Η ανομία σε μία και μόνο εικόνα

 

Stratis Bournazos

 Ξεκινάω με τα αυτονόητα: η εικόνα είναι βαθιά προσβλητική και εξευτελιστική για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που (υποθέτω) συνελήφθη. 

Και δεν έχει καμία, μα καμία σημασία ποιος είναι ή τι έκανε, ή αν είναι "ένα μόνο" περιστατικό. 

Εκτός του ότι πολλές μαρτυρίες, τελευταία, μας δείχνουν ότι δεν είναι καθόλου «μεμονωμένο», φανερώνει αυξημένο βαθμό μιθριδατισμού η αντίδραση «ε, μια φορά έγινε», «θα συμβούν κι αυτά, να τελειώνουμε με τους "μπαχαλάκηδες"», «δεν είναι το κύριο αυτό» κλπ. 

Δεν είναι ποσοτικό μόνο το θέμα. 

Κι όσο κι αν είμαστε εθισμένοι στη βία και την αυθαιρεσία των ΜΑΤ, αυτή η εικόνα είναι ένα ακόμα σκαλί πιο κάτω, «στου κακού τη σκάλα».

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. 

Ποιοι διαμαρτύρονται; 

Αν και είναι πολλοί και πολλές, είναι κυρίως «οι συνήθως ύποπτοι (και ύποπτες)». 

Και ποιοι δεν λένε τίποτα; 

Αυτοί που *κανονικά* θα έπρεπε να πρωτοστατούν στις διαμαρτυρίες: δηλαδή οι κυβερνώντες, οι συνδικαλιστές αστυνομικοί, η ηγεσία της Αστυνομίας, όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η Αστυνομία είναι φρουρός του νόμου και της τάξης, και γενικότερα όσοι πιστεύουν στους θεσμούς.

 Κανονικά κάποιος που πιστεύει βαθιά στους θεσμούς θα έπρεπε να έχει θορυβηθεί και ταρακουνηθεί, και όχι όσοι φωνάζουν (ή, ακριβέστερα, φωνάζουμε) στους δρόμους «Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει…» ή «Προσοχή, προσοχή, δολοφόνοι με στολή!». 

Για σκεφτείτε το: εκτός από τον συλληφθέντα που εξευτελίζουν βάναυσα, η εικόνα αυτή είναι απολύτως εξευτελιστική και ντροπιαστική για την Αστυνομία, που, κανονικά, εκπροσωπεί τη νομιμότητα. 

Είναι μια κατεξοχήν εικόνα ανομίας.

ΥΓ. Δεν γράφω τα παραπάνω με μπόλικη αφέλεια, θεωρώντας ότι τα ΜΑΤ πορεύονται με το Σύνταγμα στο ένα χέρι και τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άλλο, ως σύγχρονοι άγιοι Φραγκίσκοι με λεπτές βεργούλες και κραδαίνοντας μίσχους ανθέων, αντί για γκλομπ.

 Ξέρω πολύ καλά πώς δρουν. 

Τα γράφω για να δείξω μια αντίφαση: 

ότι η εικόνα αυτή είναι *και* μια εικόνα καταβαράθρωσης της Αστυνομίας, των δυνάμεων της τάξης, της τάξης της ίδιας. Και αυτό θα έπρεπε, κανονικά, να αφορά και όσους νοιάζονται για την νομιμότητα και την τάξη.

 Φυσικά, όλα αυτά σε ένα αφηρημένο επίπεδο· ιστορικά και στην πράξη έχει φανεί ότι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά: οι θεματοφύλακες του νόμου και της τάξης ανέχονται ή και επικροτούν τέτοιες εικόνες.

ΥΓ2. Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου τιμώντας για άλλη μια φορά τον ρόλο της, έκανε χθες αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη για τα αυξανόμενα κρούσματα αστυνομικής βίας, δείχνοντάς μας ότι η φροντίδα για τα δικαιώματα και τους θεσμούς δεν είναι, ιδίως σε επίπεδο αρχής, κάτι ασύμβατο.

H φωτογραφία κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο. Εγώ την πήρα από τον τοίχο της Elena Milioti (υιοθετώντας και την προτροπή της, να κυκλοφορήσει παντού). 

Ανάλογες έχει δημοσιεύσει και το The Press Project