Ο δικηγόρος της Ρούπα ευχαριστεί Κοντονή και Τόσκα για τις κινήσεις τους κι εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω εμένα και όλους/ες μας που διατηρήσαμε την ψυχραιμία μας εδω μέσα (σ.σ.: στα social media) με αυτά που βλέπαμε.
Δεν αναφέρομαι σε όσους/ες ενδιαφέρθηκαν και βοήθησαν να σηκωθεί το θέμα (παρότι με τα περισσότερα που γράφτηκαν διαφωνώ), αναφέρομαι στους κανίβαλους και τις τερατογεννέσεις ορισμένων εγκεφάλων που εύχομαι να μην καταλάβω ποτέ.
Ασυναρτησίες και αντιφάσεις (ακόμα και σε επίσημες ανακοινώσεις), ευκαιρία για στοχοποίηση χώρων και συντρόφων με πασίγνωστη δράση και ευαισθησία, απειλές, σενάρια από αστυνομικές σειρές, τα πάντα όλα για σκοπούς που ελάχιστα είχαν να κάνουν με το παιδί.
Είμαι 110% σίγουρος ότι οι μισοί από την παραπάνω ομάδα δεν είχαν διαβάσει περισσότερο από μισό άρθρο και οι άλλοι μισοί διάβαζαν επιλεκτικά όσες ανακοινώσεις βόλευαν την αφήγηση.
Ελπίζω να έγινε σε όλους/ες μας μάθημα για την επόμενη φορά το ποιους πρέπει να διαβάζουμε/ακούμε και ποιες όχι:
- Ένα σοβαρό κίνημα δικαιωμάτων χρειάζεται άμεση απομόνωση τέτοιων στοιχείων σε μια βάση που αντιλαμβάνεται ότι η δύναμη της φωνής δε συνεπάγεται αυτόματα σοβαρότητα και τεκμηρίωση.
- Ένα σοβαρό κίνημα δικαιωμάτων δε μπορεί να κάνει επιλογές του ποιος ανήκει ή δεν ανήκει σε αυτό, σε μια βάση του ποιος πολιτικός χώρος μας βολεύει.
- Ένα σοβαρό κίνημα δικαιωμάτων δεν επενδύει τυφλά σε αντιπολιτικές κορώνες. Ειδικά σε μια περίοδο που ρεύματα αντιπολιτικής φουντώνουν εντελώς άτσαλα και ανεξέλεγκτα, ενώ παράλληλα απουσιάζει κάποια όψιμη (έστω εν δυνάμει) ηγεμονική αντιπρόταση απ όσους (και σεβαστό) δε θέλουν να υιοθετήσουν την κυβερνητική.
- Ένα σοβαρό κίνημα δικαιωμάτων δεν επαναπαύεται, δε φοβάται ότι θα ευνουχιστεί εάν το ζήτημα το οποίο έχει θέσει τελικά λυθεί, δεν υπερθεματίζει πάνω στις πλάτες ενός μικρού παιδιού κι όταν το πράμα δρομολογηθεί να χρησιμοποιεί ψέμματα για να μιλήσει στο τέλος για «νίκη του κινήματος».
- Τέλος, ένα σοβαρό κίνημα δικαιωμάτων, αντιλαμβάνεται τη συνθετότητα της πολιτικής, τους συσχετισμούς αλλά και τις δυνατότητες, δημιουργεί αιτήματα με σεβασμό αλλα και δυναμική, είναι μια μικρή οπή θέασης του κόσμου που θέλει να χτίσει.
Οτιδήποτε πέρα απ αυτά, αποτελούν αδύναμα υλικά που θα σκουριάσουν πρώτα μόλις η βάρκα πέσει στο νερό.
Aφήνω για άλλη κουβέντα την ικανοποίηση μου για το πως διατυπώθηκε η παραχώρηση της επιμέλειας, κυρίως ως προς τα πρόσωπα.
Αφήνω κάποια πράματα ακόμα να πει το σχόλιο του Νίκου Σαραντάκου και ανυπομονώ να διαβάσω αναρτήσεις (ανακούφισης, χαράς, κριτικής αλλά κυρίως εκείνα της αυτοκριτικής) ανθρώπων που ασχολήθηκαν:
Φαίνεται πως το αυτονόητο έγινε, το παιδί της Πόλας Ρούπα θα δοθεί στη γιαγιά του. Έγινε μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ, παρά το εορταστικό τριήμερο και σε πείσμα των αρχικών νύξεων από δικαστικούς κύκλους για "χρονοβόρες διαδικασίες". Προφανώς οι αντιδράσεις που υπήρξαν (ο καθένας από το μετερίζι του) συνέβαλαν ώστε να επισπευσθούν οι διαδικασίες (όπως είχε ζητήσει και το ΚΚΕ).
Όλα καλά, λοιπόν, αν και η αποκάλυψη του μικρού ονόματος του παιδιού από ανεύθυνους "συμπαραστάτες" θα μπορούσε να αποφευχθεί.
ΥΓ Περιέργως, ελάχιστα ποστ με έκφραση ανακούφισης ή ικανοποίησης έχω δει από εκείνους που κατάγγελναν με αλλεπάλληλα ποστ ότι το παιδί κρατείται, ανακρίνεται, βασανίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου