Πριν αρκετά χρόνια, είχα κάθετη άποψη πως αν θέλεις να καταστρέψεις την δημόσια εικόνα κάποιου, αρκούσε μια οργανωμένη κίνηση ώστε να τον αναδείξεις σαν γραφική προσωπικότητα. Το είχαμε δει να συμβαίνει αμέτρητες φορές στα ΜΜΕ άλλωστε, μα και από πολιτικά πρόσωπα σε αντιπάλους τους ή ακόμα και ολόκληρους κομματικούς μηχανισμούς, προκειμένου να αναδείξουν την γραφικότητα άλλων, επικαλύπτοντας έτσι αυτήν του δικού τους πολιτικού αρχηγού.
Όμως, με την έλευση και καθιέρωση της ιδιωτικής τηλεόρασης. αντιλήφθηκα πως για να εχεις προβολή από τα μέσα, θα πρέπει να συμβούν τρία πράγματα:
1. Να έχεις κάνει πραγματικά κάτι άξιο λόγου, στην υπάρχουσα κανονικότητα.
2. Να κάνεις πολύ θόρυβο.
3. Να κάνεις κάτι που θα σε εισάγει αυτομάτως στις χρυσές σελίδες της ιστορίας της γραφικότητας.
To 2 και το 3 (σαματάς και γραφικότητα) μάλιστα, σου εξασφαλίζουν πιο εύκολα και ταχύτερα θέση.
Η ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΝ E-ΕΠΟΧΗ
Με την αύξηση της πρόσβασης στο διαδίκτυο και με την μαζική χρήση του Facebook, την τελευταία δεκαετία, είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως η ανάδειξη της γραφικότητας αποτελεί ένα από τα καλύτερα μέσα ώστε να αναδειχτείς σε περσόνα.
Τόσο, που μπορεί να φτάσεις να διεκδικείς την αρχηγία ενός κόμματος εξουσίας με προοπτική μελλοντικής διακυβέρνησης ή συγκυβερνητική θέση στον εξουσιαστικό μηχανισμό και πολλά άλλα.
Βλέποντας και την πολιτική πραγματικότητα, σου φεύγει πάσα αμφιβολία περί αυτού. Η γραφικότητα όχι μόνο καταφέρνει να επιβληθεί, μα να μονοπωλεί και αυτό που αποκαλείται ως "ειδησεογραφία". Μονοπωλεί τον λόγο και το ενδιαφέρον σε ΜΜΕ και διαδίκτυο, έχοντας μεν πολιτικό λόγο, μα σε κάθε περίπτωση όλη η ουσία να περιστρέφεται γύρω από γραφικά λεγόμενα και γραφικά άτομα.
Ανθρώπους ανύπαρκτους που από την μια στιγμή στην άλλη έγιναν φίρμες. Αυτοί δεν έκαναν κάτι ιδιαίτερο, γραφικοί ήταν πάντοτε, μα ο λόγος τους απέκτησε υπόσταση και πολλοί - για τον οιονδήποτε λόγο - παρακολουθούν τα λεγόμενά τους, επειδή κάποιοι τους αναδείξαμε ακόμα και αν ο στόχος μας ήταν να προβάλλουμε την ηλιθιότητά τους μέσω της γελοιοποίησης.
Τελικά, κοιτώντας γύρω μας συνειδητοποιούμε πως έχουμε ως πολιτική σκηνή μια μεγάλη Disneyland γραφικότητας, όπου και το ταλέντο των πολιτικών είναι αστείρευτο. Και αν δεν θέλετε να το πάτε κατ' ευθείαν στην κεντρική πολιτική σκηνή, ρίξτε μια ματιά τι συμβαίνει με τους λεγόμενους "δημοτικούς άρχοντες" σε πολλούς νομούς της χώρας.
Εξάλλου μια ματιά στους τίλους των ειδήσεων σε εφημερίδες, τηλεοράσεις, διαδίκτυο, δείχνει πόσο έχει ευτελιστεί όχι μόνο η θεματολογία και τα όσα αποτελούν τα κοινά κοινωνικά ενδιαφέροντα, μα ως ακόμα και η ίδια η γλώσσα (εννοώ ως προς τον λόγο). Θεωρητικά, η επιβολή μιας νέας τάξης γλωσσικών πραγμάτων αποτελεί εγχείρημα καταδικασμένο να αποτύχει εξ' αντικειμένου, γιατί η γλώσσα έχει έναν άρτια οργανωμένο μηχανισμό αμύνης, ουσιαστικά απροσπέλαστο.
Αν και πλέον έχω αρχίσει να έχω αμφιβολίες περί αυτού καθώς αυτό που νοείται ως "πολιτική ορθότητα", σαν μια ανοιχτή αγορά ιδεών, από ουδέτερα περιγραφικός όρος θα καταστεί απλώς γραφικός. Όμως ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η γραφικότητα δεν έχει ισχύ και πέραση στις ημέρες μας; Αρκεί απλά να βρει την κατάλληλη... περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Βασικά, αν το δούμε καλύτερα αυτό και με πραγματιστικές καταστάσεις προσώπων που διαδραματίζουν ρόλους στην πολιτική σκηνή, θα ήμασταν απολύτως πεπεισμένοι ότι η γραφικότητα είναι, έτσι κι αλλιώς, διαβατήριο για την εξουσία.
Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΙΚΟΥ
Όμως, επειδή - όσο και να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας - η πολιτική σκηνή είναι και ένα καθρέφτισμα της κοινωνίας, είμαι απόλυτα βέβαιος πως αν σκεφτούμε λίγο καλύτερα, θα συνειδητοποιήσουμε πως αυτήν την γραφικότητα την έχουμε συναντήσει παντού. Σε εταιρείες, δήμους, σχολεία, συλλόγους και σε αντιπροσωπευτικές θέσεις ευθύνης και αποφάσεων. Γραφικότητα υπάρχει σε αυτό που ονομάζεται ως "πνευματικός κόσμος", ως τέχνη, ως διασκέδαση, κλπ-κλπ-κλπ...
Σε κάθε περίπτωση όμως, από όποιον χώρο και αν προέρχεται ο γραφικός, υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής που ορίζεται από τρεις πάγιες παραμέτρους:
1. Απουσία της σημειολογικής επαφής με την πραγματικότητα και συνεχής λόγος γύρω από έναν δικό του κώδικα αξιών, τον οποίον θέλει με θράσος, να επιβάλλει στους άλλους, χωρίς καν να νοιάζεται ή να σκέφτεται αν αυτοί τον αποδέχονται ή όχι.
2. Είτε δεν έχει αντίληψη, είτε αδιαφορεί πλήρως για την όποια διαφορετικότητα μπορεί να υπάρχει, ακόμα και στον δικό του χώρο.
3. Λόγω της μειωμένης του αντιληπτικότητας, δεν τον απασχολεί ή δεν κατανοεί τις συνέπειες για την κριτική που θα ακολουθήσει στα όσα είπε ή και έπραξε.
Για να συμπληρωθεί η εξίσωση που οδηγεί και στο αποτέλεσμα, το άλλο στοιχείο του κλάσματος είναι ο λαϊκισμός. Η προβολή του εγώ του και των έργων του βρίσκεται σε πρώτη διάταξη. Αυτό επειδή γνωρίζει εκ' των προτέρων πως θα βρει έστω και μια μικρή ομάδα οπαδών / υποστηρικτών. Έτσι, έχει δημιουργήσει και ένα προφίλ τ' οποίο και συνεχώς προτάσσει. Αυτό δεν είναι κάτι που αποτελεί προϊόν ιδιαίτερης ευφυίας, μα είναι μια εφαρμόσιμη μέθοδος που υπάρχει παντού.
Για παράδειγμα, ποιος Άνηθος και ποιος Καλαβρύτων θα τολμούσαν να ξεστομίσουν αυτά που λένε, αν δεν είχαν ως βάση τους μια ομάδα φανατικών θρησκόληπτων; Ποιος γενικός γραμματέας κομμουνιστικού κόμματος θα τολμούσε να κάνει ομοφοβικές δηλώσεις αν δεν βασιζόταν σε μια ομάδα σκληρά συντηρητικών;
Η αυταρέσκεια και ο κομπασμός που σύντομα οδηγούν στην αλαζονεία, είναι ένα ακόμα σημείο της... "ψυχοσυνθετικής" αυτής εξίσωσης του γραφικού. Αυτό τους κάνει να αποκτούν ένα "χάρισμα" που τους επιτρέπει να βλέπουν την πιο βρώμικη και σκατένια πλευρά του κοινού τους. Πατριδολογία, θρησκοληψία, σεξισμός, εθνικισμός, ομοφοβία, κουτσαβακισμός, οι "ευχές" για οικογενειακό καρκίνο, είναι αυτά που ουρλιάζουν σε προφορικό και γραπτό λόγο. Μια προσεκτικότερη ματιά σε πολίτικους τηλέ-σταρ, θα σας κάνει να εξακριβώσετε πως είναι κάτι που έχει αναχθεί σε "επιστήμη".
Ξυπνώντας έτσι τα κατώτερα ένστικτα των οπαδών τους, καλύπτουν τον καιροσκοπισμό, την πατριδοκαπηλία και την έλλειψη πνευματικής καλλιέργειας που έχουν και που σε κάθε περίπτωση είναι κραυγάζοντα.
Ο ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΑΝΟΧΗΣ
Η καλλιέργεια όμως και η επέκταση αυτού του φαινομένου σε σημείο να θεωρείται ως κανονικότητα, οφείλεται στην μεγάλη ανοχή απέναντι σε αυτό το φαινόμενο. Προφανώς η τηλεόραση και τα ΜΜΕ γενικότερα, το καθιέρωσαν και το έκαναν αποδεκτό με αποτέλεσμα να υπάρχει μια άτυπη μορφή ασυλίας από κάθε πλευρά.
Έχετε κοιτάξει ποτέ τα ψηφοδέλτια των κομμάτων; Έχετε δει ποια ονόματα είναι πρώτα στις λίστες και στην πορεία απολαμβάνουν θώκους; Αυτοί που προβάλλονται ως γραφικοί, φέρονται ως τέτοιοι και είναι. Εδώ έχουμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε περιπτώσεις που μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από γραφικοί, μα να υποδύονται πως είναι καθώς έτσι θα έχουν πιο μεγάλη προβολή.
Για σκεφτείτε λίγο αυτό:
Αν υπήρχε η δυνατότητα να συμπεριληφθεί σε εκλογική λίστα κομμάτων, ο Grumpy Cat, πόσους ψήφους υποθέτετε πως θα έπαιρνε;
Υπάρχει κάποιος που αμφιβάλει πως θα έβγαινε ως και πρωθυπουργός;
Προφανώς έγινε αντιληπτό για το που μπορεί να οδηγήσει η γραφικότητα. Και όπως είδαμε, χωρίς καν ν' αναφέρουμε ούτε καν έμμεσα την επικινδυνότητά της. Επειδή δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, μα ένα ακόμα κοινό σημείο των γραφικών είναι ο έμμεσος ή ο άμεσος φασιστικός και φυσικά συνωμοσιολογικόςλόγος.
Δεν έχει καμία σημασία που δηλώνει πως ανήκει ο κάθε γραφικός. Αν φοράει ράσα ή κουστούμι / ταγιέρ ή τζιν με σακίδιο στην πλάτη. Και αυτό είναι ακραίως επικίνδυνο, καθώς πέρα από κάθε πρόσχημα, η βάση έχει πάντα φασιστική υπόσταση. Φανταστείτε έναν κόσμο που οι γραφικοί θα αποτελούν και την καθεστηκυία εξουσιαστική ελίτ (αν και μάλλον δεν χρειάζεται και τόσο φαντασία).
Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΙΚΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΓΡΑΦΙΚΟΥ ΚΑΤΙ
Θα έχετε παρατηρήσει ακόμα, πως οι γραφικοί έχουν διάφορα levels. Μερικοί δηλαδή είναι πιο προβεβλημένοι, άλλοι λιγότερο. Αυτό κυρίως έχει να κάνει με το γεγονός πως κάποιοι γραφικοί δεν πλασάρονται ως μια αυτόνομη πρόταση, αλλά είναι ενταγμένοι κάπου (σ' ένα κόμμα, πχ), όπου μπορεί να περιοριστεί και η παρουσία τους.
Υπάρχει όμως και άλλη έντονη παρουσία γραφικών που ενώ δεν διαδραματίζουν τον παραμικρό ρόλο στην όποια έκβαση πολιτικών και άλλων κοινωνικών καταστάσεων και με τον λόγο τους να έχει τόση ουσιαστική άξια, όσο και το τράβηγμα στο καζανάκι, εν' τούτοις έχουν αναδειχτεί σε περσόνες με τα λεγόμενά τους να σχολιάζονται, τόσο αρνητικά, όσο και θετικά και φυσικά να αναπαράγονται, χαρίζοντας ακόμα μεγαλύτερη προβολή σε αυτήν την γραφική περσόνα.
Νομίζω, πως το κατ' εξοχήν παράδειγμα αυτού του τύπου, αποτελεί ο Τζήμερος. Ένας αιώνιος φοιτητής, με όλα τα πιο πάνω στοιχεία της "γραφικής εξίσωσης" που αναφέραμε. Από ένα κυριολεκτικά ασήμαντο τίποτα της καθημερινότητας έχει αναδειχτεί σε πρόσωπο με πολιτικό λόγο που θα πρέπει να έχει αντίλογο και απαντήσεις. Δεν υπάρχει λόγος να γράψουμε για το ποιος και τι είναι, όλοι γνωρίζετε, αν τυχόν όχι μια αναζήτηση στο διαδίκτυο θα σας κατατοπίσει σχετικά.
Ένα άτομο που εκφράζει την απόλυτη λούμπεν γραφικότητα και τις πιο νοσηρές σκέψεις του φέρελπι μικροαστού. Μέσα στην δημοσιογραφική φτήνια που υπάρχει, στην οποία γραφικοί αναδεικνύουν άλλους γραφικούς και η ανάγκη για hits από τις καθεστωτικές και συστημικές σελίδες και blogs, οδηγεί στον σχολιασμό την αναπαραγωγή λόγων τέτοιων τύπων, όπως ο Τζήμερος.
Μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό, υπήρξαν και κάποιοι που αγανάκτησαν κυριολεκτικά, καθώς βλέπετε υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που μπορούν να ανεχτούν μέχρι κάποια ντεσιμπέλ καθημερινής λαλακίας, μα από κάποιο επίπεδο και πάνω, επαναστατεί η λογική τους. Κάπως έτσι λοιπόν, διαμαρτυρήθηκαν και τα εγκεφαλικά κύτταρα της Κατερίνας Δήμα από το kollectnews.org.
Η Κατερίνα λοιπόν, με τον οξυδερκή της λόγο, αρνήθηκε να μπει σε αυτές τις ηλίθιες "λογικές" αντιπαράθεσης με τα λεγόμενα ενός Τίποτα, μα έκανε κάτι πιο πρακτικό, χωρίς να αναλωθεί σε ανούσιους διάλογους και ανταπαντητικά άρθρα.
Τι έκανε λοιπόν;
Έκατσε και έκανε μια έρευνα (αυτό δηλαδή που σιχαίνεται να κάνει o κάθε "καθώς πρέπει" δημοσιογράφος και blogger) και με τα όσα στοιχεία μπόρεσε να συγκεντρώσει, δημιούργησε ένα άρθρο με τίτλο:
Στο άρθρο αυτό λέει:
[...] ενώ ο Τζήμερος βρίζει συνεχώς το Δημόσιο δεν είναι λίγες οι φορές, που μέσω της διαφημιστικής του εταιρίας Reverse, έχει συνεργαστεί με το Δημόσιο. Εκεί λοιπόν, αναφέρει πως ο υβριστής του Δημοσίου Τζήμερος, για να κάνει ένα τεύχος για το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, 36 σελίδων σύνολο, η εταιρία του Α.Τζήμερος & ΣΙΑ ΟΕ [με διεύθυνση Ηρώδου Αττικού 27, Χαλάνδρι και με ΑΦΜ: 999068812] πήρε 3.088 ευρώ.
Καταλήγοντας:
Είτε λοιπόν, ο υβριστής του Δημοσίου Τζήμερος, ρουφάει κανονικά την κρατική αγελάδα, που κατά τα άλλα φτύνει, είτε τα στοιχεία των συνεργασιών που έχει κάνει με το Δημόσιο δεν υπάρχουν, οπότε τα αναγράφει ψευδώς και χρησιμοποιεί το Δημόσιο -το οποίο βρίζει- ώστε να προσδίδει κύρος στην εταιρία του και έτσι, με δόλωμα τη συνεργασία του με το Δημόσιο -το οποίο βρίζει- να προσελκύει πελάτες για την εταιρία του.
Παραθέτοντας και την σχετική ανάρτηση στο Διαύγεια.
Ένας ακόμα από τους λόγους που οδήγησαν την Κατερίνα να γράψει αυτό είναι επειδή το τελευταίο διάστημα (Δεκέμβρη 15), ο Τζήμερος έχει στοχοποιήσει ανθρώπους (δικηγόρο και δημοσιογράφο) που ενεργοποιούνται αφιλοκερδώς στο όνομα της αλληλεγγύης, βγάζοντας τα προσωπικά τους δεδομένα στον αέρα.
ΤΖΑΓΡΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ
Ειδικότερα, ο Τζήμερος τον τελευταίο καιρό έχει επιδοθεί σε μια εκστρατεία στοχοποίησης κατά ανθρώπων που είναι στο ευρύτερο χειραφετητικό κοινωνικό κίνημα. Από τους δικηγόρους που υπερασπίζονται διαδηλωτές ως απλούς πολίτες που προσφέρουν την βοήθειά τους σε συντρόφους που τραυματίζονται από της δυνάμεις καταστολής. Ανθρώπους αξιοπρεπείς, τίμιους, αλληλέγγυους στους αδύναμους του κόσμου, αγωνιστές που δρουν δίχως να λογίζονται προσωπικό κόστος, που η στάση ζωής τους είναι εντελώς αντίθετη με το αξιακό σύστημα του Τζήμερου.
Κάποιες ώρες μετά, υπήρξε αντίδραση από τον Τζήμερο η οποία φυσικά εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο συκοφάντησης ανθρώπων του κινηματικού χώρου. Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας λοιπόν βρήκε ευκαιρία να στοχοποιήσει και το Kollect. Πιάστηκε από ένα λάθος που έγινε και άρχισε να απειλεί με μηνύσεις και αγωγές.
Όπως μας λέει ο Θάνος Αγγελόπουλος, από την συντακτική ομάδα του Kollect:
Το λάθος δεν ήταν τραγικό και έγινε επειδή σε έγγραφο που έχει αναρτηθεί στη Διαύγεια γινόταν λόγος για «παραγωγή τεύχους» και όχι για εκτύπωση. Ο Τζήμερος ανέρτησε το κείμενο στις προσωπικές του σελίδες στις 9.12.2015 χωρίς να ζητήσει να γίνει κάποια αλλαγή. Την επόμενη 10.12.2015 ανέρτησε ένα ακόμη κείμενο στο οποίο μας είπε ότι εάν δεν του ζητηθεί συγνώμη θα προχωρήσει νομικά εναντίον μας και στο οποίο είχε συνάψει και το τιμολόγιο της συναλλαγής και στο οποίο φαινόταν ότι το ποσό αφορούσε και την εκτύπωση.
[Περισσότερα εδώ: Μια συγνώμη,για λάθος σε άρθρο,που αφορά τον Τζήμερο].
Η συγνώμη για το λάθος ζητήθηκε, παρατέθηκαν όλα τα στοιχεία που ήταν διαθέσιμα και το αφήσαμε εκεί. Όμως ο Τζήμερος θέλει η συγνώμη να του ζητηθεί και στο τίτλο [παρ’όλο που όποιος άνθρωπος έχει στοιχειώδη γνώση της ελληνικής κατανοεί απόλυτα ότι ο τίτλος «ΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ,ΓΙΑ ΛΑΘΟΣ ΣΕ ΑΡΘΡΟ,ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΤΖΗΜΕΡΟ» είναι αυτό που απαιτεί ο Τζήμερος].
Ο λόγος που ζητήθηκε η συγνώμη από τον Τζήμερο δεν είναι ότι υπήρξε κάποιο αίσθημα λύπης για το λάθος που έγινε, ούτε ο φόβος για τις μηνύσεις και τις αγωγές, αλλά γιατί αυτό είναι το σωστό βάσει δεοντολογίας, η αναγνώριση του λάθους δημόσια και η άμεση διόρθωσή του.
Όμως υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα εδώ.
Στο αρχικό άρθρο, το ζήτημα που τέθηκε δεν αφορούσε κάποιου είδους κατηγορία ότι παίρνει μίζες αλλά την αντιφατική του στάση, που από τη μία κατακεραυνώνει το Δημόσιο και από την άλλη αναλαμβάνει δουλειές από κρατικούς και ημικρατικούς φορείς. Βέβαια για αυτό δεν είπε κουβέντα.
Δεν είναι πρώτη φορά ο Τζήμερος που βάλει κατά ανθρώπων του Τύπου.
Έχει ήδη κάνει νομικές κινήσεις κατά άλλων 2 συστημικών δημοσιογράφων[Καραμέρο-Βαξεβάνη] επειδή του άσκησαν κριτική. Και αφού ούτε έτσι ήρθαν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, αποφάσισε να επιτεθεί στο Kollect, στο οποίο γίνεται χρήση «λίγο» πιο σκληρής γλώσσα σε σχέση με τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Έτσι λοιπόν, ο Τζήμερος βρήκε ένα άρθρο που τον αποκαλούσα σίχαμα.
Τον απεκάλεσα σίχαμα όπως και τον Νίκο Ορφανό και τον Χαράλαμπο Αθανασίου. Και ο λόγος που τους απεκάλεσα και τους 3 σιχάματα ήταν διότι είχαν κάνει εμετικές δηλώσεις. Χθες λοιπόν, και ενώ όσο συνεχιζόταν το σήριαλ, από πλευράς του, «ζητήστε συγνώμη όπως θέλω εγώ αλλιώς θα σας κάνω ντα», κατέβασα το κείμενο από την ιστοσελίδα για να μην οξυνθούν τα πνεύματα. Ο Τζήμερος προφανώς το είχε δει αλλά επειδή πιαθνόν δεν ξέρει να χρησιμοποιεί το Cache έβγαλε απλά ένα print screen από το Google Search.
Αλήθεια πως θα αποκαλούσατε έναν άνθρωπο που υποστήριζε το 2012, μέσα από το πρόγραμμα του κόμματος στο οποίο είναι πρόεδρος, ότι οι μετανάστες δεν πρέπει να έχουν ίδιο μισθό με τους ντόπιους εργάτες/εργαζόμενους και πως πρέπει «να χρησιμοποιηθούν όσοι μετανάστες δεν μπορούν να απελαθούν για φτηνό εργατικό δυναμικό σε ειδικές οικονομικές ζώνες που ταυτόχρονα θα είναι και περιοχές διαμονής τους» ή πως πρέπει «να καταργηθούν όλες οι ρυθμίσεις – όπως στο σύστημα υγείας και στην συνταξιοδότηση αλλοδαπών – που δίνουν στους μετανάστες περισσότερα προνόμια από ότι στους Έλληνες»;
Φασίστα; Ναζί; Ρατσιστή; Σίχαμα; [Οι θέσεις του κόμματος του από το 2012 άλλαξαν, ανακτήθηκαν από εδώ, αλλά υπάρχει μια ακλόνητη βεβαιότητα ότι ο πολιτικός πυρήνας της σκέψης που οδήγησε στη διατύπωση των νεοναζιστικών αυτών θέσεων, όχι μόνο δεν άλλαξε αλλά ζει και βασιλεύει] (εδώ είναι το κείμενο σε έκδοση cache).
Ναι λοιπόν, τον είπα σίχαμα, τον είπα και φασίστα. Και μάλλον ήταν λάθος που το κατέβασα . Πολύ κακώς δεν ήθελα να οξυνθούν τα πνεύματα γιατί το εξέλαβε ως κάποιου είδους αδυναμία ή φόβο νομίζοντας ότι θα προκαλέσει κάποιου είδους φόβο. Απλά δεν υπήρχε λόγος να παιχτεί το παιχνίδι του, να θυματοποιηθεί και να φανεί μάγκας εξού και το κατέβασμα.
Αλλά προφανώς ο τύπος διψάει για δημοσιότητα. Και αφού είδε ότι πλέον τα συστημικά media που τον προωθούσαν συνέχεια τα προηγούμενα χρόνια έπαψαν πλέον να τον πλασάρουν όλη την ώρα ως εναλλακτική, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδειχτεί ένα εξαιρετικά υπάκουο κόμμα του αστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, προφανώς ψάχνει άλλους τρόπους να βρεθεί ξανά στη δημοσιότητα.
ΥΓ1: Ο Τζήμερος βρίζει συνεχώς πολιτικούς του αντιπάλους. Με τη λέξη «σίχαμα» είχε χαρακτηρίσει τον Τσίπρα. Τώρα προφανώς πειράχτηκε που κάποιος άλλος τον αποκάλεσε έτσι. Δεν πειράζει. Ξυδάκι. Όσο για τις αγωγές και τις μηνύσεις, ας τις κάνει. Εκείνος θα εκτεθεί στη δημόσια κοινή γνώμη, όχι αυτοί που κατηγορεί.
ΥΓ2: Ο Τζήμερος στο κείμενο-προειδοποίηση που έγραψε, μεταξύ άλλων, αναφέρει πως έχει πιο σοβαρά πράγματα να κάνει στη ζωή του, αλλά δυστυχώς αυτές είναι οι παράπλευρες απώλειες (χρόνου, χρημάτων, ενέργειας) όταν αποφασίζει να ασχοληθεί με τα δημόσια πράγματα και το σύστημα της μηντιοπολιτικής διαφθοράς τον πολεμάει χυδαία.
Βέβαια εδώ υπάρχει ένα θέμα. Οι άνθρωποι που είναι στο Kollect δεν αποφάσισαν ξαφνικά να ασχοληθούν με τα δημόσια πράγματα, είναι άνθρωποι που μετέχουν ενεργά σε πολιτικούς αγώνες και γνωρίζουν πολύ καλά τι πάει να πει πόλεμος από τη μηντιοπολιτική διαφθορά.
Ξέρουν καλά τι σημαίνει μπάτσος να αφαιρεί ζωή μικρού παιδιού και το Mega να βάζει ήχους συγκρούσεων σε βίντεο-ντοκουμέντο της δολοφονίας 15χρόνου για να ενοχοποιηθεί ο 15χρονος και να δικαιολογηθεί ο μπάτσος δολοφόνος.
Πόλεμος είναι τα ρεπορτάζ του Καραιβάζ για τον αναρχικό χώρο, τα ρεπορτάζ του Mega για την κατάληψη στη Πρυτανεία, τα ψέμματα του Alpha για το μεταναστευτικό, πόλεμος είναι το lifestyle-άδικο ξέβγαλμα των ναζί από το Star και την Athens Voice, πόλεμος είναι τα άρθρα του left.gr που παρουσίαζαν την εκκένωση μεταναστών στην Ειδομένη ως μια ομαλή διαδικασία.
Πόλεμος είναι επειδή έγινε ένα λάθος ένας πολιτευτής που εκπροσωπεί πολιτικά μια σιχαμερή ιδεολογία να κρύβεται πίσω από τους νόμους και να απειλεί με μηνύσεις και αγωγές.
Ευτυχώς όμως οι απειλές, οι μηνύσεις και οι αγωγές περισσότερον πείσμα δημιουργούν παρά φόβο ή αναστολές.
ΥΓ3: Όσο για τα μπινελίκια [κότες, αλήτες] θα σου απαντούσα στον ίδιο τόνο αλλά φοβάμαι πολύ ότι οι κότες και αλήτες θα προσβληθούν εάν τις/τους αποκαλούσα Τζήμερο.
ΥΓ4: Στο Κollect δεν έχουμε αφεντικά, δεν δίνεται γραμμή από πουθενά για κατά παραγγελία άρθρα, [δεν αποτελείται καν από δημοσιογράφους] εάν ψάχνει για διαπλεκόμενους να κοιτάξει αλλού.
Δεν βγαίνουν καν χρήματα από αυτό που κάνουμε. Για ιδιοτέλειες, στημένα άρθρα και προώθηση από μέσα μαζικής αποχαύνωσης ας κοιτάξει αλλού, άλλωστε η Αγορά, που τόσο αγαπά και υπερασπίζεται, είναι γεμάτη από ανθρώπους που με λίγα φράγκα μπορούν να του χαρίσουν τα 5 λεπτά δημοσιότητας που τόσο αγαπά.
Και στη τελική το Kollect έχει ένα μικρό πρόβλημα, έχει δυσανεξία σε κράτος, κεφάλαιο, ρατσιστές, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς και γενικά σε όλο αυτόν τον χυδαίο, προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, εσμό γελοίων ακολούθων των αυταρχικών και εξευτελιστικών ιδεολογικών οχετών που εκφράζονται στο δημόσιο λόγο από το 0,50% του εκλογικού σώματος. Και άμα παίζει ενόχληση, τότε πάλι ξυδάκι.
Εν' ολίγοις, το ρεζουμέ είναι πολύ απλό:
Δυστυχώς, ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων, όσο και των συλλογικοτήτων. Και στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η κοινωνική διάταξη, αμφιβάλλω αν θα συμβεί αυτό, καθώς άνθρωποι χωρίς ταξικές διαφορές, γίναμε πολιτικοί (κοινωνικοί) εχθροί.
Η ασυλία της γραφικότητας έδωσε δύναμη σε αυτά τα άτομα. Υποστηρικτές, χρηματοδότες, ακόμα και πρόθυμους λειτουργούς εκ' μέρους τους. Η όποια απόπειρα να τσαλακωθεί το προφίλ που έχουν δημιουργήσει, με απτές αποδείξεις και στοιχεία, θα έχει αρνητικές συνέπειες για όποιον το κάνει. Η γραφικότητα πλέον δεν είναι μόνο life-styling μα αναγκαίο στοιχείο της πολιτικής ζωής.
Δεν απέχουμε πολύ από την μέρα που κάτω από το βλέμμα εκατοντάδων αστυνομικών και με φόντο τα τανκς, θα διοργανώνουμε Mayor’s Parade, όπου δήμαρχοι ντυμένοι τσολιάδες ή Ζορό, πάνω σε απορριματοφόρα θα παρελαύνουν στολίζοντας με "γαλλικά" τους παρευρισκόμενους, βουλευτές και υπουργοί, ντυμένοι στρατηγοί, αεροπόροι, μεταλλωρύχοι, κομμώτριες, θα τσιρίζουν ακατάσχετα ξύλινα παραληρήματα, τραβώντας selfies, πάνω από το πλήθος των οπαδών τους που θα κουνάει σημαιάκια και θα τους ραίνει με ψηφοδέλτια.
Το Μεγάλο μας Τσίρκο της γραφικότητας, όπου το ταλέντο ανθρώπων της πολιτικής σκηνής ή αυτών που θέλουν να εισέλθουν στην θαλπωρή της, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πηγή ανάπτυξης μιας κερδοφόρας τουριστικής ατραξιόν.
Η γραφικότητα, εμπεριέχει άλλωστε και μια συνεχή συνωμοσιολογία η οποία είναι και η πολιτική ανάλυση του κράτους και της εθνικής ενότητας. Προσφέρει υλικό για την ανάπτυξη φοβικών αντανακλαστικών, του εθνικισμού και του φασισμού. Οι θεωρίες συνωμοσίας αφαιρούν από την ιστορία την κίνηση των μαζών, της εργατικής τάξης και των επιμέρους κομματιών της.
Αφαιρούν εν τέλει, από την ιστορία, την κίνηση της ίδιας της κοινωνίας. Σύμφωνα με αυτές, δεν υπάρχουν άλλες δυνάμεις εκτός από το Κεφάλαιο και το Κράτος και τους σκοτεινούς κύκλους γύρω από αυτά. Έτσι, δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Όλα είναι στημένα από δυνάμεις, πέρα από την κατανόηση των πολιτών-ψηφοφόρων-υπήκοων.
Οι γραφικότητες με αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας απαιτούν από την κοινωνική κίνηση να είναι "καθαρή", όπως απαιτεί η νεοσυντηρητική εγκληματολογία οι γειτονιές να είναι καθαρές από φτωχούς και μικροπαραβάτες, όπως το ακαδημαϊκό κατεστημένο απαιτεί από τα πανεπιστήμια "καθαρή" επιστήμη και καθαρούς από graffiti τοίχους. Όπως ακριβώς απαιτούν οι αιώνιοι φίλοι του κράτους και της εξουσίας, οι φασίστες, η φυλή να είναι "καθαρή".
Είναι η γλώσσα της οικονομικής εξουσίας και της εξουσίας του κράτους, που απαιτούν να ορίζουν αυτές, ακόμα και πώς θα διαμαρτύρονται οι πολίτες-υπήκοοι.
Δεν πρέπει ακόμα, να ξεχνάμε - στον τυχόν ισχυρισμό της "άγνοιας" - πως η άγνοια προέρχεται επίσης από ανθρώπους που κυριολεκτικά καταστέλλουν την αλήθεια ή την καταπνίγουν ή προσπαθούν να την κάνουν τόσο συγκεχυμένη, που οι άνθρωποι να σταματήσουν να νοιάζονται για το τι είναι αληθινό και τι όχι.
Χωρίς να έχω μιλήσει με κανέναν άλλον από τα υπόλοιπα μέλη και συντάκτες της συλλογικότητας του osarena, μα γνωρίζοντας το τι πρεσβεύει ο καθένας/μιά, συντασσόμαστε με την Κατερίνα, με το Kollect και με όσες/ους αντιστέκονται στην γραφικότητα, στην παρακμή της κοινωνίας, επιδιώκοντας τα αυτονόητα.
Νομίζω, είναι παραπάνω από ευνόητο πως όλο αυτό το μίσος του κάθε Τζάγριου, προέρχεται από την λύσσα και την ποταπή επιθυμία να δει να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται, σ’ αυτό που συνθλίβει τον ίδιο. Αυτή άλλωστε είναι μια και από τις πιο κύριες μορφές εχθρότητας, όπως είχε πει και ο Albert Camus, και μια ματιά στα facebook και άλλα social-status και δικτυακά "άρθρα", το επιβεβαιώνει απόλυτα αυτό.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η χρήση του πρώτου αρσενικού στο κείμενο, δεν αφορά το φύλο, μα εννοεί τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου