Πάλι αθώοι άνθρωποι έχυσαν το αίμα τους. Έτσι γινόταν και έτσι θα γίνεται. Αίμα αθώων στη Σερβία, στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν, στη Συρία στην Αίγυπτο, στη Βοστόνη, στο Αιγαίο στη Παλαιστίνη, προχθές στη Γαλλία κλπ. Αίμα αθώων παντού. Και όταν αυτό το αίμα χύνεται δε ξεχωρίζει σε μαύρο ή άσπρο, χριστιανικό ή μουσουλμανικό. Είναι απλά κόκκινο.
Και εδώ έρχεται η βασική παράμετρος που έχει να κάνει με τη συμπεριφορά της Ευρώπης όλα αυτά τα χρόνια. Δυστυχώς η Ευρώπη ήταν εκείνη που όπλισε τα χέρια αυτών των τρομοκρατών για τα δικά της οφέλη. Μια Ευρώπη που ανέχτηκε και ανέχεται ακόμα τους εμφυλίους πολέμους σε Λιβύη, Αίγυπτο , Συρία, Παλαιστίνη, Ουκρανία προκειμένου να επιβάλει τα δικά της πιστεύω ετσιθελικά προστατεύοντας τα δικά της συμφέροντα.
Μια Ευρώπη που απέτυχε να ενσωματώσει αυτούς τους πληθυσμούς στο δικό της κοινωνικό ιστό και να τους μεταλαμπαδεύσει τη δική της κουλτούρα, να τους δείξει τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Για την ακρίβεια δεν έκανε καμία προσπάθεια. Μια Ευρώπη που μέρα με τη μέρα είναι όλο και πιο ξεκάθαρο πως δεν έχει ηγέτες που να μπορούν να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν. Μια Ευρώπη που κρίνει τα πάντα με οικονομικούς όρους, με βάση το ΑΕΠ, το χρέος, τα επιτόκια.
Μια Ευρώπη που κινείται και σκέφτεται μόνο με κριτήρια τις αγορές και θα ήταν ευτυχής αν κατάφερνε να απαλλαγεί από κάθε επίδραση της ηθικής και των ανθρωπίνων και κοινωνικών αξιών ακολουθώντας μια κυνική αντίληψη για της κοινωνίες και τις υλικές σχέσεις.
Όσο και αν θέλουν κάποιοι να ονομάσουν αυτόν το πόλεμο θρησκευτικό είναι προφανές ότι δεν είναι ακριβώς έτσι όχι επειδή το λέω εγώ αλλά επειδή βλέπουμε μουσουλμάνους να πολεμάνε μουσουλμάνους και μάλιστα στις ίδιες περιοχές.
Δεν είναι τυχαίο ότι το ISIS έχει παρά πολλούς Ευρωπαίους μαχητές στις τάξεις του αυτή τη στιγμή που ως επί το πλείστο πρόκειται για θυμωμένους νέους που δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν στον ευρωπαϊκό πυρήνα και μέσω του ΙSIS βγάζουν μια άρνηση, μια αντίδραση και μια βαθιά επιθυμία για εκδίκηση για αυτήν την Ευρώπη.
Δεν πρόκειται για στρατευμένους κάτω από μια ιδεολογία ή μια σημαία αλλά για μισθοφόρους οι οποίοι μάλιστα συνθέτουν ένα ιδιόμορφο στράτευμα έναντι μισθίου. Το ISIS ούτε πρωτότυπο είναι, ούτε αυθόρμητο και δεν διαθέτει και κανένα από τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα μπορούσαν να το ορίσουν ως ένα ιδεολογικοπολιτικό κίνημα. Νομίζω πως είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για κατασκεύασμα των κρατών του Κόλπου με την ανοχή τη Δύσης και τη βοήθεια της Τουρκίας και της Ιορδανίας.
Η δεύτερη βασική παράμετρος που πάλι έχει να κάνει με τις αρχές και τις αξίες της Ευρώπης είναι αυτή της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας που ευρέως διαφημίστηκε και για χρόνια υμνήθηκε και προτάθηκε από την παγκόσμια τάξη. Μια κοινωνία που προέβαλε κατά κόρων ως πρότυπο το γαλλικό μοντέλο της ουδετεροθρησκείας και του κοσμικού κράτους ως δήθεν αποτέλεσμα του διαφωτισμού και της Γαλλικής επανάστασης.
Δεν μιλάμε για μια αθεϊστική κοινωνία. Αλλά για μια δήθεν κοινωνία η οποία δεν έχει ανάγκη και εξάρτηση από τις θρησκείες. Η παγκοσμιοποιημένη πόλη δεν είναι δίχως Θεό, αλλά δεν ταυτίζεται με το Θεό, όποιος και αν είναι αυτός.
Τα περιστατικά με τις διαμάχες με αφορμή την υπόθεση της ισλαμικής μαντίλας, αλλά πολύ περισσότερο το περιστατικό με την πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία της εφημερίδα Charlie Hebdo αποτέλεσαν αφετηρία έντονου προβληματισμού και καμπανάκι ως προς της αποτελεσματικότητα και τη λειτουργικότητα αυτού του μοντέλου καταδεικνύοντας ευθέως ως θύτες και στις δύο περιπτώσεις τους μουσουλμάνους σπάζοντας για πρώτη φορά το μοντέλο των ίσων αποστάσεων.
Όσο αναφορά την Ελλάδα θα τολμήσω να πω ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαστε στη θέση των Γάλλων, των Βέλγων, των Ολλανδών, των Άγγλων, των Ιταλών κλπ. Αν και η Ελλάδα είναι αποδέκτης μεγάλου ρεύματος μεταναστών δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτον δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική δύναμη και δυνάστης αυτών των λαών και δεύτερον παραδοσιακά έχει καλές σχέσεις με τις χώρες της Μέση Ανατολής. Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ υπερασπιστής βίαιων λύσεων και επιθέσεων και όταν το έκανε όπως στη περίπτωση της Ουκρανίας ή της Συρίας που ο πρώην υπουργός εξωτερικών Ε. Βενιζέλος υπερασπίζονταν με πάθος το βομβαρδισμό της, το έκανε κυρίως από υπέρμετρο ζήλο υπεράσπισης των αποφάσεων της Ευρώπης αν όχι από βαθιά άγνοια και χαζομάρα. Κανείς δε χρεώνει στην Ελλάδα πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτές τις αποφάσεις.
Στο νέο κόσμο που ανοίγεται μπροστά μας δεν υπάρχει κράτος προφυλαγμένο και απόλυτα ασφαλές. Δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά πως μέσα από τους τόσους πρόσφυγες που ήρθαν και πέρασαν από τη χώρα δεν υπήρξαν ή δε θα υπάρχουν πυρήνες τρομοκρατών.
Από την άλλη όμως τώρα είναι η ώρα που πρέπει να δείξουμε την ανθρωπιά μας και την αλληλεγγύη απέναντι στον ξένο, στον μετανάστη σε αυτόν που συνεχίζει να αποτελεί θύμα βίας και τρομοκρατίας στον καθένα που μας απλώνει το χέρι και μας ζητάει βοήθεια. Ας μην ξεχνάμε πως αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος εχθρός μας δεν είναι οι τρομοκράτες αλλά ο φόβος που εκδηλώνεται μέσα από το θυμό, την αναίδεια, την αλαζονεία και το ατομικό συμφέρον. Ο φόβος που προκαλείται από την έλλειψη αυτοπεποίθησης και ρίχνει νερό στο μύλο ακροδεξιών ιδεών.
Αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν αλλάξουν ρότα όσο ακόμα προλαβαίνουν και δεν αναθεωρήσουν τη συνθήκη του Δουβλίνου που έτσι και αλλιώς καθημερινά αποτυγχάνει στην πράξη, αν δεν σταματήσουν να ασχολούνται μόνο με νούμερα και λογαριασμούς και δεν κάνουν στροφή σε μια κοινωνική ουμανική πολιτική τότε πολύ φοβάμαι πως σε πείσμα του Μαρξ ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός θα καταρρεύσει λόγω κοινωνικών και όχι οικονομικών αιτιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου