Το "Ποτάμι", που γυρίζει πίσω......εξατμίζεται, χάνεται...

http://www.efsyn.gr/arthro/potami-poy-gyrizei-piso

Συντάκτης: 

Γιώργος Σταματόπουλος

Κάποιος πρέπει να επιμείνει και να πείσει τον αρχηγό του Ποταμιού ότι η πολιτική δεν είναι life style (αρέσω - εντυπωσιάζω - διακρίνομαι - επιπλέω·
όλα αυτά είναι μια φούσκα, ωραία ίσως αλλά -φευ- πομφόλυξ).

Να καταλάβει επιτέλους ότι, κόντρα σε κάθε λαϊκή σοφία, το Ποτάμι του είναι το μόνο που γυρίζει πίσω. Ακριβώς διότι δεν έχει
πηγές (ιδεολογία),
βάθος (ιστορικότητα)
μήτε όχθες (κοινωνία). 

Εμφανίστηκε αίφνης από κάτι απόνερα της δυσπιστίας του κόσμου,
επέπλευσαν εντός του μερικά παπάκια αλλά βρήκε στον πλουν φράγμα αξεπέραστο,
 που δεν είναι τι άλλο παρά η δυσφορία των ψηφοφόρων, οι οποίοι οσημέραι αντελήφθησαν τη ρηχότητά του και την «κατασκευή» του.

Ο ίδιος και οι εκπρόσωποί του είναι απ’ όλα:
φιλελεύθεροι αριστεροί (πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το),
μεταρρυθμιστές,
 ευρωπαϊστές και άλλα, τρυφερά και στρογγυλεμένα,
 ο δε πρώτος διαμαρτύρεται όταν δημοσιεύονται οι παλιές δημοσιογραφικές του «επιτυχίες» με τη Χρυσή Αυγή.

Εντάξει, δεν είναι το Ποτάμι το πρόβλημα των εκλογών, απλώς σκορπίζουν τη σύγχυση με κάτι ωραίες αρλουμπίτσες για σύγχρονη ευρωπαϊκή σκέψη και κάποια άλλα ιλαρά και απολιτικά, μακριά από τα συμφέροντα της κοινωνίας, τις τοπικές κοινωνίες, τα συνεργατικά κινήματα, ξένοι με την αύρα της εναλλακτικής πολιτικής.

 Μιλάνε για το νέο και εκφράζουν το παλιό.

Τι να πεις.
Αρκετά.

Αλλά δεν σ’ αφήνουν.
 Να, μόλις προχθές ο κ. Θεοδωράκης απεκάλεσε τον κ. Τσίπρα πλουσιόπαιδο και τον εαυτό του εργατόπαιδο, κάπως έτσι, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης στους μεροκαματιάρηδες και τους άνεργους, αφού είναι δικός τους ο άνθρωπος.

Οφείλει να μετριέται και να ζυγίζεται κανείς προτού αποφασίσει να κατέλθει στον πολιτικό στίβο, στην αρένα του ψεύδους και της βαρβαρότητας (έτσι έχει καταντήσει πλέον, με κομψούς όρους, η πολιτική). Αυτό ισχύει βεβαίως και για τον παραιτηθέντα πρωθυπουργό και κάθε επίδοξο γνήσιο εκφραστή των κοινωνικών ομάδων.

Επιτέλους, ας πάψουμε να βλέπουμε την Ευρώπη και τη Δύση γενικότερα ως το οικονομικό μοντέλο του μέλλοντος όπως έχουν αυτοπροταθεί.
Αυτό είναι ένα σκάνδαλο, το οποίο δεν φαίνεται να ενοχλεί τους ευρωπαϊστές του Ποταμιού και τους κάθε λογής υπερασπιστές τού Δεν υπάρχει Εναλλακτική Λύση - There is No Alternative (TINA).

Ολοι τούτοι μιαίνουν το πνεύμα ελευθερίας και ανεξαρτησίας που όφειλε να διαπνέει τους Ευρωπαίους πολίτες. Η περιβόητη ανάπτυξη είναι ένας μύθος· βοηθά απλώς να λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα μέσω των πολυεθνικών του.

Ολα αυτά δεν αφορούν τους ψηφοφόρους του Ποταμιού, οι οποίοι βλέπουν σ’ αυτό κάτι διαφορετικό από τους παλιούς. Ολοι οι ψηφοφόροι ούτως ή άλλως είμαστε έρμαια μιας κακής πολιτικής συνείδησης και μερικών μικροσυμφερόντων· η ιδεολογία πέταξε... όπως και ο καθαρός νους.

Μιλάμε για τον επικεφαλής του Ποταμιού που ο στόμφος του και οι κινήσεις του καταδεικνύουν τη γενικότερη οιηματική αμηχανία και αισιοδοξία του.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και δημοσκοπικά παραμένει στα ίδια ποσοστά που υφάρπαξε στην πρώτη του εκλογική αναμέτρηση.
Ως εκεί, και πίσω.
Αμ, πού πάει το Ποταμάκι χωρίς πηγές - βάθος - όχθες;
 Πίσω, ασφαλώς, και, ενίοτε, εξατμίζεται, χάνεται.