Τι ακριβώς επιδιώκει με αυτό το αντιπολιτευτικό ύφος; Να πείσει ότι έχει το σθένος να κυβερνήσει τη χώρα, ακόμη κι αν στο μεταξύ την έχει διχάσει σε βάθος χρόνων; Ίσως αυτό πιστεύει. Όμως αυτό που πραγματικά συμβαίνει -αλλά μάλλον του διαφεύγει- είναι άλλο.
Η ΕΠΟΧΗ
Δεν εξέπληξε η πόλωση και η απουσία συναινετικής διάθεσης εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης ειδικά, κατά τη διήμερη συνεδρίαση της Βουλής. Αντιθέτως, επιβεβαιώθηκε ξανά η άποψη ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει «αυτοπαγιδευτεί» στη γραμμή της πόλωσης, υπολογίζοντας να εμπλέξει κυβέρνηση και πρωθυπουργό σε μια διελκυστίνδα αντεγκλήσεων και φραστικών ακροτήτων ικανή να αφυπνίσει κάποια υποτιθέμενα «αντι-αριστερά» αντανακλαστικά του κεντρώου χώρου.
Μη αντιλαμβανόμενος ότι έχει αρχίσει προς πολλού να γίνεται αντιπαραγωγικός στην επανάληψή του, ο κ. Μητσοτάκης, μιλώντας στη Βουλή, κατήγγειλε για πολλοστή φορά «τη χειρότερη κυβέρνηση της ιστορίας», προσέβαλε συλλήβδην τους βουλευτές της πλειοψηφίας λέγοντας ότι «θα ψηφίσουν ούτως ή άλλως το νομοσχέδιο, όχι για [να ρυθμιστεί] το χρέος, αλλά για την καρέκλα», και επιτέθηκε σκαιότατα κατά του Αλέξη Τσίπρα αποκαλώντας τον ανίκανο πρωθυπουργό και πολιτικό απατεώνα.
Τι ακριβώς επιδιώκει με αυτό το αντιπολιτευτικό ύφος; Να πείσει ότι έχει το σθένος να κυβερνήσει τη χώρα, ακόμη κι αν στο μεταξύ την έχει διχάσει σε βάθος χρόνων; Ίσως αυτό πιστεύει. Όμως αυτό που πραγματικά συμβαίνει -αλλά μάλλον του διαφεύγει- είναι άλλο. Ο κ. Μητσοτάκης θέλει να καταστήσει τη σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα τόσο προβληματική ώστε να αποκλείεται εκ προοιμίου να συμβεί αυτό που φοβάται. Να βρεθεί, δηλαδή, ενώπιον των ευθυνών του, αν ποτέ συμβεί να κληθεί θεσμικά από τον πρωθυπουργό σε μια τετ-α-τετ συνάντηση για τη διευθέτηση μιας σοβαρής κρίσης, όπου ο ίδιος θα έχει το δεύτερο ρόλο.
Γι’ αυτό προτάσσει διαρκώς το αίτημα των εκλογών. Θέλει η ετυμηγορία της κάλπης να τον απαλλάξει, το ταχύτερο δυνατόν, από τον φόβο μιας αναμέτρησης που θα αναδείκνυε τις ελλείψεις του. [...]
Πολλοί δεν αποκλείουν την, περιορισμένη προς το παρόν, πιθανότητα η αντιπολιτευτική στρατηγική του κ. Μητσοτάκη να καταρρεύσει πριν από τις εκλογές συμπαρασύροντάς και τον ίδιο. Δεν θεωρείται απίθανη ακόμη και παρέμβαση «μεγάλων» ονομάτων, για αλλαγή ηγεσίας πριν από τις εκλογές, προκειμένου να αποφευχθεί μια σαρωτική αποτυχία που θα «πάγωνε» το κόμμα για πολλά χρόνια, όπως συνέβη κατά το παρελθόν.
Διότι δεν είναι μόνο το αδιέξοδο του αιτήματος για άμεσες εκλογές, που με το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης καταρρέει αποκαλύπτοντας ελλιπή εκ μέρους του ικανότητα διαμόρφωσης των εξελίξεων.
Είναι η εμφανής υστέρηση του πρόεδρου της Ν.Δ. στην προσωπική αντιπαράθεση και σύγκριση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που αποβαίνει δραματικά εις βάρος του κόμματός του, όταν το διαρκές ζητούμενο είναι η προσέγγιση των μετριοπαθών ψηφοφόρων, στους οποίους η συντηρητική Δεξιά πάντα προσέβλεπε.
Απόσπασμα κειμένου του Κωστή Γιούργου, 21.5.17
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου