Όταν οι εκπρόσωποι του παλιού πολιτικού προσωπικού της χώρας μιλάνε, ακόμη κι αν ηλικιακά δεν ανήκουν στην τρίτη ηλικία, είναι σαν να μιλάνε κάποιοι παππούδες που λένε ιστορίες του χτες κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους, ώστε να φαίνεται ότι στα πάντα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο και, βέβαια, ...“δίκιο”.
Ένας εκ των εκφραστών αυτών των πολιτικών που απέτυχαν, με την υπογραφή των μνημονίων, την αποδοχή της επιτροπείας και την έλλειψη κάθε εναλλακτικού σχεδίου να πιστοποιούν την αποτυχία, είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ένας πολιτικός που οργανώνει συνέδρια για την “Ελλάδα μετά”, χωρίς να μπορεί να αρθρώσει ούτε μια ουσιαστική πρόταση για το πώς η “Ελλάδα τώρα” θα μπορέσει να βγει από το τέλμα στο οποίο την οδήγησαν πολιτικές σαν κι αυτές που “σχεδίασε” ή αποδέχτηκε, και χωρίς να έχει την πολιτική γενναιότητα να κάνει τα αναγκαία βήματα αυτοκριτικής για την “Ελλάδα πριν”.
Γιατί η “Ελλάδα πριν” στην οποία δεν γίνονταν οι “απαραίτητες μεταρρυθμίσεις” όπως με κάθε ευκαιρία αναφέρουν οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της ύστερης μεταπολιτευτικής περιόδου, δεν ήταν μια χώρα με κυβερνήσεις “αγνώστου ταυτότητας”.
Είτε επί Νέας Δημοκρατίας, είτε επί ΠΑΣΟΚ, είτε επί της κυβέρνησης Παπαδήμου, είτε επί της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, οι κυβερνήσεις, που έστειλαν το χρέος στα ουράνια, που άφησαν ανοχύρωτη την χώρα, έρμαιο στα χέρια των “αγορών” και των κερδοσκόπων, αυτοί που έφεραν το ΔΝΤ και προμοτάρησαν τα μνημόνια, είχαν πολύ σαφή πολιτική ταυτότητα και στελεχώθηκαν από πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα που έχασαν προ πολλού το “δικαίωμα” να κουνάνε το χέρι και να πουλάνε πολιτική... τρελίτσα.
Ένας πολιτικός λοιπόν σαν τον Βενιζέλο δεν μπορεί να εμφανίζεται πάλι σαν σωτήρας και να καλεί σε “νέα Αλλαγή” όταν έχει πρωταγωνιστήσει στην υποστολή της “παλαιάς” και στην αντικατάστασή της από την “εκσυγχρονιστική – νεωτερική” διακυβέρνηση περίοδο που έβαλε τα σκάνδαλα στην καθημερινότητα και έκανε τις μίζες καθεστώς.
Για όλα αυτά όμως ο Βενιζέλος και οι συν αυτώ του “κύκλου ιδεών” του δεν λεν κουβέντα, κρατώντας (φρονίμως!) κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα που λέει και το άσμα.
Αλλά τι να πουν και τι να μολογήσουν όταν η βασική τους “ιδέα” είναι να επανέλθει η χώρα στο στρατηγικό στόχο “δημοσιονομικός χώρος αναπνοής έναντι μεταρρυθμίσεων” όπως “ήταν τον Νοέμβριο του 2014”!
Τότε δηλαδή, που ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς και ο Χαρδούβελης με τα... ιστορικά μέιλ του, παρακαλούσαν τον Σόιμπλε και τους άλλους “εταίρους” να κλείσουν την αξιολόγηση και αυτοί τους έγραφαν κανονικότατα.
Το Plan B δηλαδή των Βενιζέλων, ακόμα και τώρα, είναι το Plan A των δανειστών. Αυτοί θα γράφουν κανονικότατα τις ελληνικές κυβερνήσεις και αυτές θα υποκλίνονται, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή το κουαρτέτο θα δείξει έλεος. Αλλά οι εμπειρίες των τελευταίων ετών δεν επιτρέπουν ούτε αυτήν την... “αισιοδοξία” στους μεταρρυθμιστές μας.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος του News 24/7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου