Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η νέα τουρκική εισβολή στην βόρεια Συρία, η τρίτη κατά σειρά στα οκτώμιση χρόνια που διαρκεί ο συριακός – κατ όνομα μόνον - «εμφύλιος», είναι εκτός από παράνομη και άκρως επικίνδυνη για την εύθραυστη σταθερότητα ολόκληρης της Μέσης Ανατολής.
Κι αυτό γιατί η επίθεση, με τον οργουελικό τίτλο «Πηγή της Ειρήνης», στα αυτόνομα κουρδικά καντόνια - πέρα από το ότι συνιστά κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, καθώς προχωρά σε νέο εδαφικό τεμαχισμό ενός κυρίαρχου κράτους – μέλους του ΟΗΕ - δημιουργεί και τις προϋποθέσεις για μια ακόμη προγραμματισμένη εθνοκάθαρση κατά μήκος της εκτεταμένης «ζώνης ασφαλείας».
Αλλά και για ένα επιπλέον προσφυγικό κύμα, καθώς δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι και Σύροι Αραβες κάτοικοι της περιοχής εγκαταλείπουν ήδη όπως όπως τις εστίες τους για να σώσουν τις ζωές τους από τους Τουρκους... ειρηνοποιούς. Και βέβαια μια πρόσθετη, πολύ πιθανή παρενέργεια της εισβολής θα είναι η αναβίωση του ημιθανούς σήμερα «Ισλαμικού κράτους», καθώς πολλοί από τους τζιχαντιστές πρώην μαχητές του οποίου πολεμούν πλέον τους Κούρδους κάτω από τις σημαίες των τουρκόφιλων «ανταρτών», και το ίδιο αναπόδραστα θα συμβεί με αρκετούς από τους χιλιάδες σημερινούς αιχμαλώτους...
Φυσικά, η νίκη του Ερντογάν κάθε άλλο παρά σίγουρη είναι. Ο (αποδυναμωμένος από τις εσωτερικές εκκαθαρίσεις) τουρκικός στρατός και οι μισθοφόροι του έχουν να αντιμετωπίσουν δεκάδες χιλιάδες ψυχωμένους, ταμπουρωμένους και εμπειροπόλεμους Κούρδους μαχητές, που πολεμούν για την επιβίωση του λαού τους, αλλά και του αυτόνομου πολιτικού πειράματος της Ροζάβα.
Και, το σημαντικότερο, ο αποχαλινωμένος Τουρκος πρόεδρος διακινδυνεύει να στείλει τους Κούρδους από το αμερικανικό «μαντρί» στην αγκαλιά του πρώην εχθρού τους, του Ασαντ, και των Ρώσων και Ιρανών συμμάχων της Δαμασκού- των μόνων που μπορούν αυτή τη στιγμή να αντιστρέψουν την κατάσταση επί του πεδίου. Ο Πούτιν είναι βέβαιο πως τρίβει τα χέρια του, βλέποντας τους Αμερικανούς να αποχωρούν εξευτελισμένοι - αλλά κάτι μας λέει πως δεν θα αφήσει τον όψιμο λυκοσύμμαχο του να καταπιεί τη μισή βόρεια Συρία. Στο μεταξύ όμως, για μυριάδες αμάχους, ο Αλλάχ να βάλει το χέρι του...
Κατά τα άλλα, όπως συνηθίζεται βεβαία σε αυτές τις περιπτώσεις, σύσσωμη σχεδόν η διεθνής κοινότητα έσπευσε να καταδικάσει την ασύμμετρη επίθεση - περιλαμβανομένου του ανήθικου αυτουργού της, του προέδρου Τραμπ, που αφού έδωσε στον Ερντογάν το πράσινο φως, χτες έκανε λόγο για...«κακή ιδέα»!
Ομως οι εναπομείναντες ξένοι «σπόνσορες» του συριακού εμφυλίου – οι Αμερικάνοι, οι Ρωσοι, οι Ιρανοί, οι αραβικές μοναρχίες του Κόλπου – έχουν όλοι λερωμένη τη φωλιά τους, και τα δάκρυα που χύνουν πάνω από το κουφάρι της άμοιρης Συρίας είναι κροκοδείλια. Αυτό ισχύει διπλά για τους Ευρωπαίους, που κουνάνε μεν το δάχτυλο στον «κακό» Ερντογάν, αλλά με το άλλο ταΐζουν τον τουρκικό επεκτατισμό με δισεκατομμυρια ευρώ και υπερσύγχρονα όπλα- ενώ προσεύχονται σιωπηρά να συγκρατήσει ο «σουλτάνος» στην από εκεί μεριά του Αιγαίου τα εκατομμύρια των απελπισμένων προσφύγων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου