Πρωί Κυριακής και πίνω τον καφέ μου, με φίλο καλό από τα παλιά, δεν είναι δημοσιογράφος αλλά με ιστορική γνώση και πολιτική αντίληψη, και του διαβάζω τον τίτλο του Κυριακάτικού Βήματος: «Στήνουν καθεστώς Τσίπρα» σε «Εξέλιξη οργανωμένη επιχείρηση άλωσης του κράτους και των θεσμών».
Χαχα ήταν η πρώτη αντίδραση του φίλου μου και συνέχισε λέγοντας:
«Κοίτα ποιος μιλάει...»
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, μια συζήτηση για την ιστορία του ΔΟΛ, όσα γνωρίζουμε και διαβάζαμε κατά καιρούς...
Είναι μια αφήγηση που έχουν ακούσει πολλοί μυημένοι στο χώρο της δημοσιογραφίας και από τα κλισέ που αποδίδονται στον Ψυχάρη:
«Να, εκεί που κάθεσαι καθόταν ο Βενιζέλος.
Κι εδώ που κάθομαι εγώ καθόταν ο Λαμπράκης και του υπαγόρευε τα μέλη της κυβέρνησής του. Σε αυτό το μαγαζί ήρθες να δουλέψεις».
Δεν έχει σημασία αν τα γραφεία ήταν στη Χρήστου Λαδά 3 ή στη Μιχαλακοπούλου 8 ή αν το έλεγε μόνο ο Ψυχάρης ή και προηγούμενοι...ο μύθος έχει σημασία.
Επίσης πάνω σε αυτήν τη λογική είχε βάση και η συζήτηση περί μισθολογίων από τους εργαζόμενους, μην ζητάς περισσότερα, στον ΔΟΛ δουλεύεις όλες οι πόρτες ανοιχτές είναι.
Η αλήθεια είναι ότι το συγκρότημα μεγάλες δημοσιογραφικές επιτυχίες δεν είχε αλλά ούτε και στα πολιτικά πρόσωπα-κόμματα που επένδυε τα κατάφερνε αλλά είχε το προτέρημα της προσαρμοστικότητας και του παρασκηνίου.
Μια τέχνη που δεν εκτίμησε δεόντως ο Αλέξης Τσίπρας και δεν έκανε τα χατίρια του γάτου των... Ιμαλάιων που πιάστηκε τελικά στη φάκα...
Πολλά έχουν ακουστεί για την εποχή του ΧΑΑ και τη φούσκα του ΔΟΛ, τις δουλείες από το Travel Plan μέχρι άλλες περισσότερο σκοτεινές που δεν καταπιάστηκε ποτέ η δικαιοσύνη να ερευνήσει... Αλλά απορία προκαλεί το γεγονός ότι του μεγαλύτερου εκδότη της χώρας, η δικαιοσύνη έστω και δειγματοληπτικά δεν είχε ελέγξει αν καταθέτει ή όχι Πόθεν έσχες.
Ας γυρίσουμε στο παρελθόν.
Ο ιδρυτής του ΔΟΛ Δημήτρης Λαμπράκης πέρα από τη δημοσιογραφία είχε και πολιτική διαδρομή και στενή σχέση με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, άλλωστε ιδέα και επιλογή του τελευταίου ήταν η ίδρυση του Ελεύθερου Βήματος.
Στην πορεία της διαδρομής του υπάρχουν κάποια γκρίζα σημεία, πολλά έχουν ειπωθεί για την εποχή της κατοχής. Κάποιοι κατηγόρησαν τον Δημήτρη Λαμπράκη ως συνεργάτη των Γερμανών, καθώς οι εκδόσεις Λαμπράκη είχαν επί Κατοχής συνεταιριστεί με τη γερμανική εταιρεία Μούντους, υψηλός μέτοχος της οποίας φερόταν μάλιστα ο Χέρμαν Γκέρινγκ.
Κάποιοι αναφέρονται ακόμη και στην φυλάκιση του Δημήτρη Λαμπράκη από τους Άγγλους στον Λίβανο, το 1943 και την αποδίδουν στη συνεργασία του με τους Ναζί.
Ωστόσο άλλοι την αποδίδου στη διαφωνία του με τον Γεώργιο Παπανδρέου για τη συμμετοχή του ΕΑΜ στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Προσέξτε με προσοχή μερικά σημεία:
Στις 26 Απριλίου 1941 στο φύλλο των Αθηναϊκών Νέων φιλοξενείται ανακοίνωση ότι ο Δημήτρης Λαμπράκης εγκαταλείπει τη δημοσιογραφία και αποχωρεί από Ελεύθερο Βήμα, Αθηναϊκά Νέα και τον Οικονομικό Ταχυδρόμο μεταβιβάζοντας όλα τα σχετικά δικαιώματά του σε τριμελή επιτροπή, η οποία και θα είχε την ευθύνη έκδοσης τους.
Οι εκδόσεις του Λαμπράκη πράγματι συνεταιρίστηκαν με τη γερμανική εταιρεία.
Ο ίδιος, όμως, δεν μετέχει, τουλάχιστον φανερά...
Με την απελευθέρωση φυσικά επανήλθε στις εκδόσεις αλλά με περικοπή του πρώτου συνθετικού του τίτλου καθώς ο νόμος δεν επέτρεπε τη συνέχιση εκδόσεων που συνεργάστηκαν με τους Ναζι...
Το ΒΗΜΑ, Τα Νεα κλπ
Πολλά συνέβησαν μέχρι να φτάσουμε στα γεγονότα της αποστασίας, αλλά αυτή η ιστορική φάση ήταν ενδεικτική της πολιτικής διάβρωσης που είχε δημιουργήσει το συγκεκριμένο εκδοτικό καθεστώς.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου γράφει στο βιβλίο του, «Η δημοκρατία στο απόσπασμα», σε σχέση με τα γεγονότα του 1965:
«Στις 9 Αυγούστου συνήλθε η κοινοβουλευτική ομάδα της Ένωσης Κέντρου στην αίθουσα της λέσχης του κόμματος, στην οδό Χρήστου Λαδά, απέναντι στα γραφεία του δημοσιογραφικού οργανισμού Λαμπράκη.
Πρώτος μίλησε ο Γεώργιος Παπανδρέου:
“Ουδέποτε συνέβη εις το παρελθόν ο βασιλεύς να εισβάλλη εις τα κόμματα και να εκλέγη κατ’ αρέσκειαν μέλη, διά να κατασκευάζη κυβερνήσεις, διαλύοντάς τα.
Η μέθοδος της κατασκευής πρωθυπουργών από τας τάξεις της Ενώσεως Κέντρου παραβιάζει το Καταστατικό του Κόμματος, το οποίον ορίζει ότι του κόμματος ηγείται ο αρχηγός, ο οποίος και εκπροσωπεί το κόμμα… Ο βασιλεύς ουδέποτε θα δικαιωθή αν κάμη δικτατορία εφ’ όσον έχει την λύσιν των εκλογών”.
Στην ψηφοφορία που ακολούθησε καταψηφίσθηκε η εντολή του βασιλιά προς τον Στεφανόπουλο να σχηματίσει κυβέρνηση.
Έξω από τη λέσχη είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες Αθηναίοι.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου αναγκάσθηκε να βγει επανειλημμένα στο μπαλκόνι για να τους χαιρετήσει. Μετά στράφηκαν προς τα γραφεία του “Βήματος”, γιουχαΐζοντας και βρίζοντας και βάζοντας φωτιά στα φύλλα των εφημερίδων του Λαμπράκη.
Είχαν μυρισθεί το βρώμικο παιγνίδι που έπαιζε ο Λαμπράκης.
Μόλις τελείωσε η σύσκεψη της κοινοβουλευτικής ομάδας, με παρακάλεσε ο πατέρας μου να παρέμβω και να καθησυχάσω τους διαδηλωτές. Πήγα στα γραφεία του Λαμπράκη κι από το μπαλκόνι παρακάλεσα το πλήθος να διαλυθεί ήσυχα. Προσπαθούμε να αποφύγομε ανοικτή αναμέτρηση με τον Λαμπράκη…»
Η ιστορία επαναλαμβάνεται στον ΔΟΛ ...αυτή τη φόρα επί χούντας
Όπως ο Δημήτρης Λαμπράκης δεν είχε κλείσει τις εφημερίδες του κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έτσι και ο Χρήστος Λαμπράκης δεν τις έκλεισε κατά τη διάρκεια της χούντας. Φυλακίστηκε για λίγο από τους Συνταγματάρχες. Αλλά ήταν τότε, το 1970, μεσούσης της Δικτατορίας, που η ατομική εταιρεία Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη μετατράπηκε σε ανώνυμη.
Εκείνη την εποχή την εμφάνιση του κάνει ο Σταύρος Ψυχάρης που κατάφερε έκτος από το να γίνει διευθυντής του Βήματος αλλά και αφεντικό του ΔΟΛ.
Ήταν κουμπάρος του υπουργού Τύπου της Χούντας Βύρωνα Σταματόπουλου, όπως έχει γραφτεί και δεν έχει διαψευστεί.
Ανατρέξτε στην αρχή του κειμένου όπου οι Γ. Συριώτης, A. Zαφειρόπουλος, I. Tζαρτίλης –ήταν η «Τριμελής Επιτροπή», για να συνεχιστεί η έκδοση των εφημερίδων του ΔΟΛ επι κατοχής.
Πάμε και στην τρίτη περίπτωση
Το 2011, ο βουλευτής του ΔΗΚΟ της Κύπρου Ζαχαρίας Κουλίας δημοσιοποίησε ένα έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο τρεις μέρες πριν από το πραξικόπημα στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα σύσκεψη, στο εξοχικό του Χρήστου Λαμπράκη στον Πόρο, μεταξύ των ηγετών του εγχειρήματος ανατροπής του Μακαρίου:
εκτός από τον Λαμπράκη, τον οποίο ο κ. Κουλίας χαρακτήρισε ως πολιτικό νου του πραξικοπήματος, συμμετείχαν ο δικτάτορας Δημήτρης Ιωαννίδης και επιτελείς του, o εφοπλιστής Ποταμιάνος, ενώ από την Κύπρο συμμετείχε ο Νίκος Σαμψών.
Φυσικά και υπήρξε αντίδραση το έγγραφο απαξιώθηκε ως πλαστό και έκλεισε η υπόθεση. Εδώ έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν θα γίνει πράξη αυτό που έχει εξαγγείλει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ότι θα ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου.
Είναι σημαντικά ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα που συνδέονται με τη λειτουργία και την παρέμβαση του τύπου αλλά για κάποιον περίεργο λόγο δεν έχουν διερευνηθεί σε βάθος.
Το αίτημα της διερεύνησης είναι σημαντικό για την ιστορική αλήθεια.
Πάντως ένας ακόμα μύθος που φτιάχτηκε είναι ότι ο ΔΟΛ ανεβάζει κυβέρνησης, μπορεί να κατεβάζει αλλά ότι ανεβάζει αμφισβητείται...
Στη μεταπολίτευση τον Ανδρέα ούτε να τον δουν δεν ήθελαν αλλά έκαναν την ανάγκη φιλότιμο...Στη διαδοχή του, ο Λαμπράκης φλέρταρε με τον Αρσένη αλλά μετά μας έπεισαν ότι ο Σημίτης ήταν εκλεκτός του ΔΟΛ.
Στη συνέχεια ο Γιώργος Παπανδρέου:
«Το παιδί δεν μπορεί».
Στήριξαν με πάθος τον Βενιζέλο.
Στη συνέχεια πόνταραν στην Ντόρα Μπακογιάννη στην αναμέτρησή της με τον Αντώνη Σαμαρά.
Πάλι έχασαν.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι πως τα κατάφερνε να είναι ομοτράπεζος της εκάστοτε εξουσίας;
Η απάντηση εύκολη, ο ΔΟΛ ήταν προσαρμοστικός.
Όπως και οι εκάστοτε αρχηγοί-πρωθυπουργοί που αν και δεν τους υποστήριζε από την αρχή ήταν μεγάλο το δέλεαρ της υποστήριξης στην επόμενη μέρα και πόσο μάλλον από κάποιον που φάνταζε εχθρός.
Σε αυτήν την παγίδα εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν πιάστηκε ο σημερινός Πρωθυπουργός.
Υπήρχε και ένας ακόμα λόγος, πρώην στελέχη και δημοσιογράφοι μεταπήδησαν στην πολιτική ή σε κρατικές θέσεις. Ένα ξεχωριστό «μαγαζί» στο «μαγαζί» της εξουσίας;
Μια άλλη μεγάλη και ξεχωριστή ιστορία είναι η εμπλοκή ΜΜΕ με την προμήθεια οπλικών συστημάτων αλλά και με τη δικαιοσύνη...
Στο τέλος της κουβέντας, καθεστώς Τσίπρα;
Με ρώτησε ο φίλος μου, για να δώσει την απάντηση μόνος του,
το άλλο με τον Τότο το ξέρεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου