Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Η Τερέζα Μέι βλέπει ότι προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 25 μονάδες διαφορά.























Τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά.
 Η Τερέζα Μέι βλέπει ότι προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 25 μονάδες διαφορά.
Οι δημοσκοπήσεις δημιουργούν μια εικόνα ολοκληρωτικής υπεροχής, αφού οι Συντηρητικοί εμφανίζονται να ενσωματώνουν σύσσωμο το ευρωσκεπτικιστικό UKIP (12% στις εκλογές του 2015), ενώ την ίδια στιγμή το "εκσυγχρονιστικό" κομμάτι των Εργατικών υπονομεύει ανοικτά τον Κόρμπιν. 




Η Μέι βλέπει επίσης την ολοκληρωτική στήριξη των ΜΜΕ στο πρόσωπό της, ταυτόχρονα με μια τεράστια επιχείρηση δυσφήμισης και συκοφάντισης του Κόρμπιν. 

Η έναρξη της προεκλογικής περιόδου δείχνει τους Συντηρητικούς να κινούνται στα επίπεδα του 45-48% και του Εργατικούς σε αυτά του 21-23%. 

Βολική εξέλιξη και για τους "Μπλερικούς", που ετοιμάζονται να εκδιώξουν τον "αριστεριστή" Κόρμπιν από την ηγεσία του Labor.
Στη θεωρία της εκλογικής συμπεριφοράς έχει επισημανθεί πολλάκις το φαινόμενο του underdog effect.
Οταν εδραιώνεται στο εκλογικό σώμα η πεποίθηση ότι ένα κόμμα είναι απόλυτα κυρίαρχο, μεγάλα κομμάτια του εκλογικού σώματος αναπτύσσουν την τάση να κινηθούν αντίστροφα, να πάνε δηλαδή με το μέρος του (διαφαινόμενου) ηττημένου.

Οι λόγοι αυτής της αναστροφής είναι διάφοροι - δεν είναι της ώρας.
Το φαινόμενο του underdog effect είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εμφανιστεί όταν δημοσκοπήσεις και ΜΜΕ διαμορφώνουν εικόνα ολοκληρωτικής επικράτησης ενός κόμματος ή ενός υποψηφίου.

Το ίδιο φαινόμενο επαναλήφθηκε χθες στη Βρετανία.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι το φαινόμενο αυτό επισημάνθηκε και θεωρητικοποιήθηκε από την αγγλοσαξωνική παράδοση της πολιτικής επιστήμης - κι'όμως, εκεί ακριβώς λησμονήθηκε και δεν ενσωματώθηκε ποτέ στην προεκλογική στρατηγική των Συντηρητικών.

Δείγμα κι'αυτό της μεγάλης απαξίωσης των πανεπιστημίων και της αποθησαυρισμένης γνώσης που υπάρχει σ'αυτά από τους φανατικούς νεοφιλελεύθερους.
Και ενώ η προεκλογική εκστρατεία συνέχιζε να γίνεται και να διαχειρίζεται με αυτούς τους "καθεστωτικούς" όρους μείωσης, υποτίμησης και συντριβής του αντιπάλου, ο Κόρμπιν απευθυνόταν εκεί που έπρεπε: στους φτωχούς και ανασφάλιστους που μένουν έξω από τη δημόσια υγεία, στη νεολαία που θέλει δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, στα μεσαία και χαμηλά στρώματα που θέλουν εκτεταμένο πρόγραμμα κατοικίας, υποδομών και κοινωνικής πρόνοιας.
Ο Κόρμπιν αφύπνιζε τα κοινωνικά στρώματα που υπήρξαν τα θύματα του νεοφιλελευθερισμού - ακόμα και του "εργατικού νεοφιλελευθερισμού" του Μπλερ και των λεγόμενων οπαδών του "τρίτου δρόμου".

Αυτά τα στρώματα που δεν "συμμετέχουν" σε δημοσκοπήσεις και δεν επηρεάζονται από τα συμφέροντα του καθεστωτικού Τύπου.

Και όσο ο "καθεστωτισμός" έβαινε αμείωτος, τόσο οι "εκτός των τειχών" πήγαιναν στον Κόρμπιν, στον "βέβαιο ηττημένο".
Φαινόμενο underdog effect εμφανίστηκε και στην Ελλάδα στις εκλογές του 2000.
Ανάλογες συνθήκες - διαφορετικοί πρωταγωνιστές.

Οι δημοσκοπήσεις δίνουν πολύ μεγάλες διαφορές υπέρ του Κ.Σημίτη ("καταλληλότερος πρωθυπουργός") και του ΠΑΣΟΚ, έναντι της της ΝΔ του Κ.Καραμανλή.

Οι διαφορές υπερβαίνουν τις 15 μονάδες στις αρχές του χρόνου, γι'αυτό και ο Κ.Σημίτης επιλέγει τις πρόωρες εκλογές για τον Απρίλιο (τρεις μήνες πριν), με τη βεβαιότητα ότι θα συντρίψει την ενοχλητική για την τότε διαπλοκή στάση του Κ.Καραμανλή.

 Η υποστήριξη από τον Τύπο (μια γνωστή ναυαρχίδα τον εμφανίζει στο πρωτοσέλιδό της ως "Ντόλυ", η κλωνοποιημένη προβατίνα), τα οικονομικά συμφέροντα και τον ξένο παράγοντα στον Κ.Σημίτη ξεπερνά κάθε ιστορικό πολιτικό προηγούμενο.

Το αποτέλεσμα γνωστό: οι εκλογές κρίνονται κυριολεκτικά την 12η ώρα...
Αναλογίες θα βρει ο προσεκτικός (αλλά και ο απρόσεκτος) παρατηρητής και στα καθ'ημάς σήμερα. Ομως, προσοχή: ο δρόμος είναι μακρύς και ο ορίζοντας νεφελώδης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου