Φίλε Πιτσιρίκο
Βρίσκομαι πια στο δεύτερο δεκαήμερο των διακοπών και η ιδέα να γράψω ένα σύντομο κείμενό υποστήριξης για τον μεγάλο τιμονιέρη, Αλέξη Τσίπρα, μου άρεσε πολύ. Ξεκινάω!
Δεν είναι ο Τσίπρας που πρόδωσε τον λαό, είναι ο λαός που πρόδωσε τον Τσίπρα.
Από τον Ιούλιο του 2012, ο γελαστός Αλέξης προχωρούσε από την μια κυβίστηση στην άλλη.
Από τις ευρωεκλογές, ήταν πια φανερό ότι θα πορευόταν με τους Σταθάκηδες και τους Παπαδημούληδες, κρατώντας τους Λαφαζάνηδες και τις Κωνσταντοπούλες στην βιτρίνα, προκείμενου να μαζέψει τις ψήφους από όλα τα σαλάτα της αριστεράς.
Στο ενδιάμεσο, έλεγε σε όλους ό,τι ήθελαν να ακούσουν.
Εμείς όμως εκεί! ΣΥΡΙΖΑ! Η ελπίδα έρχεται!
Κι όταν έγινε τελικά κυβέρνηση, συνεχίσαμε με το παραμύθιασμα της σκληρής διαπραγμάτευσης και της αξιοπρεπούς στάσης!
Μα δεν καταλαβαίνουν τίποτα τα ζωντόβολα, σκέφτηκε ο Αλέξης.
Μας πρόσφερε λοιπόν μια τελευταία ευκαιρία για να τον βοηθήσουμε να βγει από την δύσκολη θέση που τον έφερε η μανία του λαού να πιστεύει τα πιο χονδροειδή και απίστευτα ψεύδη.
Προκήρυξε λοιπόν το δημοψήφισμα, όμως προδόθηκε ξανά από τον λαό που ψήφισε ΟΧΙ.
Μετά το ΟΧΙ, ο Αλέξης έγινε ΤΙΝΑ και δεν είχε άλλη εναλλακτική.
Εγκλωβίστηκε στην παγίδα που του έστησε ο λαός που ο ίδιος ξεγέλασε. Ο λαός που απελπισμένα ζητούσε να ξαναγελαστεί. Τραγωδία!
Τώρα ξανά στις κάλπες, ψηφίζουμε πάλι Αλέξη για μια σειρά από λόγους:
1. Πού να μπλέξουμε ξανά με κανέναν καινούργιο απατεώνα που δεν τον γνωρίζουμε. Στηρίζουμε τον δικό μας απατεώνα ξανά. Τον απατεώνα που προέρχεται από τα σπλάχνα του λαού και όχι τα παλιά τζάκια της οικογενειοκρατίας.
2. Ο Αλέξης μαθαίνει από τα λάθη του. Λέγεται ότι το πρώτο spot της νεας προεκλογικής περιόδου θα είναι εκείνο με τους λοιμούς και τους καταποντισμούς που είχε χρησιμοποιήσει ο Σαμαράς τον Γενάρη. Το κεντρικό σύνθημα θα αλλάξει και θα γίνει ως εξής: Η Ελπίδα πέρασε, το Μνημόνιο 3 έρχεται.
3. Ο Καμμένος με τους ΑΝΕΛ του θα προσχωρήσουν στο κόμμα του Τσίπρα και θα σχηματίσουν την Δεξιά Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας τον Τσίπρα να μοιάζει κάτι μεταξύ Τσάβες και Φιντέλ στα ντουζένια τους.
4. Επειδή η επαναστατική τακτική του Αλέξη δεν μοιάζει να περιορίζεται μονάχα στην υπογραφή των μνημονίων με ευρώ, να δείτε που μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα έρθει ο μεγάλος συνασπισμός βγαλμένος μέσα από κολυμβήθρα του λαϊκού Σιλωάμ.
Η δική μου η αίσθηση είναι πως το ΟΧΙ δεν θα βρει εύκολα πολιτική έκφραση. Κυρίως, γιατί δεν υπάρχει σαφής και ξεκάθαρος προσδιορισμός του στόχου, της στρατηγικής για την επίτευξη του και των τακτικών που θα υπηρετήσουν τελικά την στρατηγική αυτή.
Προς το παρόν, σκόρπιες τακτικές κινήσεις, χωρίς συγκεκριμένη στρατηγική, και προπαντός χωρίς συγκεκριμένο σκοπό.
Σε μια χώρα που επένδυση είναι πια μονάχα η καφετέρια και η σουβλακερί, σε μια χώρα που οι γέροι και οι συνταξιούχοι έχουν μεγαλύτερη αξία από τους νέους και τα παιδιά, σε μια χώρα που η έννοια της πατρίδας έχει υπολογιστεί σε ευρώ, δεν νομίζω ότι μπορούμε να περιμένουμε πια τίποτα από τις εκλογές.
Δυο μέρες πριν, σε μια ακτή βγήκαν σκουπίδια από τα σκάφη των φραγκάτων.
Διακόσιοι νοματαίοι και δεν αντέδρασε κανείς. Τρεις τέσσερις μάζεψαν κάποια πλαστικά. Όλοι κάτοικοί εξωτερικού. Έλληνες και ξένοι.
Οι υπόλοιποι ξαπλώστρα, μπυρίτσα και δεν γαμιέται, ως συνήθως.
Κι όταν φύγουν από την ακτή, οι μισοί από αυτούς θα αφήσουν τα μπουκάλια εκεί.
Η Ελλάδα των χρεοκοπημένων μικροαστών δεν έχει καμία ελπίδα δεν έχει καμιά τύχη. Το ίδιο και τα κόμματα που επιχειρούν να εκφράσουν αυτά τα στρώματα.
Μοναδική ελπίδα η προσέγγιση της φτωχολογιάς, μέσα από νέους, γνωστούς αλλά και δύσκολους δρόμους. Τους δρόμους που ακολούθησε παλιά το ΕΑΜ.
Πρώτα αντιμετωπίζουμε την πείνα και την δυστυχία.
Κερδίζουμε την επιβίωση και την εμπιστοσύνη του λαού.
Οργανώνουμε τον αγώνα.
Δίνουμε την μάχη.
Χάνουμε ή κερδίζουμε.
Το ίδιο έκαναν οι Μαύροι Πάνθηρες στις ΗΠΑ. Το ίδιο η Χεζμπολάχ και η Χαμάς σε Λίβανο και Παλαιστίνη.
Δεν ξέρω αν τρέχουν επιτροπές για συσσίτια, για επανασυνδέσεις του ρεύματος, για την παροχή τροφής στα παιδιά στα σχολεία.
Δεν ξέρω αν πρωτοστατούν σε όλα αυτά οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς.
Δεν ξέρω, ούτε όμως έχω ακούσει τίποτα.
Ούτε για το ΚΚΕ, ούτε για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε για την Αριστερή Πλατφόρμα.
Αν δεν αναπτυχθεί πρώτα ένα πλατύ και δυναμικό κίνημα -με ιδεολογική ταυτότητα αλλά χωρίς κομματικούς διαχωρισμούς – για την αντιμετώπιση των καθημερινών επιπτώσεων της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας στις συνοικίες και στις γειτονιές, ας μην περιμένουμε ουσιαστικές αλλαγές.
Στις εκλογές που έρχονται, δεν ψηφίζω κανέναν γιατί δεν εμπιστεύομαι κανέναν.
Φιλιά πολλά
Ηλίας
Υ.Γ. Πιτσιρίκο, αν μπορέσεις, κόλλα στο κείμενο το σποτάκι της ΝΔ με τις καταστροφές που θα είχαμε αν έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ και η χώρα από το ευρώ.
(Αγαπητέ Ηλία, είμαι πια στο δωδέκατο δεκαήμερο των διακοπών μου, και αισθάνομαι σαν να ζω σε άλλη χώρα. Σκέφτομαι να αντιμετωπίσω αυτές τις εκλογές σαν να γίνονται σε άλλη χώρα. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα ψηφίσω. Για την ώρα, έχω άλλες προτεραιότητες. Άλλωστε, δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχουν οι εκλογές στο προτεκτοράτο. Θα συμφωνήσει μαζί μου και ο Αλέξης Τσίπρας. Να είσαι καλά. Καλά μπάνια.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου