Γιατί μισούν το διαδίκτυο

Dimitris Tsirkas

Εκείνο που ενοχλεί συστημικούς πολιτικούς φελλούς σαν τον Σταύρο Θεοδωράκη και ακροδεξιούς οργανικούς διανοούμενους σαν τον Στάθη Καλύβα με το διαδίκτυο και τα "τρολ" είναι ότι εξαιτίας τους έχασαν για πρώτη φορά την πολιτική τους ασυλία για τις ταξικές πολιτικές που υποστηρίζουν και εφαρμόζουν. 

Το διαδίκτυο έδωσε τη δυνατότητα σε εκατομμύρια πολίτες ν' αναζητούν πληροφορία και γνώση έξω από τους ελεγχόμενους διαύλους των ολιγαρχικών ΜΜΕ και να εκφράζουν την άποψη τους αδιαμεσολάβητα. Άποψη που μπορεί να φτάσει εξίσου σε εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς τη βοήθεια των μεγάλων ελεγχόμενων μέσων. Αυτό έφερε μία σημαντική αλλαγή στη σχέση των πολιτικών προσώπων με τους πολίτες.

Έδωσε στους δεύτερους τη δυνατότητα της άμεσης απεύθυνσης και ελέγχου των πρώτων σε πραγματικό χρόνο. Υπέβαλλε τους πολιτικούς και κάθε πρόσωπο εξουσίας σε διαρκή εποπτεία από τον κόσμο. Η δυσαρέσκεια και ο θυμός για τις αντιλαϊκές πολιτικές ή τις καταπατημένες υποσχέσεις μπορεί να εκφραστεί άμεσα και μαζικά.

Ασκείται έτσι τεράστια πίεση στους πολιτικούς και τα πρόσωπα εξουσίας. Μέχρι τώρα η σχέση τους με την κοινωνία διαμεσολαβούνταν και περιφρουρούνταν από τα ΜΜΕ και στην ουσία ήταν μονόδρομη.

Τα πρόσωπα εξουσίας απευθύνονταν στους πολίτες από τα ΜΜΕ χωρίς οι δεύτεροι να έχουν τη δυνατότητα ν' απαντήσουν διότι δεν είχαν πρόσβαση σ' αυτά. Οι ενέργειες τους ήταν στο απυρόβλητο αφού υφίσταντο μόνο τον υποτιθέμενο έλεγχο των ίδιων ολιγαρχικών και διαπλεκόμενων μέσων. Με το διαδίκτυο όμως αυτό έχει αλλάξει.

Έχουν αναπτυχθεί δεκάδες μέσα που ασκούν δημοσιογραφία χωρίς οικονομικές εξαρτήσεις και μαζί με τη δημοσιογραφία των πολιτών έχουν αλλάξει ριζικά το τοπίο στη λεγόμενη τέταρτη εξουσία. Για πρώτη φορά η οικονομική και πολιτική εξουσία μοιάζει να έχει χάσει μέρος του ασφυκτικού της ελέγχου πάνω στην ενημέρωση και την επικοινωνία.

Πράγμα που καθιστά πιο δύσκολο να περνά τις πολιτικές της και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της. Ενώ νιώθει διαρκώς και την ηλεκτρονική "ανάσα" των θυμάτων αυτών των πολιτικών.

Αυτό λοιπόν εξοργίζει τύπους σαν τον Θεοδωράκη και τον Καλύβα με το διαδίκτυο. Πριν μπορούσαν να προπαγανδίζουν και να εφαρμόζουν τις αντιλαϊκές τους πολιτικές από την ασφάλεια που τους παρείχε η υγειονομική ζώνη που έστηνε γύρω τους το οικονομικό, πολιτικό και μηντιακό πλέγμα.

Είτε αντιλαμβάνονταν τους εαυτούς τους ως γενναίους πολιτικούς που σώζουν τη χώρα εξοντώνοντας τους ανθρώπους της, είτε ως τεχνοκράτες που καταθέτουν δήθεν ουδέτερες επιστημονικές απόψεις, ήταν προστατευμένοι από τα θύματα τους.

Μπορούσαν απλά να κάνουν τη "δουλειά" τους, να κόβουν μισθούς, συντάξεις ή να χαρίζουν τον δημόσιο πλούτο σε κολλητούς και μετά να γυρίζουν στις οικογένειες τους ή να χαλαρώσουν πίνοντας το ποτό τους. Ένας άλλος κόσμος δηλαδή, μία αριστοκρατία μονωμένη από τον λαό τον οποίο διοικεί και περιφρονεί.

Με το διαδίκτυο όμως αυτό πλέον δεν είναι τόσο εύκολο. Οι πολιτικές των κρατούντων και οι απόψεις των συστημικών διανοούμενων βρίσκονται διαρκώς στο μικροσκόπιο εκατομμυρίων πολιτών. Ο ταξικός τους χαρακτήρας αποκαλύπτεται παρά τις υστερικές προσπάθειες των απαξιωμένων ΜΜΕ να τις φτιασιδώσουν και να τις πλασάρουν ως σωτήριες.

 Η ευθύνη τους προσωποποιείται και εξατομικεύεται. Και ξαφνικά αντιλαμβάνονται ότι η ασυλία και η ασφάλεια τους απειλείται. Αισθάνονται και οι ίδιοι ένα μικρό, έστω και virtual, μέρος του φόβου που οι πράξεις τους προκαλούν στο πολλαπλάσιο στον κόσμο.

Ο Καλύβας απαξίωσε του χρήστες του τουίτερ ως αριστερά τρολ και τους σύγκρινε με την Κου Κλουξ Κλαν. Ανέκαθεν η αριστοκρατία βάφτιζε βάρβαρη, αδικαιολόγητη και απάνθρωπη την αντιβία που ασκούνταν εναντίον της από τον λαό. Σε αντίθεση με τη βία που ασκούσε η ίδια στο λαό που ήταν αναγκαία και εκπολιτιστική.

Μόνο που η Κου Κλουξ Κλαν δολοφονούσε φτωχούς μαύρους, όχι συστημικούς κλόουν σαν τον Θεοδωράκη ή ακροδεξιούς νοσταλγούς των Ταγμάτων Ασφαλείας σαν τον Καλύβα.