Οι τοποθετήσεις του Ράμφου και του Μαρκουλάκη στο συνέδριο της ΝΔ συμπυκνώνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το ιδεολογικό οπλοστάσιο της λεγόμενης φιλελεύθερης πτέρυγας του κόμματος.
Στη βάση του βρίσκεται η μπακαλίστικη οικονομική αντίληψη του "δεν μπορείς να ξοδεύεις περισσότερα από όσα βγάζεις, "πλαισιωμένη από την κοινότοπη αποστροφή περί "κακού, σπάταλου κράτους".
Η πολιτική "ανάλυση" του χώρου εξαντλείται στη θέση περί ανώριμων, νηπίων πολιτών που δεν μπορούν να διακρίνουν την πραγματικότητα από τις επιθυμίες τους και γίνονται έρμαια του λαϊκισμού.
Η δε λύση που προτείνουν είναι αυτή ενός ηγέτη - μάνατζερ που με σοβαρότητα και μετριοπάθεια θα βάλει τάξη πρώτα στο κόμμα του και μετά στη χώρα.
Ο Κυριάκος δηλαδή.
Όλο αυτό πλαισιώνεται από αμέτρητα κλισέ ποπ ψυχολογίας, self help εγχειριδίων και διαφόρων "οδηγών επιτυχίας" που κάνουν θραύση στις ΗΠΑ και προβάλλονται σε εκπομπές τηλεπωλήσων ή εκδηλώσεις τύπου TEDx.
Μαζί φυσικά με μία ακατάσχετη ηθικολογία, εντυπωσιοθηρικούς λυρισμούς βιωματικών εμπειριών όπου οι φιλελεύθεροι ήρωες μας παλεύουν με το τέρας του λαϊκισμού και του κρατισμού και βγαίνουν νικητές και μπόλικη αυταρέσκεια εκπεφρασμένη ως χρέος των νικητών της αγοράς - των αρίστων - να ηγηθούν της αδαούς κοινωνίας και να την επαναφέρουν στο δρόμο της αρετής.
Τίποτα παραπάνω δηλαδή από την ιδεολογική αυτοεικόνα ενός κλειστού κλαμπ προνομιούχων που ναρκισσεύονται θαυμάζοντας το είδωλό τους στον καθρέφτη.
Το μόνο πάθος που μπορεί να ξυπνήσει αυτός ο χώρος στις λαϊκές μάζες είναι ένα πηγαίο, ασίγαστο ταξικό μίσος εναντίον τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου