Για τον ξυλοδαρμό στο Παγκράτι έγραψε ο Τάσος Θεοδωρόπουλος και σε γενικές γραμμές το κάλυψε το θέμα. Έτσι έγινε, αυτοί δείρανε, οι άλλοι τις φάγανε, πώς, τι, πότε. Βασικές αρχές της δημοσιογραφίας, τις μαθαίνουμε όλοι στις σχολές. Συν η κοινωνική απόχρωση της ιστορίας, τα απόνερά της αν προτιμάτε που δεν σταματούν στην πλατεία Βαρνάβα.
Ενα μικρό σχόλιο από εμένα; Το ζήτημα δεν σταματάει στο Παγκράτι. Για να χρησιμοποιήσω ένα ιδιαιτέρως φθαρμένο δημοσιογραφικό κλισέ, το συμβάν το πρόσφατο είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Από κάτω του κρύβεται ένα κολοσσιαίο τέρας. Κι αυτό το τέρας δεν είναι η βία είναι το καφριλίκι.
Το αθάνατο, αγνό και ανόθευτο καφριλίκι που κοιμήθηκε για μερικά χρόνια κάτω από ωκεανούς δανείων αλλά ξύπνησε πλέον και απειλεί να μας βυθίσει όλους σε έναν αβυσσαλέο βόθρο.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Τα έχω πάρει στο κρανίο εδώ και καιρό με την φιλολογία του "όχι στη βία". Όπου "βία" είναι σύμφωνα με τους εμπνευστές του συνθήματος, κάθε μούτζα προς έναν άχρηστο πολιτικό, κάθε βρισίδι προς έναν ανυπόληπτο γενικό γραμματέα υπουργείου, κάθε διαμαρτυρία που τυγχάνει να διακόπτει την κυκλοφορία για μιση ώρα. Τώρα τελευταία, μάλιστα, τα δόλια τα πλάσματα που ανατριχιάζουν με τη βία, εξεγείρονται και με τα πανηγύρια στα χωριά, τα πούλια που βαράνε δυνατά στο τάβλι, τα μωρά που ανεβάζουν στροφές στην παραλία. Μην τύχει και στάξει η ουρά του γαϊδάρου...
Εγώ όλα αυτά τα χαρακτηρίζω φαιδρότητες που απευθύνονται σε θείτσες και μικρά παιδιά. Διότι η απειλή η καθημερινή, ο ζόφος για τον μέσο κακομοίρη, δεν προέρχονται από ένα χριστοπαναγίδι προς τον κύριο υπουργό, αλλά από έναν ομαδικό ξυλοδαρμό στην πλατεία Βαρνάβα. Όπου τα θύματα είναι ανήμπορα να αντιδράσουν απέναντι στην αγέλη των κάφρων, που επιτίθεται ομαδικά και δρα ανεξέλεγκτα.
Δεν θα το δω πολιτικά το θέμα, δεν ξέρω αν οι δράστες της επίθεσης είχαν ξυρισμένα κεφάλια, αν φόραγαν στολές, αν χαιρετούσαν περίεργα. 
Εκείνο που γνωρίζω κυκλοφορώντας στην πόλη είναι ότι η πραγματική βία, η βία προς τον αδύναμο έχει σηκώσει κεφάλι. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και θα την δείτε παντού. Και αναρωτηθείτε παρακαλώ, πόσοι γνωστοί σας είπανε "καλά της έκανε" όταν ο Κασιδιάρης χτύπησε την Κανέλλη. 
Όχι για λόγους πολιτικούς, όχι γιατί είναι "μαύροι", αλλά γιατί είχε μεγάλο στόμα η Λιάνα, γιατί έβγαζε γλώσσα. Γιατί ήταν γυναίκα μήπως; Γιατί δεν έκατσε στ' αυγά της; Γιατί αμφισβήτησε το πρότυπο; Σκεφτείτε το κι ύστερα τα ξαναλέμε αν θέλετε.
Υ.Γ.: Και μην αρχίσουμε τώρα το παραμυθάκι, ότι τα τελευταία 25 χρόνια αφίχθηκαν στην Ελλάδα φυλές βίαιες. Γιατί και τα δικά μας τα παιδιά τα μοσχαναθρεμένα, το γουστάρουν το καφριλίκι. Πριν από τέσσερα χρονάκια για παράδειγμα μια ομάδα από παλικαράκια των Βουπού, κατηφόρισε στα Εξάρχεια για "να δείρει κόσμο". 
Κι όπως κατέβηκαν την Καλλιδρομίου, κόζαραν ένα καφενείο και μπούκαραν μέσα για να τα κάνουν γυαλιά-καρφιά, για το χαβαλέ, για τη μαγκιά ρε παιδάκι μου. Για κακή τους τύχη ωστόσο, έπεσαν πάνω σε κάτι οικοδόμους απ' τη Συρία. Λέγεται πως οι μανούλες των Βουπού ακόμη τους φέρνουν κομπρέσες...