Σκέψου, λέει, να αναφέρονταν σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα όσα αποκαλύπτει ο Ανδρέας Μαρτίνης για το Ερρίκος Ντυνάν. Τι οργιώδη δημοσιογραφικά πάρτι θα είχαν οργανωθεί.
Τι εισαγγελικά τηλεοπτικά πάνελ θα είχαν στηθεί.
Πόσα καταγγελτικά πολυσέλιδα αφιερώματα θα είχαν φιλοτεχνηθεί.
Σε τι οργασμό θα βρισκόταν το Διαδίκτυο.
Πόσοι και ποιοι τηλεοπτικοί ανακριτές θα κουνούσαν συνοφρυωμένοι το δάχτυλο, θα ζητούσαν παραιτήσεις, θα απαιτούσαν κεφαλές επί πίνακι.
Όμως δεν αναφέρονται σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά σε μεγαλοπαράγοντες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Κι έτσι τα τρώει η μαρμάγκα. Άκρα του τάφου σιωπή.
Πολύ λογικό.
Και αναμενόμενο...
Είναι προφυλακισμένος, υπόδικος με βαρύτατες κατηγορίες ο Ανδρέας Μαρτίνης. Ο πρώην πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και του Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν. Καταθέτει δε ως μάρτυρας στην Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή της Βουλής που ερευνά σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας. Καταθέτει, αποκαλύπτει, καταγγέλλει.
Μπορούμε άραγε να πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα υποστηρίζει;
Ασφαλώς όχι.
Πολύ περισσότερο αν θεωρεί ότι, δι’ αυτών, ελαφρύνει τη θέση του.
Ούτε μπορούμε να ξέρουμε γιατί αποφάσισε ξαφνικά «να δώσει» τόσο κόσμο. Κόσμο με τον οποίο στο πρόσφατο παρελθόν συνεργάστηκε στενά και μάλλον αρμονικά. Δεν αποκλείεται να θεωρεί ότι έτσι επιμερίζονται οι ευθύνες. Ή ότι θα τύχει καλύτερης δικαστικής μεταχείρισης ως μεταμεληθείς και «συνεργαζόμενος» με τις αρχές.
Όπως και να ‘ναι, οι αποκαλύψεις του (σε όποιον βαθμό κι αν ισχύουν) παρέχουν την εικόνα ακραίας νοσηρότητας που επικρατούσε, για χρόνια, στον χώρο της δημόσιας υγείας. Και μας δείχνουν, επίσης, κατά τρόπο θεαματικό πώς φτάσαμε ώς εδώ. Πώς, γιατί και με ευθύνη ποιων κατέρρευσε η χώρα. Όπως συνέβη άλλωστε και με τις άλλες επιτροπές, εξεταστικές και προανακριτικές της Βουλής. Εκείνες για τους εξοπλισμούς, εκείνη για τα θαλασσοδάνεια κομμάτων και μέσων ενημέρωσης. Αυτό ακριβώς. Πώς, γιατί και με ευθύνη ποιων φτάσαμε ώς εδώ...
Οι... μη ειδήσεις
Τρεις υπουργούς Υγείας της Ν.Δ. και έναν του ΠΑΣΟΚ δείχνει ο Ανδρέας Μαρτίνης ως υπεύθυνους για την κατάρρευση και, στη συνέχεια, για το ξεπούλημα (πραγματικό ξεπούλημα) του Ερρίκος Ντυνάν. Και μάλιστα όχι εξ αμελείας, αλλά εκ προθέσεως υπεύθυνους. Οι οποίοι έσκαψαν μεθοδευμένα και μεθοδικά τον λάκκο του μεγάλου θεραπευτηρίου προκειμένου να περάσει εύκολα και φτηνά (με άκρως βολικά φωτογραφικά νομοθετήματα) στα χέρια του τραπεζίτη.
Κι από κει και πέρα, όπως αποκαλύπτει ο πρώην πρόεδρός του, το Ερρίκος Ντυνάν είχε μεταβληθεί σε κέντρο δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν πολυτελούς νοσηλείας πολλών, πάρα πολλών (για 17.000 γίνεται λόγος) μεγαλοσχημόνων του δημόσιου βίου. Οικογενειακώς δε. Ακόμη και πρώην πρωθυπουργών. «Μονάχα ο Καραμανλής και ο Τσίπρας δεν με ενόχλησαν για τέτοιου είδους εξυπηρετήσεις» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μαρτίνης. Φαντάσου!
Όλα αυτά λοιπόν τα φοβερά και τρομερά τα αξιολογούν ως... μη ειδήσεις και τα απαξιώνουν στην εντέλεια τα μεγάλα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά. Το πολύ - πολύ να τους αφιερώσουν κάποιο «μονόστηλο» και αν.
Όπως ακριβώς συμβαίνει με την προανακριτική για τα θηριώδη εξοπλιστικά σκάνδαλα, «ενδιαφέροντος» Γιάννου Παπαντωνίου. Όπως ακριβώς συνέβη, λίγο παλιότερα, με τα δάνεια του «αέρα», τα δανεικά κι αγύριστα κομμάτων και ΜΜΕ. Ε, ο καθένας μπορεί εύκολα να βγάλει τα συμπεράσματά του. Για τις ιδιοτέλειες του δημόσιου λόγου. Για την ποιότητα της ενημέρωσης. Για τους σκοπούς και για τις σκοπιμότητες των πολιτικών αλλά και των εκδοτικών - δημοσιογραφικών επιλογών.
Και κάτι ακόμη. Μήπως άραγε το διαρκές αίτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη για εκλογές. Η πρεμούρα της Φώφης Γεννηματά για, εδώ και τώρα, αλλαγή κυβέρνησης. Η επιμονή του Βαγγέλη Βενιζέλου στην προοπτική του «ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ». Καθώς και η μαχητική επ’ αυτών συνηγορία των μεγάλων ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης. Έχουν, προπάντων, να κάνουν ακριβώς μ’ αυτό; Με την ανάγκη δηλαδή να φύγει επειγόντως ο Τσίπρας; Που στήνει εξεταστικές και προανακριτικές.
Που ψάχνει τα σκανδαλιστικά πεπραγμένα παρελθούσης χρήσεως. Που ξεψαχνίζει τις «λίστες» της αμαρτίας. Που δεν το ‘χει σκοπό ν’ αφήσει τίποτα όρθιο από τα ιερά και τα όσια, από τα καλά (ώς τώρα) κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα του παραδοσιακού δικομματισμού. Ώστε να σταματήσουν όλα αυτά; Ώστε να μπει φρένο στον ερευνητικό οίστρο του σφετεριστή της εξουσίας; Μήπως είναι γι’ αυτό; Λέω, μήπως...
Χτύπημα
Μήπως τελικά η πρεμούρα της Ν.Δ., αλλά και των άλλων, να φύγει ο Τσίπρας έχει, προπάντων, να κάνει με την αγωνιώδη ανάγκη τους να σταματήσει κάθε έρευνα για τα σκάνδαλα του παρελθόντος; Για τα αμαρτωλά πεπραγμένα των κυβερνήσεών τους; Λέω, μήπως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου