Πρώτον, γιατί δεν υπήρξε αναφορά του Τραμπ υπέρ των ελληνικών θέσεων. Ο απίθανος Αμερικανός Πρόεδρος εξέφρασε απλώς το ενδιαφέρον του για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών και τίποτα περισσότερο.
Και, δεύτερον, γιατί το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ήταν σκέτη πανωλεθρία. Δώσαμε τα πάντα, ακόμα και στήριξη στη δολοφονία του Σουλεϊμανί, και πήραμε το... δικαίωμα να αγοράσουμε F35 και να στείλουμε μια συστοιχία Patriot στη Σαουδική Αραβία.
Πρόκειται για τεράστια διπλωματική επιτυχία. Μπορεί να μην χρειαζόμαστε τα F35, αλλά, όπως και να το πάρει κανείς, είναι μια μπίζνα. Και μπορεί να χρειαζόμαστε τους Patriot για την άμυνα της χώρας, σε μια περίοδο όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά τους χρειάζονται και οι Σαουδάραβες. Έτσι είναι οι στρατηγικές συμμαχίες, κάτι δίνεις, κάτι παίρνεις.
Εμείς δεν πήραμε τίποτα, αλλά τουλάχιστον δώσαμε και με το παραπάνω. Και επιπλέον σταματάμε μια παράδοση της ελληνικής διπλωματίας, να κρατάει αποστάσεις από όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, και να διατηρεί σχέσεις φιλίας και συνεργασίες με όλες τις πλευρές. Δεν βαριέσαι. Κάποια μπίζνα μπορεί να βγει από αυτό.
Αν κάτι δεν αντέχεται, σε όλη αυτή την υπόθεση, είναι η πάγια τακτική του Κ. Μητσοτάκη, να παρουσιάζει τα διπλωματικά φύκια ως υπερήφανες εθνικές μεταξωτές κορδέλες. Κάτι ανάλογο κάνει και στο ποδόσφαιρο.
Αλλά εκεί τουλάχιστον βρίσκεται μόνο ο ίδιος με την πλάτη στον τοίχο. Όχι η χώρα ολόκληρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου