Στη ζούγκλα των καναλιών

 

 

 http://www.efsyn.gr/arthro/sti-zoygkla-ton-kanalion

Σιγά σιγά όλες οι πλευρές της αντιπολίτευσης και του γνωστού τριγώνου της διαπλοκής -ΜΜΕ, τράπεζες, παλιό πολιτικό κατεστημένο- συμβιβάζονται με τη διαδικασία εκκαθάρισης και εξυγίανσης του τοπίου των μέσων ενημέρωσης.

Εφτασαν πλέον στο κρίσιμο σημείο της ανοιχτής αναμέτρησης μεταξύ τους για την επιβίωσή τους στις νέες συνθήκες, μολονότι όλοι τους επιδιώκουν να ακυρώσουν τον νόμο για τις άδειες, με όλα τα μέσα που τους προσφέρουν οι νόμοι και ο κανονισμός του διαγωνισμού. 

Ο ένας, όπως αποκλειστικά γράφουμε σήμερα, στρέφεται κατά του άλλου και κατά του νόμου και κατηγορεί τον ανταγωνιστή του ότι αυτός έπαιρνε χαριστικά δάνεια, 

ο άλλος έπαιρνε προθεσμίες, αναδιαρθρώσεις και υπερβολική διαφήμιση από τις τράπεζες,

 οι άλλοι ήταν αυτοί που εξασφάλιζαν «πάγωμα» των δόσεων των δανείων τους και αποσπούσαν παράτυπα πιστοποιητικά τραπεζικής κ.λπ. 

Ο Φώτης Μπόμπολας φάνηκε να έχει συνθηκολογήσει πλήρως με την πραγματικότητα -δεν έχει ακούσει ποτέ για παρανομίες και διαπλοκή των ΜΜΕ...- και δήλωσε στρατευμένος πάντοτε στον προοδευτικό χώρο, απογοητεύοντας, όπως φάνηκε, ιδιαίτερα τον βουλευτή της Ν.Δ. Δημ. Σταμάτη.

Κατηγόρησε μάλιστα ευθέως τους ώς τώρα συνεταίρους του, Βαρδινογιάννη και Ψυχάρη, ότι αυτοί κλείνουν το MEGA και όχι η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι «τρομοκρατημένες από το καθεστώς Τσίπρα» τράπεζες -όπως λέει λ.χ. ο Γιάννης Αλαφούζος, ο Στ. Ψυχάρης, οι γάτες του και άλλοι διαφόρων μέσων και της δεξιάς και κεντροαριστερής αντιπολίτευσης.

Ετσι διέψευσε και εξέθεσε απολύτως τον διευθυντή ειδήσεων του MEGA, λέγοντας με έμφαση ότι τα δάνεια του καναλιού έχουν καταγγελθεί νομίμως από τις τράπεζες και είναι ανυπόστατα αυτά που ισχυρίζεται ο Μανώλης Καψής. 

Φαίνεται ότι ήταν καίρια η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να θέσει στο στόχαστρο τη διαπλοκή.

Οι ισχυροί καναλάρχες, ο ένας μετά τον άλλον, υποχρεούνται να περιοριστούν μόνο στο πώς θα πετύχουν να διασωθούν στο νέο πλαίσιο και να αγωνίζονται για την ένταξή τους σε κάποιες διατάξεις νόμου τύπου Κατσέλη για τα «κόκκινα» δάνειά τους, που έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, μαζί με τα υπόλοιπα -ρυθμισμένα ή μη- χρέη τους και τις απαιτήσεις των εργαζομένων τους -δεδουλευμένα, αποζημιώσεις και άλλα.