H ίδια λέει ότι πήρε τη μεγάλη απόφαση ενώ έκανε περίπατο με τον άντρα της πριν από το Πάσχα στην Ουαλία.
Στην πραγματικότητα, ο λόγος για τον οποίο η Τερίζα Μέι αποφάσισε ξαφνικά πρόωρες εκλογές είναι ο ίδιος με τον λόγο για τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να τις αναβάλει όσο το δυνατόν περισσότερο:
η μεγάλη διαφορά από τον αντίπαλό της στις δημοσκοπήσεις.
Το Συντηρητικό Κόμμα περνά τους Εργατικούς 20 μονάδες και η Μέι νικά σε δημοτικότητα τον Κόρμπιν με 50-14.
Με την έννοια αυτή ο αρχηγός των Εργατικών είναι ο μοιραίος άνθρωπος της Βρετανίας,
ο πολιτικός που επέτρεψε και εδραίωσε το Brexit.
ο πολιτικός που επέτρεψε και εδραίωσε το Brexit.
Το επέτρεψε όταν αρνήθηκε κατά τη διάρκεια της περυσινής προεκλογικής εκστρατείας να υποστηρίξει με σαφήνεια και αποφασιστικότητα την παραμονή της χώρας του στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Το εδραίωσε όταν με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του αποξένωσε και απομάκρυνε δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, επιτρέποντας στην πρωθυπουργό να προγραμματίσει για τις 8 Ιουνίου μια εύκολη εκλογική νίκη.
Ο «Τζέλι», όπως ήταν το παρατσούκλι του Τζέρεμι Κόρμπιν όταν ήταν μικρός, ήταν εξόχως αποκαλυπτικός σε συνέντευξη που έδωσε αυτή την εβδομάδα στην εκπομπή του ITV «Good Morning Britain».
Ο παρουσιαστής τού ζήτησε να ξεχωρίσει ένα λάθος που έχει κάνει από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος. Εκείνος προσπάθησε να αποφύγει την ερώτηση πολλές φορές, αλλά στο τέλος το έριξε στην πλάκα:
«Είναι τόσο πολλά...».
Εχει δίκιο λοιπόν το περιοδικό «GQ» που τον συνέκρινε με τον προπονητή της Αρσεναλ, τον Αρσέν Βενγκέρ, σημειώνοντας ότι και οι δύο είναι 67 ετών, ξεπερασμένοι, δογματικοί, τεμπέληδες και αποφασισμένοι να καταστρέψουν τον θεσμό που ανέλαβαν να διοικήσουν;
«Ανοησίες. Και οι δύο είμαστε δουλευταράδες» απάντησε.
Τα υπόλοιπα δεν τα διέψευσε.
Εκτός απροόπτου, έτσι, το Εργατικό Κόμμα θα καταβαραθρωθεί στις εκλογές του Ιουνίου και θα προχωρήσει σε νέα αλλαγή ηγεσίας, προτού συμπληρωθούν δύο χρόνια από την προηγούμενη.
Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για έκπληξη.
Η εφημερίδα που κρατάτε έγραφε στις 14/9/2015, την επομένη της ανακοίνωσης της απροσδόκητης νίκης:
«Πίσω στην έρημο οι Εργατικοί. Στα αριστερά και στο περιθώριο υπό νέα ηγεσία».
Την ίδια εξέλιξη προέβλεπαν ο διεθνής Τύπος, όλοι οι αναλυτές, καθώς και πολλά από τα στελέχη του ίδιου του Εργατικού Κόμματος.
Ο όρος των ημερών ήταν unelectable: δίνοντας έμφαση στην ιδεολογική του καθαρότητα, το Εργατικό Κόμμα έχανε το τρένο για την εξουσία.
Οπως αποδείχθηκε, αυτό ήταν το μικρότερο πρόβλημα.
Ενας ηγέτης έντιμος αλλά ανεπαρκής, μαχητικός αλλά αιθεροβάμων, πεισματάρης αλλά βαθύτατα συγκεντρωτικός, εγκλώβισε το κόμμα του σε μια στείρα αντιπολίτευση, απομάκρυνε ή φίμωσε κάθε εκσυγχρονιστική φωνή και καταδίκασε τη Βρετανία σε ένα μέλλον εντός του νεοφιλελευθερισμού και εκτός της Ευρώπης.
Την επόμενη φορά που θα ρωτηθεί για τη μεγαλύτερη αποτυχία του, θα δυσκολευτεί λιγότερο να απαντήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου