Ο Νίκος Τζιανίδης δίνει τη δική του απάντηση στον υπουργό Μεταφορών
Ε, ναι λοιπόν κύριε υπουργέ Υποδομών και Μεταφορών, αξιότιμε κύριε Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέως, είμαι ένα «απόβρασμα της κοινωνίας», αν έτσι σας αρέσει κι αν έτσι νομίζετε. Πολλές φορές, ιδροκοπώντας σε σχοινοτενείς ουρές στο Μετρό, για να εκδώσω ένα εισιτήριο, παρακάμπτω και περνάω δίχως αυτό τις μπάρες. Με πιέζει ο χρόνος, με πιέζουν οι σκέψεις, με πιέζει το σύστημα, οπότε λέω: «Αει… στο καλό, κι ας με πιάσουν.»
Είμαι ένα «απόβρασμα της κοινωνίας»!
Επίσης συχνά παρατηρώ γέροντες και γερόντισσες σαστισμένους με την τεχνολογία, να κοιτούν μια δεξιά, μια αριστερά και να κατεβαίνουν τις σκάλες του Μετρό δίχως εισιτήριο στην τσέπη τους. Απηυδισμένοι κι ανήμποροι και δίχως την γνώση χειριστή ηλεκτρονικού υπολογιστή, οι φορτωμένοι πάνω από 60 χρόνους στο μυαλό, παραιτούνται και επαναστατούν: «Αει… στο καλό ας με πιάσουν!»
Είναι κι αυτοί «αποβράσματα της κοινωνίας»!
Κάποτε, παιδιά σαν ήμασταν, όταν εξορίστηκε ο εισπράκτωρ από τα λεωφορεία και την θέση του κατέλαβε ένας άψυχος πλαστικός κερματοδέκτης, ρίχναμε μέσα στο κουτί, έτσι για πλάκα, από κουμπιά μέχρι νομίσματα φτιαγμένα από αλουμινόχαρτο! Ετσι για πλάκα!
«Αποβράσματα της κοινωνίας» από τότε!
Κι αν τότε κύριε υπουργέ κάποιοι το κάναμε για να γελάσουμε, σήμερα κάποιοι αν πληρώσουν 1,40 για εισιτήριο, το μεσημέρι θα πάνε με ένα κιλό ψωμί λιγότερο στο σπίτι τους. Μην ξεχνάτε κι αυτά τα «αποβράσματα της κοινωνίας», κύριε υπουργέ!
Επίσης μην παραβλέπετε πως, εσείς οι πολιτικοί μας μάθατε τον τρόπο να παρακάμπτουμε ό,τι μας ζορίζει· και κυρίως να μην πληρώνουμε ό,τι μπορούμε να μην πληρώσουμε. Όταν ο πολίτης βλέπει το κράτος να τον κλέβει με όλους τους (καθ’ όλα νόμιμους) τρόπους αναζητεί κι αυτός έναν τρόπο να «απαντήσει».
Η μη ακύρωση του εισιτηρίου ή η μη έκδοσή του, είναι ένας τρόπος «απάντησης» στην αναλγησία του κρατικού μηχανισμού! Κι όταν κύριε Καραμανλή της ένδοξης οικογένειας των Καραμανλήδων, οι περισσότεροι από εμάς πληβείοι νιώθουμε, κάτω από τον βραχνά των απολύσεων, των μισθολογικών μειώσεων, της υπερφορολόγισης, της αφαίμαξης και του τελευταίου ευρώ, που ξεχάστηκε σε έναν τραπεζικό λογαριασμό, ε, το να «κλέψουμε» κι εμείς 1,40, κατά κάποιο τρόπο, το δικαιούμαστε.
Ξεχνάτε κύριε υπουργέ πόσα χρήματα χρωστούν τα κόμματά σας στο ελληνικό δημόσιο, που δεν προβλέπεται να αποπληρώσουν;
Άρα κι εσείς «αποβράσματα της κοινωνίας»!
Οι ρόλοι μας διακριτοί από παλιά άλλωστε: Εμείς οι ερασιτέχνες κλέβουμε κουπί κι εσείς οι επαγγελματίες βάρκα…
Εμείς το 1.40 του Μετρό κι εσείς… Εσείς; Να θυμηθούμε τον Σουρή του 1897; Ε; « Ο ένας κλέβει όρνιθες, και σκάφες για ψωμί, ο άλλος το έθνος σύσσωμο, για πλούτη και τιμή.»
Όλοι «αποβράσματα της κοινωνίας« λοιπόν, ο καθένας με τον τρόπο του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου