Μπρεχτ: «Ο καλύτερος τρόπος να συνομιλήσεις με έναν φασίστα, είναι να του πετάξεις ένα τούβλο στο κεφάλι»

Yannis Androulidakis

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις δημοσιεύσεις αναφορικά με το παραλήρημα του ψωριάρη -κατ' όνομα- τραμπούκου ναζί στον ΑΝΤ1. 

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι πλέον «έπεσαν οι μάσκες» και τώρα «ο λαός θα καταλάβει» κ.ο.κ. Εύχομαι ειλικρινά να έχουν δίκιο και το σημερινό γεγονός να πλήξει ανεπανόρθωτα το προφίλ της Χρυσής Αυγής. 

Πλην όμως, φοβάμαι ότι εξακολουθούμε να μην κατανοούμε πλήρως 

το τι είναι φασισμός.

Ο φασισμός, γενικά, δεν κρύβει την επιθυμία του να συγκρουσθεί 

με τους «καλούς τρόπους της αστικής τρυφηλότητας». 

Έρχεται να υπερασπιστεί βίαια τον καπιταλισμό 

όταν ο ίδιος δεν μπορεί να προστατεύσει πολιτισμένα τον εαυτό του. 

Και για να το κάνει αυτό κοιτάζει πρώτα από όλα να νομιμοποιήσει τα πιο ποταπά, 

τα πιο χαμηλά ένστικτα μιας φοβισμένης κοινωνίας, λέγοντάς της: 

«μην ντρέπεσαι γι’ αυτά που σκέφτεσαι, εγώ είμαι εδώ και τα κάνω». 

Μισείς κρυφά τους μετανάστες; 

Είμαι εδώ για να τους δείρω. 

Σε τρομάζουν οι προλετάριοι γιατί φοβάσαι μη γίνεις κι εσύ έτσι; 

Είμαι εδώ για να τους απαγορεύσω τη δράση. 

Έχω ξαναπεί 

ότι το να κατηγορείς τους φασίστες ότι ξεπερνούν τα εσκαμμένα της αστικής νομιμότητας είναι σα να κατηγορείς τους αναρχικούς ότι θέλουν να καταργήσουν το Κράτος: 

με χαρά θα το αποδέχονταν. 

Όσοι λένε ότι «δεν έγιναν ξαφνικά φασίστες το 7% της ελληνικής κοινωνίας» ας σκεφτεί αν η συμπεριφορά «τραμπουκίζω και χτυπάω μια γυναίκα – κρύβομαι για να αποφύγω τις συνέπειες – οι φίλοι μου με αποθεώνουν γιατί τα θελε ο κώλος της», αφορά το 7% ή μήπως το 17 ή το 47% της ελληνικής κοινωνίας. 

Όσο η απάντησή μας είναι η υπεράσπιση του αστικού καθωσπρεπισμού, 

πρέπει να είμαστε έτοιμοι να κουβαλήσουμε πάνω μας και τη λάσπη του καπιταλισμού. 

Του ίδιου καπιταλισμού που τους επιστρατεύει γ

ια να εμποδίσει την άνοδο του εργατικού κινήματος. 

Η απάντηση, υποστηρίζω, πρέπει να είναι άλλη:

 να αναδείξουμε την πραγματικότητα ότι ως εργατική τάξη, δεν θα επιτρέψουμε την αναγωγή των χαμηλών ενστίκτων σε πολιτική πρόταση διάσωσης του καπιταλισμού.

 Θα τσακίσουμε τις φασιστικές πρακτικές στον δρόμο, 

οργανώνοντας την τάξη απέναντί τους.

Δεν αρκεί να «μην συνομιλείς» με τους φασίστες, 

ωσάν να μην καταδέχεσαι το επίπεδό τους, 

ακριβώς όπως δεν αρκεί να μη συνομιλείς με τις κατσαρίδες στην κουζίνα σου. 

Πρέπει να τους συντρίβεις κιόλας. 

Αλλιώς θα τους βρεις μπροστά σου, με τον λόγο τους νομιμοποιημένο 

σε ένα κομμάτι της κοινωνίας, 

ακόμα και σε ένα κομμάτι της τάξης. 

Το είπε μια χαρά κι ο Γκλέτσος

 («αν ήμουνα στο στούντιο δεν θα έβγαινε ζωντανός ο Κασιδιάρης»), 

αλλά αν θέλετε κάτι σε ποιο εστέτ, το έχει πει κι ο Μπρεχτ: 

«Ο καλύτερος τρόπος να συνομιλήσεις με έναν φασίστα, 

είναι να του πετάξεις ένα τούβλο στο κεφάλι». 

Έχει έρθει για τα καλά η εποχή που πρέπει να αποφασίσουμε 

αν θέλουμε την ησυχία μας ή την ελευθερία μας. 

Η μη επιλογή είναι επιλογή.