Αποφεύγω να αναφέρω προσωπικά περιστατικά με συναισθηματικό περιεχόμενο αλλά η υποκριτική στάση ορισμένων σήμερα απέναντι στην έναρξη φοίτησης των προσφυγόπουλων στα σχολεία μας μου ξυπνάει μνήμες από το παρελθόν.
Το 1990 ήρθαμε από την π.Σοβιετική Ένωση και εγκατασταθήκαμε στην Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβα να μάθω ρωσικά καθώς ήμουν μόλις ενάμιση ετών και μεγαλώνοντας μιλούσα μόνο ελληνικά. Λίγα χρόνια μετά ξεκίνησα την πρώτη δημοτικού στο 19ο Δημοτικό στην Τούμπα. Η πρώτη μέρα συνερπαστική αλλά συνάμα επεισοδιακή.
Είχα καθίσει στην ταξη και μία μητέρα κοριτσιού που δεν είχε κάνει εγγραφή στο συγκεκριμένο σχολείο μπήκε μέσα, με σήκωσε από το θρανίο και μάζεψε τα πραγματά μου λέγοντας μπροστά σε όλους "δεν γίνεται το δίκο μου παιδί να μην το παίρνετε και να παίρνετε τον ρωσοπόντιο". Η κυρία αποφάσισε τελευταία στιγμή να επιλέξει το σχολείο καθώς οι φίλες του παιδιού της τελικά είχαν πάει στο συγκεκριμένο.
Ορισμένοι γονείς αντέδρασαν αλλά επέμενε τόσο που αναγκάστηκε η δασκάλα και φώναξε τον διευθυντή, τον Νίκο Προβατά. Βλέπετε οι δικοί μου γονείς είχαν σεβαστεί την παραίνεση των εκπαιδευτικών να μην μπουν μετά τον αγιασμό οι γονείς μέσα.
Αμέσως ο διευθυντής μετά από ένα χυδαίο "εθνικό" παραλήρημα της κυρίας την έδιωξε και την έβλεπα πλέον μόνο στην γειτονιά. Η κόρη της πήγε σε ιδιωτικό γιατί όπως δήλωσε η μητέρα τα δημόσια γέμισαν ξένους.
Αμέσως ο διευθυντής μετά από ένα χυδαίο "εθνικό" παραλήρημα της κυρίας την έδιωξε και την έβλεπα πλέον μόνο στην γειτονιά. Η κόρη της πήγε σε ιδιωτικό γιατί όπως δήλωσε η μητέρα τα δημόσια γέμισαν ξένους.
Τα γράφω αυτά για να δείξω ότι και τότε και σήμερα η ίδια μερίδα ανθρώπων δηλητηριαζουν την κοινωνία με μίσος. Οι άνθρωποι της ίδιας "λογικής" πλέον ανακαλύπτουν προβλήματα και εμπόδια ανάλογα με την περίσταση. Επιστρατεύουν "διανθισμένα" ανυπόστατα επιχειρήματα ξεκινώντας από ζητήματα υγιεινής, θρησκευτικής διαφοράς και καταλήγουν υποκριτικά στην ανάδειξη της διαφορετικής κουλτούρας των παιδιών.
Σήμερα, ξεπερνώντας αυτούς χαίρομαι που ως Εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος για δράσεις Παιδείας, μαζί με γονείς, δασκάλους και άλλους συναδέλφους από το Δημοτικό Συμβούλιο, είχα την ευκαιρία να υποδεχτώ και να αγκαλιάσω όλα αυτά τα παιδιά.
Παιδιά που είναι ο σημερινός πληθυσμός που έχει την ανάγκη για στήριξη και αλληλεγγύη. Και σίγουρα όσα τελικα ζήσουν μαζί μας για πάντα θα είναι μέρος του μέλλοντος μας και πρέπει να εξασφαλίσουμε τις συνθήκες ώστε να μπορούν να συνδράμουν θετικά.
Παιδιά που είναι ο σημερινός πληθυσμός που έχει την ανάγκη για στήριξη και αλληλεγγύη. Και σίγουρα όσα τελικα ζήσουν μαζί μας για πάντα θα είναι μέρος του μέλλοντος μας και πρέπει να εξασφαλίσουμε τις συνθήκες ώστε να μπορούν να συνδράμουν θετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου