Είναι μερικές φορές που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις με αυτά που βλέπεις.
Όταν όμως βλέπεις τον πρωθυπουργό να περπατάει ανέμελα σε μια πλατεία και ξαφνικά να κοντρολάρει την μπάλα που ξέφυγε από μια παρέα πιτσιρικάδων, κατ' αρχήν γελάς.
Όχι μόνο για το στημένο της υπόθεσης, αλλά και για το στιλ του ... «ποδοσφαιριστή».
Και αμέσως ο Αντώνης αρχίζει την κατήχηση στους πιτσιρικάδες λες και βρίσκεται σε τηλεοπτικό πάνελ.
Αφορμή η ερώτηση του μικρού Νικόλα: «να σας πω κάτι, ο πατέρας μου λέει πως τα πράγματα είναι δύσκολα».
Τι ήθελε κι αυτός, ρωτάνε τέτοια πράγματα τον Αντώνη παιδί μου;
Και ξεκινάει το... πολεμικό ανακοινωθέν, τι σημασία έχει ο ρόλος της χώρας μας στην ΕΕ, τι κινδυνεύουμε να καταστραφούμε, τι θα ξυπνήσουν οι νεκροί και θα περπατάνε στους δρόμους, τι το ένα, τι το άλλο...
Κανονική «δευτέρα παρουσία» λέμε...
Το διαφημιστικό σκέτη ανοησία, δεν υπάρχει αμφιβολία.
Αλλά το ζουμί είναι ότι ακόμη και σε ένα προεκλογικό σποτ αναδύεται όλο το πολιτικό αδιέξοδο και η τρομοκρατία ενός πολιτικού σκηνικού που προσπαθεί να διαφυλάξει ό,τι καταστροφικότερο έχει δημιουργήσει στη χώρα.
Ίσως μας περνάνε για αφελείς ίσως και για κορόιδα, να νομίζουν ότι ο πρωθυπουργός περπατά στους δρόμους λες και πάει για καφέ και πιάνει την κουβέντα σα να είμαστε κολλητοί του.
Και μιλάει με όρους κατηχητικού ο αθεόφοβος, ως ο πνευματικός που εξομολογεί την αλήθεια.
Ποια αλήθεια ρε φίλε, που μας άλλαξες τον αδόξαστο και έχουμε πει το ψωμί ψωμάκι;
Και πόσο χαμογελαστός ο κυρ-Αντώνης προς το Νικόλα και πόσο
μειλίχιος, να εξηγεί σε έναν δεκαπεντάχρονο ότι είναι δίκαιο που κόπηκε η σύνταξη του παππού του και ο μισθός του πατέρα του, (άσε που μπορεί να είναι ήδη απολυμένος).
Εξηγεί στον Νικόλα επίσης ο Αντώνης, ότι σημασία έχει να ξέρεις προς τα που να πας, μάλλον θα εννοεί το δρόμο για το ταμείο ανεργίας...
Και κλείνει όλο σοφία «εσύ συνέχισε να προπονείσαι κι εμείς θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε». Μάλλον ήθελε να πει, να συνεχίσουμε να σας δουλεύουμε κι εσένα και τον πατέρα σου.
Θα ακολουθήσουν κι άλλα σποτάκια το ίδιο εμπνευσμένα είμαι σίγουρος και θα λένε τις ίδιες ανοησίες και τα ίδια ψέματα.
Ήρωές τους δε θα είναι τώρα ο Νικόλας, αλλά ίσως ο κυρ-Θανάσης ο συνταξιούχος, ο κύριος Πέτρος ο δημόσιος υπάλληλος ή η κυρά -Κούλα η νοικοκυρά.
Και θα τον κοιτάνε εκστασιασμένοι τον Αντώνη που θα τους λέει ότι παλεύει με τα θηρία και το δάκρυ θα τρέχει... κορόμηλο.
Και η τρομοκρατία του λόγου καλά θα κρατεί και τα ψέματα θα είναι πασπαλισμένα με ζάχαρη άχνη και το τρένο του τούνελ θα έρχεται κατά πάνω μας.
Οι επικοινωνιολόγοι του συστήματος θα γράφουν τις μπαρούφες τους και ο πρωθυπουργός θα ερμηνεύει.
Δε βαριέσαι όμως, εκλογές έρχονται και το περιοδεύον μπουλούκι των κυβερνόντων μας καλό θα είναι να δέχεται αντί για άνθη, μπρόκολα και κουνουπίδια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου