Ο επενδυτής, ούτως ειπείν, ιδιοκτήτης ή παραγωγός του αέρα αποκαλείται, όπως θα ξέρετε βέβαια, αεριτζής. Ενώ, όπως επίσης θα ξέρετε, το εν λόγω επάγγελμα, που ανθεί στην Ελλάδα παλαιόθεν, απέκτησε τις τελευταίες δεκαετίες νέα πεδία δόξης κατακτώντας νέα πεδία κέρδους. Τόσο λαμπρά, ώστε όχι μόνο να μην ντρέπονται, αλλά να σεμνύνονται πρόσωπα με βαρύ επώνυμο, γόνοι προσώπων εγνωσμένου κύρους, για την οργανική σχέση τους με τον αέρα...
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που ο αέρας να υπέχει θέση οικονομικού μεγέθους. Αν ο Μαρξ πάντως έγραφε στο «Κεφάλαιο» ένα ειδικό κεφάλαιο για την Ελλάδα, θα έπρεπε να εξηγήσει πώς ο αέρας κάποιου, όταν ενώνεται με την εργασία κάποιων άλλων, παράγει αξία, υπεραξία, πλούτο και εξουσία για τον ιδιοκτήτη του. Εξ ου και εκφράσεις όπως «πουλάει αέρα» απαντώνται στα λεξικά της νέας ελληνικής γλώσσας. Φαντάζομαι και στα οικονομικά λεξικά.
Ο επενδυτής, ούτως ειπείν, ιδιοκτήτης ή παραγωγός του αέρα αποκαλείται, όπως θα ξέρετε βέβαια, αεριτζής. Ενώ, όπως επίσης θα ξέρετε, το εν λόγω επάγγελμα, που ανθεί στην Ελλάδα παλαιόθεν, απέκτησε τις τελευταίες δεκαετίες νέα πεδία δόξης κατακτώντας νέα πεδία κέρδους. Τόσο λαμπρά, ώστε όχι μόνο να μην ντρέπονται, αλλά να σεμνύνονται πρόσωπα με βαρύ επώνυμο, γόνοι προσώπων εγνωσμένου κύρους, για την οργανική σχέση τους με τον αέρα.
Παράδειγμα ο Παναγιώτης Ψυχάρης, Δ.Σ. του ΔΟΛ, που κατέθεσε στη Βουλή για τον Οργανισμό του. Είπε, λοιπόν, και κάτι για κάποιες εγγυήσεις 15 εκατομμυρίων ευρώ που τον υποχρέωσαν οι τράπεζες να δώσει. Για να επισυμβεί ο ακόλουθος διάλογος: Φάμελλος: Πού τα βρήκατε; Ψυχάρης: Δεν είπα τα έχω, είπα υπέγραψα για 15. Φάμελλος: Πού τα βρήκατε; Ψυχάρης: Είπα υπέγραψα, δεν είπα έχω -υπέγραψα εγγυήσεις. Φάμελλος: Με τι; Ψυχάρης: Με αέρα...
Ορίστε. Ο μπαμπάς δεν τόλμησε να το πει ποτέ, ο γιος όμως... άμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρονες. Ο αέρας παίρνει ντεκλαρέ τη θέση του στις συναλλαγές. Κι αφού μιλάμε για τον ΔΟΛ, μιλάμε για συναλλαγές που έχουν σχέση με τον άλλο αέρα -τον τηλεοπτικό. Παρείχαν στις τράπεζες αέρα για να τους παράσχουν το χρήμα που θα τους επέτρεπε να ελέγξουν τον άλλο αέρα και να ρυθμίζουν το οξυγόνο κομμάτων και πολιτικών. Αν είσαι με τον αέρα μας, αναπνέεις. Αλλιώς....
Αν θέλετε να αερολογήσουμε λίγο ακόμα, η διερεύνηση της επιχειρηματικής και πολιτικής λειτουργίας του αέρα στην εποχή της διαπλοκής επιτρέπει να κατανοήσουμε και γιατί πήγαν από την πρώτη μέρα να κόψουν τον αέρα μιας κυβέρνησης που δεν κατανοεί τη σημασία του αέρα τους. Μπερδευτήκατε; Αυτά παθαίνετε άμα έχετε κολλήσει στον Μαρξ ή στον Άνταμ Σμιθ. Διαβάστε και λίγο Ψυχάρη να ξεστραβωθείτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου