε των κατηγοριών.
Νο 1 παραπομπή Τραμπ
Επίσης των κατηγοριών απαλλάχθηκε και ο Ντόναλντ Τραμπ κατά την πρώτη παραπομπή του σε δίκη για τα αδικήματα της:
-κατάχρησης εξουσίας, ότι δηλαδή καταχράστησε το αξίωμα του προέδρου για προσωπικό όφελος αφού φέρεται να ζήτησε εκβιαστικά από τον πρόεδρο της Ουκρανίας την διερεύνηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων πολιτικών του αντιπάλων (οικογένεια Μπάιντεν) και
-παρακώλυση της λειτουργίας του Κογκρέσου μέσω της άρνησής του να συμμετάσχει στην έρευνα της παραπομπής και της εντολής τους προς αξιωματούχους στον Λευκό Οίκο να μην συμμετάσχουν σε αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου