Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

Αλληλεγγύη χωρίς σύνορα στη Λέσβο










Μέλη της israAID επί το έργον Τα μέλη της «IsraAID» επί το έργον, μόλις οι βάρκες φτάσουν στην παραλία της Συκαμιάς


                                                 Συντάκτης: 






Πρωί στη Σκάλα Συκαμιάς, στη βόρεια Λέσβο, και στην παραλία οι εθελοντές περιμένουν να καταπλεύσουν από την απέναντι ακτή οι πλαστικές βάρκες με τους πρόσφυγες.
Από τις πιο δραστήριες ΜΚΟ στην περιοχή (αλλά και στη Ρόδο), με παρουσία από τον Ιούνιο και συνεχή δράση στην ακτή, εκεί όπου υπάρχει και η μεγαλύτερη άμεση ανάγκη παροχής πρώτης βοήθειας, είναι η ισραηλινή «IsraAID».
Μέλη της israAID επί το έργον
Μέλη της, όλοι εθελοντές, Εβραίοι και Αραβες πολίτες του Ισραήλ, γιατροί και νοσηλευτές, υποδέχονται πρόσφυγες (και) από τη Συρία. Ο Γιοτάμ και η Μάτνα, ο Τζαμάλ και η Ουάρντα βοηθούν υπερήλικες να αποβιβαστούν με ασφάλεια, δίνουν πρώτες βοήθειες σε αφυδατωμένα παιδιά, κουβέρτες, υπνόσακους και ζεστά ρούχα στους βρεγμένους.

«Κανένα θέμα»

Γιοτάμ Πόλιτζερ (δεξιά)
«Ολο αυτό το διάστημα δεν μας αρνήθηκε κανείς τη βοήθειά μας λόγω υπηκοότητας. Κάποιοι μας ρωτούν, αν έχουμε σχέση με την κυβέρνηση, όμως όταν παίρνουν αρνητική απάντηση, δεν έχουν κανένα θέμα» λέει ο Γιοτάμ Πόλιτζερ, υπεύθυνος για τις αποστολές της «IsraAID» στο εξωτερικό.
Ιδιαίτερα έμπειρος, με δεκάδες δράσεις στο εξωτερικό, στον σεισμό του Νεπάλ, το τσουνάμι στην Ιαπωνία, τον κυκλώνα στα νησιά Βανουάτου, έως την καταπολέμηση του ιού Εμπολα στη Σιέρα Λεόνε, ο 32χρονος Ισραηλινός υπογραμμίζει:
«Δεν αντιπροσωπεύουμε την κυβέρνηση της χώρας μας, είμαστε μια ΜΚΟ ανεξάρτητη, τα έσοδά μας προέρχονται από δωρητές ιδιώτες και εταιρείες. Πολλές οργανώσεις της διασποράς, κυρίως από ΗΠΑ, μας χρηματοδοτούν επίσης. Βασική μας αρχή είναι πως στην “IsraAID” δεν θέτουμε θέματα θρησκείας ή πολιτικής, κάνουμε μόνο ανθρωπιστικό έργο.
»Θεωρούμε πως σε επίπεδο κοινωνίας των πολιτών είναι πολύ σημαντικό να δουλεύουν μαζί Αραβες και Εβραίοι πολίτες του Ισραήλ, με πρόσφυγες από τη Συρία και το Ιράκ. Μέλη και συνεργάτες -μόνο Παλαιστίνιοι- έχουν δουλέψει επίσης στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη.
»Στη Λέσβο φέραμε αραβόφωνους ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, γιατρούς και νοσοκόμους, με έμφαση στα παιδιά και τη βοήθεια στις ακτές. Εκεί καλύψαμε ένα κενό, μαζί με άλλες ΜΚΟ και Ελληνες εθελοντές, και θέλω να τονίσω ότι εντυπωσιαστήκαμε από τη συμμετοχή των Ελλήνων και την αλληλεγγύη πολλών ντόπιων. Οι αρχές αντιμετωπίζουν μια τεράστια πρόκληση, μια πολύ δύσκολη και σύνθετη κατάσταση που δεν υπάρχει εμπειρία και προηγούμενο σε αυτή την κλίμακα».

«Μεγάλο πρώτο βήμα»

Τζαμάλ Αλι Ντακτούκι
Ο Τζαμάλ Αλι Ντακτούκι, 52 χρόνων, από τη Nαζαρέτ, ψυχολόγος ψυχοθεραπευτής, ειδικευμένος στο τραύμα, με διδακτορικό από ιταλικό πανεπιστήμιο, περιγράφει την εμπειρία του. «Ενα τραυματισμένο παιδί δεν γνωρίζει θρησκεία ή εθνικότητα. Εχω κάνει στο παρελθόν πολλές αποστολές στη Γάζα, όπου δυστυχώς υπάρχουν πολλά ψυχικά τραυματισμένα παιδιά. Οταν είδα τι συμβαίνει στη Λέσβο, δεν δίστασα να κάνω το ανθρωπιστικό καθήκον μου.
»Οι πρόσφυγες έρχονται στην Ευρώπη ήδη ψυχικά τραυματισμένοι από τον πόλεμο, την απώλεια της χώρας, γεμάτοι φόβο για το ταξίδι. Πολλοί βρίσκονται σε κατάσταση σοκ, καθώς δεν ξέρουν κολύμπι ή ταξιδεύουν για πρώτη φορά σε θάλασσα και μάλιστα σε πολύ επικίνδυνες συνθήκες, στοιβαγμένοι μέσα σε μια βάρκα-καρυδότσουφλο, έρμαιο των κυμάτων. Πολλοί έχουν επίσης τραυματικές εμπειρίες από τη βία των δουλεμπόρων.
»Ομως η στεριά στη Λέσβο είναι ένα μεγάλο μεν, αλλά πρώτο βήμα. Εχουν μπροστά τους ακόμη ένα μακρύ ταξίδι να διανύσουν, έχουν μπροστά τους το άγνωστο, για να φτάσουν στον προορισμό τους. Ζουν σε συνεχές στρες και ανασφάλεια, είναι φοβισμένοι, κάποιοι θυμωμένοι γιατί πιστεύουν ότι κανείς δεν τους θέλει, πως κανείς δεν τους βοηθάει. Στη Λέσβο γίνεται πολύ καλή δουλειά από το ΠΙΚΠΑ, όπου περιθάλπονται ψυχικά τραυματισμένα παιδιά αλλά και ναυαγοί που σώθηκαν μέσα από τα κύματα από το ελληνικό Λιμενικό», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Zωγραφιές των παιδιών που περιγράφουν τους κινδύνους και τους φόβους τους
Και συμπληρώνει: «Είναι πολύ χαρακτηριστικές οι ζωγραφιές των παιδιών αυτών, που περιγράφουν την οδύσσεια του ταξιδιού τους, τους κινδύνους και τους φόβους τους. Φεύγουν για να γλιτώσουν από τις βόμβες του στρατού και το λεπίδι του “Ισλαμικού κράτους” και βρίσκονται απέναντι στην πρόκληση της θάλασσας και ενός νέου κινδύνου.
Ζωγραφιές των παιδιών που περιγράφουν τους κινδύνους και τους φόβους τους
»Δεν υπάρχει άλλη λύση παρά να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία και το Ιράκ και να αναπτυχθεί η περιοχή. Πρέπει επίσης να ενισχυθούν άμεσα οι πρόσφυγες που βρίσκονται στα στρατόπεδα στην Τουρκία, την Ιορδανία και τον Λίβανο».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου