Κάνω αυτή την ανάρτηση του σκίτσου αυτού για να συγχαρώ τον Δημήτρη Χατζόπουλο. Είναι ίσως το πιο χυδαίο σκίτσο της χρονιάς. Πιθανόν το πιο χυδαίο σκίτσο της εικοσαετίας.
Επειδή είμαι θιασώτης του πολιτικού σκίτσου και παρακολουθώ ξένες εφημερίδες καθημερινά, μπορώ να πω πως είναι διεθνούς επιπέδου. Μιλώντας με “Ολυμπιακούς” όρους θα έλεγα ότι μπαίνει διεθνώς στην οκτάδα με φιλοδοξίες για μετάλλιο.
Συζητάω με ένα φίλο μου, γνωστό δημοσιογράφο, και μου λέει: “Δηλαδή εσύ λες να πρέπει ο εφημερίδα να λογοκρίνει το σκίτσο;”
To σκέφτομαι από εκείνη την ώρα.
Θυμάμαι την πρόσφατη ιστορία της Washington Post, που αναδημοσίευσε σκίτσο όχι δικού της σκιτσογράφου, αλλά κάποιου ξένου, ο οποίος απεικόνιζε τον Τραμπ σαν σκυλί που φόραγε την εβραϊκή γιαμούλκα, και τον Νετανιάχου, τον πρωθυπουργό του Ισραήλ να το σέρνει, κάνοντας έτσι κριτική στην άκριτη υποστήριξη του Αμερικανού προέδρου στην Ισραηλινή ατζέντα βίας στη Μέση Ανατολή.
Στην Αμερική ξεσηκώθηκε μεγάλος χαμός από τους συντηρητικούς, και το σκίτσο κατηγορήθηκε ως αντισημιτικό. Η εφημερίδα το απέσυρε, ζήτησε συγγνώμη, και ανακοίνωσε μια νέα διαδικασία με την οποία θα εγκρίνονται τα σκίτσα στο μέλλον.
Στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος η συντηρητική κωμικός Ροζάν Μπαρ, γνωστή οπαδός του Τραμπ, φωτογραφήθηκε έχοντας προσθέσει μικρό μουστακάκι στο πρόσωπό της που θύμιζε τον Χίτλερ, να βάζει στον φούρνο μπισκοτάκια με εβραικό σήμα. Δικαιολογήθηκε ότι ήταν χιούμορ, και ότι η ίδια είχε εβραϊκή καταγωγή. Τη γλίτωσε την πρώτη φορά. Όταν όμως απεικόνισε σαν πίθηκο την μαύρη σύμβουλο του πρώην προέδρου Ομπάμα, Βάλερυ Τζάρεντ, το ABC σταμάτησε την κωμική τηλεοπτική σειρά στην οποία πρωταγωνιστούσε, και την απέλυσε.
Αυτές είναι δύσκολες αποφάσεις. Η Καθημερινή αποφασίζει αν ο κ. Χατζόπουλος μπορεί να δημοσιεύει τέτοια σκίτσα. Και εμείς αποφασίζουμε να τον κρίνουμε σαν εμμετικό.
Μπορεί να είναι η αναισθησία που τυφλώνει τον κ. Χατζόπουλο. Μπορεί να είναι η ασυγκράτητη επιθυμία του να συμπλεύσει στο όψιμο κλίμα “νόμου και τάξεως” που κυκλοφορεί εσχάτως στα social media. Mπορεί να θέλει να κλείσει το μάτι σε ένα όλο και πιο πολυάριθμο ακροδεξιό ακροατήριο που αισθάνεται νομιμοποιημένο από κάποια - όχι όλα - κυβερνητικά στελέχη. Το σίγουρο όμως είναι πως δεν μπορεί να ξαναγράψει την Ιστορία: στις πύλες του Πολυτεχνείου το 1973 βρίσκονταν ΦΟΙΤΗΤΕΣ, που κάποιοι και τότε τους έλεγαν αλήτες, και το τανξ οδήγησαν οι δυνάμεις ασφαλείας κατά πάνω τους. Στο Πολυτεχνείο κάποιοι υπερασπίστηκαν την Δημοκρατία και το πλήρωσαν με φυλακίσεις, με βασανιστήρια, και με την ίδια τους τη ζωή.
Το σκίτσο αυτό του κ. Χατζόπουλου δεν βεβηλώνει τη μνήμη τους. Αντιθέτως μας θυμίζει πως η Δημοκρατία χρειάζεται διαρκή επαγρύπνηση, γιατί η ακροδεξιά μπορεί να μην επιστρέψει με ένα γκλομπ, αλλά και με ένα πενάκι σκιτσογράφου.
ΥΓ. Στα πανεπιστήμια για χρόνια υπάρχει βία για δεκαετίες. Στο παρελθόν ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ συγκρούστηκαν μαζί της αν και το νομοθετικό πλαίσιο τους το επέτρεπε. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα μασάει τα λόγια του για αυτήν. Έχω γνώση άθλιων γεγονότων, και φίλων που έχουν υποστεί από φραστικές επιθέσεις μέχρι ξυλοδαρμούς. Πρόκειται για εγκληματική παθογένεια που πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από το ξεκαθάρισμα λογαριασμών που κάποιοι γύρω από την κυβέρνηση επιδιώκουν.
Υπενθυμίζω πως στη Δημοκρατία οι αστυνομικές δυνάμεις είναι στην υπηρεσία της κοινωνίας που τους έχει δώσει το δικαίωμα στη βία υπό την αυστηρή προϋπόθεση να δρουν με βάση το νόμο, με σύνεση, αυτοσυγκράτηση, και αναλογικότητα ως προς τις περιστάσεις. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα για συλλογικές τιμωρίες και αντίποινα επί δικαίων και αδίκων.
Αν στις 17 Νοεμβρίου υπάρξουν ΘΥΜΑΤΑ, την ευθύνη δεν θα έχουν ένα μάτσο χούλιγκανς, αλλά το οργανωμένο κράτος, και η πολιτική του διοίκηση που μοιάζει τελευταία να παρασύρεται από κάποιους που έχουν μια συγκεκριμένη ατζέντα.
Κατά τη γνώμη μου ο πρωθυπουργός οφείλει ΤΩΡΑ να στρέψει την προσοχή του σε μια διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση.
Στις 18 Νοεμβρίου θα είναι πολύ αργά για “δάκρυα.”
Στις 18 Νοεμβρίου θα είναι πολύ αργά για “δάκρυα.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου