Eνα ένα σκάνε μύτη τα σποτάκια τα προεκλογικά. Είδαμε τα πρώτα των κυρίαρχων κομμάτων, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε τώρα η ώρα να δούμε και κάτι από τους υπόλοιπες μαχητές της κάλπης.
Από το Ποτάμι ας πούμε, οι εθελοντές του οποίου ετοίμασαν ένα μάλλον μεγαλούτσικο σκετσάκι για τη Δημόσια Διοίκηση. Ή μάλλον μια σειρά από σκετσάκια, με κοινό άξονα τον εθνικό μας έρωτα: Την καλαθοσφαίριση!
Μα που κολλάνε η Δημόσια Διοίκηση και το μπάσκετ θα μου πείτε και δίκιο θα έχετε. Υπό νορμάλ συνθήκες δεν κολλάνε καθόλου. Τώρα όμως έχουμε εκλογές, δεν έχουμε νορμάλ συνθήκες. Τώρα έχουμε πόλεμο και στον πόλεμο, όπως και στον έρωτα, όλα επιτρέπονται.
Μα που κολλάνε η Δημόσια Διοίκηση και το μπάσκετ θα μου πείτε και δίκιο θα έχετε. Υπό νορμάλ συνθήκες δεν κολλάνε καθόλου. Τώρα όμως έχουμε εκλογές, δεν έχουμε νορμάλ συνθήκες. Τώρα έχουμε πόλεμο και στον πόλεμο, όπως και στον έρωτα, όλα επιτρέπονται.
Οπότε μπάσκετ και Δημόσια Διοίκηση πάνε παρεάκι, σε ένα σποτ πεντάλεπτο και βαρυφορτωμένο από μηνύματα και νοήματα.
Εδώ λοιπόν καυτηριάζεται η τάχα μου τάχα μου «μεταρρυθμιστική κόπωση» της Δημόσιας Διοίκησης, υπογραμμίζεται η έλλειψη συντονισμού και ενιαίου συστήματος δράσης, καταδεικνύεται η κατάρα της επετηρίδας, αποκαλύπτεται το βάραθρο του ενιαίου μισθολογίου και ξεμπροστιάζονται τα κάθε λογής βύσματα που παίρνουν τις θέσεις των ικανών επαγγελματιών.
Όλα αυτά με παραδείγματα από το μπάσκετ, που το έχουμε σπουδάσει θέλοντας και μη μετά απ’ τον θρίαμβο του 1987. Άρα ξέρουμε τι λένε και τι εννοούν οι τέσσερεις πρωταγωνιστές του σποτ.
Η γλώσσα τους βεβαίως δεν διαφέρει από τη ρητορική του κόμματος. Κι εδώ η αοριστολογία πάει σύννεφο κι εδώ οι καλές προθέσεις είναι όλα τα λεφτά κι εδώ αρκούν μερικές έξυπνες κινήσεις για να λυθούν προβλήματα δεκαετιών κι εδώ η μπακαλική μεταμορφώνεται σε ασπιρίνη κι εδώ φταίνε όλοι οι άλλοι κι εμείς δεν έχουμε ίχνος ευθύνης λες και ζούσαμε στον πλανήτη Άρη τα τελευταία 40 χρόνια…
Σε ένα σημείο μόνο το σποτάκι παίρνει φωτιά. Εκεί που ψιλοτσακώνονται οι εθελοντές για τις «περί τριπόντου ερμηνευτικές διατάξεις του Δημόσιου Κώδικα» και πετάει ένας απ’ αυτούς τη μεγάλη παρόλα:
Η γλώσσα τους βεβαίως δεν διαφέρει από τη ρητορική του κόμματος. Κι εδώ η αοριστολογία πάει σύννεφο κι εδώ οι καλές προθέσεις είναι όλα τα λεφτά κι εδώ αρκούν μερικές έξυπνες κινήσεις για να λυθούν προβλήματα δεκαετιών κι εδώ η μπακαλική μεταμορφώνεται σε ασπιρίνη κι εδώ φταίνε όλοι οι άλλοι κι εμείς δεν έχουμε ίχνος ευθύνης λες και ζούσαμε στον πλανήτη Άρη τα τελευταία 40 χρόνια…
Σε ένα σημείο μόνο το σποτάκι παίρνει φωτιά. Εκεί που ψιλοτσακώνονται οι εθελοντές για τις «περί τριπόντου ερμηνευτικές διατάξεις του Δημόσιου Κώδικα» και πετάει ένας απ’ αυτούς τη μεγάλη παρόλα:
«Εάν σε έναν αγώνα η μία από τις δύο ομάδες προέρχεται από το νομό Μεσσηνίας, τότε η αντίπαλη ομάδα όχι μόνο δεν επιτρέπεται να σκοράρει τρίποντο αλλά και κάθε τρίποντο που σκοράρει μετράει ως φάουλ και πόντος εναντίον της». Αν αυτό δεν είναι κλείσιμο ματιού στον ΣΥΡΙΖΑ, τι είναι δηλαδή;
Υ.Γ.: Για διαθεσιμότητες, φυσικά, και απολύσεις, ουδείς λόγος. Ό,τι κάνει τζιζ, δεν υπάρχει για το Ποτάμι…
Υ.Γ.: Για διαθεσιμότητες, φυσικά, και απολύσεις, ουδείς λόγος. Ό,τι κάνει τζιζ, δεν υπάρχει για το Ποτάμι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου