Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι απλώς ασκεί το δικαίωμα του στην αυτοάμυνα και ότι η Γάζα δεν είναι πλέον κατεχόμενη. Τι πρέπει να ξέρετε για αυτά τα ζητήματα και ακόμα περισσότερα.
Το Ισραήλ έχει σκοτώσει σχεδόν 800 Παλαιστίνιους στην Λωρίδα της Γάζας, μόνο κατά τις τελευταίες 21 μέρες˙ η επίθεση συνεχίζεται. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι πάνω από 74% από αυτούς που σκοτώθηκαν είναι άμαχοι. Αυτό είναι αναμενόμενο σε ένα πληθυσμό 1,8 εκατομμυρίων, όπου ο αριθμός των μελών της Χαμάς είναι περίπου 15.000. Το Ισραήλ δεν αρνείται ότι τους σκότωσε χρησιμοποιώντας σύγχρονη εναέρια τεχνολογία και όπλα ακριβείας, με την ευγενική προσφορά της μοναδικής υπερδύναμης του κόσμου. Στην πραγματικότητα, δεν αρνείται καν ότι ήταν άμαχοι.
Η προπαγανδιστική μηχανή του Ισραήλ, ωστόσο, επιμένει ότι οι Παλαιστίνιοι ήθελαν να πεθάνουν (“κουλτούρα του μάρτυρα“), σκηνοθέτησαν το θάνατό τους (“φωτογενείς νεκροί“) ή ήταν τα τραγικά θύματα της χρήσης μη στρατιωτικών υποδομών από τη Χαμάς, για στρατιωτικούς σκοπούς (ανθρώπινες ασπίδες). Σε όλες τις περιπτώσεις, η στρατιωτική δύναμη επιρρίπτει την ευθύνη στα θύματα για το θάνατό τους, κατηγορώντας τα για απαξίωση της ζωής και αποδίδοντας αυτή την περιφρόνηση της σε πολιτιστική χρεοκοπία. Στην πραγματικότητα, το Ισραήλ -σε συνεργασία με τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που δέχονται άκριτα αυτήν την άποψη- απανθρωποποιεί τους Παλαιστίνιους, τους στερεί ακόμη και την ιδιότητα του θύματος και νομιμοποιεί κατάφωρες παραβάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των νομικών κανόνων.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Οι ανατριχιαστικές εικόνες διαμελισμένων παιδιών και η κλεμμένη αθωότητα στις ακτές της Γάζας αποτελούν μια φοβερή επανάληψη της επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα, το Νοέμβριο του 2012 και το χειμώνα του 2008-09. Δεν είναι μόνο οι στρατιωτικές τακτικές ίδιες, αλλά και οι προσπάθειες δημοσίων σχέσεων και τα λανθασμένα νομικά επιχειρήματα που στηρίζουν τις επιθέσεις. Οι παρουσιαστές στα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανεξήγητα δέχονται τα επιχειρήματα αυτά ως γεγονός.
Παρακάτω αντικρούω πέντε επαναλαμβανόμενα επιχειρήματα του Ισραήλ. Ελπίζω αυτό να αποδειχτεί χρήσιμο.
1) Το Ισραήλ ασκεί το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα.
Ως δύναμη κατοχής της Λωρίδας της Γάζας, και ευρύτερα των Παλαιστινιακών Εδαφών, το Ισραήλ έχει την υποχρέωση και το καθήκον να προστατεύει τους αμάχους που βρίσκονται υπό την κατοχή του. Διοικεί με στρατιωτικές δυνάμεις και όργανα επιβολής του νόμου για να διατηρεί την τάξη, να προστατεύει τον εαυτό του και να προστατεύει τον άμαχο πληθυσμό που βρίσκεται υπό την κατοχή του. Δεν μπορεί να καταλαμβάνει την περιοχή, σφετεριζόμενο τις εξουσίες που διαφορετικά θα ανήκαν στους Παλαιστίνιους και ταυτόχρονα να τους κηρύττει τον πόλεμο. Αυτές οι αντιφατικές πολιτικές (κατάληψη μιας περιοχής και ύστερα κήρυξη πολέμου σε αυτη) καθιστούν τον παλαιστινιακό πληθυσμό διπλά ευάλωτο.
Οι επισφαλείς και ασταθείς συνθήκες στη Λωρίδα της Γάζας, από τις οποίες υποφέρουν οι Παλαιστίνιοι, αποτελούν ευθύνη του Ισραήλ. Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα της αυτοάμυνας βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως ορίζεται στο άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Το Διεθνές Δικαστήριο, ωστόσο, απέρριψε αυτή την λανθασμένη νομική ερμηνεία στη συμβουλευτική γνωμοδότηση του για το 2004. Το Δικαστήριο εξήγησε ότι μια ένοπλη επίθεση που θα μπορούσε να ενεργοποιήσει το άρθρο 51 πρέπει να αποδοθεί σε ένα κυρίαρχο κράτος, αλλά οι ένοπλες επιθέσεις Παλαιστινίων προέρχονται από το εσωτερικό ενός χώρου που βρίσκεται κάτω από το δικαιοδοτικό έλεγχο του Ισραήλ. Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να αμυνθεί ενάντια στις επιθέσεις πυραύλων, αλλά πρέπει να το πράξει σύμφωνα με το δίκαιο της κατοχής και όχι με το δίκαιο του πολέμου. Το δίκαιο της κατοχής εξασφαλίζει μεγαλύτερη προστασία του άμαχου πληθυσμού. Οι άλλοι νόμοι του πολέμου σταθμίζουν το στρατιωτικό πλεονέκτημα έναντι των δεινών του άμαχου πληθυσμού. Η δήλωση ότι «καμία χώρα δεν θα ανεχόταν την εκτόξευση ρουκετών από γειτονική χώρα» αποτελεί επομένως υπεκφυγή και είναι και αβάσιμη.
Το Ισραήλ αρνείται στους Παλαιστινίους το δικαίωμα να κυβερνούν και να προστατεύσουν τον εαυτό τους, ενώ ταυτόχρονα επικαλείται το δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Αυτό είναι αδιέξοδο και μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου, που το Ισραήλ σκόπιμα δημιούργησε προκειμένου να αποφύγει τη λογοδοσία.
2) το Ισραήλ αποσύρθηκε από τη Γάζα το 2005.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας έληξε με τη μονομερή αποχώρηση του πληθυσμού των εποίκων το 2005. Στη συνέχεια κήρυξε τη Λωρίδα της Γάζας “εχθρικό έδαφος” και κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του πληθυσμού της. Ούτε το επιχείρημα, ούτε η δήλωση ευσταθεί. Παρά την απομάκρυνση 8.000 εποίκων και της στρατιωτικής υποδομής που προστάτευε την παράνομη παρουσία τους, το Ισραήλ ουσιαστικά διατήρησε τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας και ως εκ τούτου παραμένει κατοχική δύναμη, όπως ορίζει το άρθρο 47 των Κανονισμών της Χάγης. Μέχρι σήμερα, το Ισραήλ διατηρεί τον έλεγχο στον εναέριο χώρο της επικράτειας, στα χωρικά ύδατα, την ηλεκτρομαγνητική σφαίρα, το μητρώο του πληθυσμού και τη διακίνηση όλων των αγαθών και των ανθρώπων.
Το Ισραήλ υποστηρίζει ότι η αποχώρηση από τη Γάζα αποδεικνύει ότι ο τερματισμός της κατοχής δεν θα φέρει την ειρήνη. Μερικοί έχουν προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να λένε ότι οι Παλαιστίνιοι σπατάλησαν την ευκαιρία τους να χτίσουν έναν παράδεισο, προκειμένου να χτίσουν αντ ‘αυτού ένα καταφύγιο τρομοκρατών.* Τα επιχειρήματα αυτά αποσκοπούν στο να συσκοτίσουν τις ευθύνες του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και στη Δυτική Όχθη. Όπως εξήγησε κάποτε ο πρωθυπουργός Νετανιάχου, το Ισραήλ πρέπει να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει “άλλη Γάζα στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια… Νομίζω ότι τώρα οι άνθρωποι του Ισραήλ καταλαβαίνουν αυτό που λέω πάντα: Ότι δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια κατάσταση, στο πλαίσιο οποιασδήποτε συμφωνίας, που θα μας οδηγούσε στο να παραιτηθούμε από τον έλεγχο της ασφάλειας του εδάφους δυτικά του ποταμού Ιορδάνη“
Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν ακόμη την εμπειρία ούτε μιας ημέρας αυτο-διακυβέρνησης. Το Ισραήλ επέβαλε αμέσως την πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας, αφού η Χαμάς κέρδισε τις κοινοβουλευτικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2006 και εσφιξε την πολιορκία ακόμα περισσότερο όταν η Χαμάς εξεδίωξε την Φατάχ τον Ιούνιο του 2007. Η πολιορκία έχει δημιουργήσει μια «ανθρωπιστική καταστροφή» στη Λωρίδα της Γάζας. Οι κάτοικοι δε θα είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα ή στην περίθαλψη, ακόμα και για τις πιο επείγουσες ιατρικές ανάγκες. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι η Λωρίδα της Γάζας θα είναι μη κατοικήσιμη μέχρι το 2020. Το Ισραήλ όχι μόνο δεν έχει τερματίσει την κατοχή, αλλά έχει δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να επιβιώσουν μακροπρόθεσμα.
3) Αυτή η ισραηλινή επιχείρηση, μεταξύ άλλων, προκλήθηκε από πυρά ρουκετών από τη Γάζα.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι ο τρέχων και οι παρελθόντες πόλεμοι εναντίον του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Γάζα, αποτελούσαν απάντηση στην εκτόξευση ρουκετών. Τα εμπειρικά στοιχεία από το 2008, το 2012 και το 2014 διαψεύδουν αυτόν τον ισχυρισμό. Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με τουπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, η μεγαλύτερη μείωση εκτοξεύσεων ρουκετών επιτεύχθηκε μέσω διπλωματικών και όχι στρατιωτικών μέσών. Αυτό το γράφημα δείχνει τη συσχέτιση μεταξύ των στρατιωτικών επιθέσεων του Ισραήλ κατά της Λωρίδας της Γάζας και της δράσης της Χαμάς. Η εκτόξευση ρουκετών από την Χαμάς αυξάνεται, απαντώντας στις Ισραηλινές επιθέσεις και μειώνεται σε άμεση συσχέτιση με αυτές. Η κατάπαυση πυρός προσφέρεί τη μεγαλύτερη ασφάλεια στην περιοχή.
Κατά τη διάρκεια της τετράμηνης διαπραγμάτευσης για την κατάπαυση του πυρός το 2008, οι Παλαιστίνιοι μαχητές μείωσαν τον αριθμό των πυραύλων από τη Λωρίδα της Γάζας σε μονοψήφια ή μηδενικά νούμερα. Παρά τη σχετική ασφάλεια και ηρεμία, το Ισραήλ έσπασε την εκεχειρία για να ξεκινήσει την περιβόητη εναέρια και χερσαία επίθεση στην οποία σκοτώθηκαν 1.400 Παλαιστίνιοι σε διαστημα είκοσι δύο ημερών. Τον Νοέμβριο του 2012, η δολοφονία από το Ισραήλ του Ahmad Jabari, αρχηγού της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς στη Γάζα, καθώς εξέταζε τους όρους για μια διπλωματική λύση, έσπασε και πάλι την κατάπαυση του πυρός και επιτάχυνε την οκταήμερη εναέρια επίθεση που σκότωσε 132 Παλαιστίνιους.
Αμέσως πριν από την τωρινή επιχείρηση του Ισραήλ, η Χαμάς δεν απείλησε το Ισραήλ με επιθέσεις από πυραύλους και όλμους. Το Ισραήλ επίτηδες προκάλεσε τον πόλεμο με τη Χαμάς. Χωρίς να προσκομίσει ούτε ένα ίχνος αποδείξεων, κατηγόρησε την πολιτική παράταξη για την απαγωγή και δολοφονία τριών εποίκων κοντά στη Χεβρώνα. Τέσσερις εβδομάδες και σχεδόν 700 ζωές αργότερα, το Ισραήλ δεν έχει ακόμη προσκομίσει στοιχεία που να αποδεικνύουν τη συμμετοχή της Χαμάς. Κατά τη δεκαήμερη “Επιχείρηση Φύλακας Αδελφός” στη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ συνέλαβε περίπου 800 Παλαιστίνιους, χωρίς απαγγελία κατηγορίας ή δίκη, σκότωσε εννέα αμάχους και εισέβαλε σε περίπου 1.300 κατοικίες, εμπορικά και δημόσια κτίρια. Η στρατιωτική επιχείρηση είχε στόχο τα μέλη της Χαμάς που απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής κρατουμένων το 2011. Είναι αυτές οι ισραηλινές προκλήσεις που επέφεραν την εκτόξευση ρουκετών της Χαμάς για την οποία το Ισραήλ ισχυρίζεται δεν είχε άλλη επιλογή, εκτός από μια ανατριχιαστική στρατιωτική επιχείρηση.
4) Το Ισραήλ αποφεύγει τις απώλειες αμάχων, αλλά η Χαμάς έχει ως στόχο να σκοτώσει αμάχους.
Η Χαμάς έχει παρωχημένης τεχνολογίας όπλα τα οποία στερούνται κάθε δυνατότητα στόχευσης. Ως εκ τούτου, οι επιθέσεις με ρουκέτες της Χαμάς εκ των πραγμάτων παραβιάζουν την αρχή της διάκρισης, διότι όλες τους είναι επιθέσεις χωρίς διάκριση. Αυτό δεν αμφισβητείται. Το Ισραήλ, ωστόσο, δεν θα ήταν πιο ανεκτικό στη Χαμάς εάν στόχευε αυστηρά στρατιωτικούς στόχους, όπως έχουμε δει τον τελευταίο καιρό. Το Ισραήλ θεωρεί τη Χαμάς και οποιαδήποτε μορφή αντίστασης, οπλισμένη ή όχι, παράνομη.
Αντίθετα, το Ισραήλ διαθέτει την 11η πιο ισχυρή στρατιωτική μηχανή στον κόσμο, σίγουρα την ισχυρότερη με διαφορά στη Μέση Ανατολή, και είναι μια πυρηνική δύναμη που δεν έχει κυρώσει τη συμφωνία μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, ενώ κατέχει και τεχνολογία όπλων ακρίβειας. Με τη χρήση των τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών, F-16 και ένα οπλοστάσιο σύγχρονης τεχνολογίας, το Ισραήλ έχει την ικανότητα να στοχεύει μεμονωμένα άτομα και ως εκ τούτου, να αποφύγει τις απώλειες αμάχων. Αλλά αντί να τις αποφύγει, το Ισραήλ έχει επανειλημμένα στο στόχαστρο αμάχους ως μέρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων του.
Το Δόγμα Dahiya** είναι κεντρικής σημασίας για τις ενέργειες αυτές και αναφέρεται σε επιθέσεις χωρίς διάκριση, του Ισραήλ στο Λίβανο το 2006. Ο υποστράτηγος Gadi Eizenkot είπε ότι αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί και αλλού:
Ότι συνέβη στην Dahiya της Βηρυτού το 2006 θα συμβεί σε κάθε χωριό από το οποίο βάλλεται το Ισραήλ. [...] Θα εφαρμόσουμε δυσανάλογη δύναμη σε αυτό για να προκαλέσει εκεί μεγάλη ζημιά και καταστροφή. Από τη σκοπιά μας, αυτά δεν είναι χωριά, είναι στρατιωτικές βάσεις.
Το Ισραήλ έχει μείνει πιστό σ’ αυτή την υπόσχεση. Η διερευνητική αποστολή του ΟΗΕ το 2009 στη Γάζα, περισσότερο γνωστή ως Επιτροπή Goldstone, συμπέρανε ότι “από την εξέταση των πραγματικών περιστατικών στα οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας, αυτό που περιγραφόταν ως η καλύτερη στρατηγική (το Δόγμα Dahiya) φαίνεται να είναι ακριβώς αυτό που είχε τεθεί σε εφαρμογή.”
Σύμφωνα με τις οργανώσεις Εθνική Ένωση Δικηγόρων, Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα-Ισραήλ, Human Rights Watch και την Διεθνή Αμνηστία, το Ισραήλ έβαλε άμεσα στο στόχαστρο αμάχους ή προκάλεσε από αμέλεια θανάτους αμάχων κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Συμπαγές Μολύβι. Αντί να αποφεύγει τους θάνατους αμάχων, το Ισραήλ ουσιαστικά θεωρεί τους άμαχους ως νόμιμους στόχους.
5) Η Χαμάς κρύβει όπλα στα σπίτια, τζαμιά και τα σχολεία και χρησιμοποιεί ανθρώπινες ασπίδες.
Αυτός είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο δόλιους ισχυρισμούς του Ισραήλ, επειδή κατηγορεί τους Παλαιστίνιους για το θάνατό τους και τους στερεί ακόμη και την ιδιότητα του θύματος. Το Ισραήλ χρησιμοποίησε το ίδιο επιχείρημα στον πόλεμο κατά του Λιβάνου το 2006 και στον πόλεμο εναντίον των Παλαιστινίων το 2008. Παρά τα καρτουνίστικα στρατιωτικά σχεδιαγράμματα του, το Ισραήλ ακόμα δεν έχει αποδείξει ότι η Χαμάς χρησιμοποίησε μη στρατιωτικές υποδομές για την αποθήκευση στρατιωτικών όπλων. Σε δύο περιπτώσεις, όπου η Χαμάς πράγματι αποθήκευσε όπλα σε σχολεία της UNRWA, τα σχολεία ήταν άδεια. Η UNRWA ανακάλυψε τις ρουκέτες και δημοσίως καταδίκασε την παραβίαση.
Διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν ερευνήσει τους ισχυρισμούς αυτούς, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν αλήθευαν. Απέδωσαν τον υψηλό αριθμό νεκρών στον πόλεμο του Ισραήλ στο Λίβανο το 2006 στις αδιάκριτες επιθέσεις του Ισραήλ. Η Human Rights Watch σημειώνει:
Τα στοιχεία που αποκάλυψε η επιτόπια έρευνα της Human Rights Watch αντικρούουν το επιχείρημα [του Ισραήλ]… βρήκαμε ισχυρές ενδείξεις ότι η Χεζμπολάχ αποθήκευσε τις περισσότερες από τις ρουκέτες της σε αποθήκες και εγκαταστάσεις αποθήκευσης όπλων που βρίσκονται σε ακατοίκητα εδάφη και κοιλάδες, ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι μαχητές της Χεζμπολάχ εγκατέλειψαν τις κατοικημένες περιοχές αμάχων μόλις ξεκίνησαν οι συγκρούσεις, και ότι η Χεζμπολάχ εξαπέλυσε την συντριπτική πλειοψηφία των πυραύλων της από προαποφασισμένες θέσεις εκτός χωριών.
Στην πραγματικότητα, μόνο οι Ισραηλινοί στρατιώτες έχουν χρησιμοποιήσει συστηματικά τους Παλαιστίνιους ως ανθρώπινες ασπίδες. Ήδη από την εισβολή του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη το 2002, έχουν χρησιμοποιήσει Παλαιστίνιους σαν ανθρώπινες ασπίδες δένοντας νεαρούς πάνωστις κουκούλες των αυτοκινήτων τους ή αναγκάζοντάς τους να πάνε σε σπίτια όπου υπήρχε πιθανότητα να κρύβονται μαχητές.
Ακόμη και αν υποτεθεί ότι οι ισχυρισμοί του Ισραήλ ήταν εύλογοι, το ανθρωπιστικό δίκαιο υποχρεώνει το Ισραήλ να αποφύγει τις απώλειες αμάχων οι οποίες «θα ήταν δυσανάλογες σε σχέση με το συγκεκριμένο και άμεσο στρατιωτικό πλεονέκτημα που προσδοκάται.» Μια πολεμική δύναμη πρέπει να επαληθεύσει εάν ένας πολίτης ή οι μη στρατιωτικές υποδομές μπορεί να θεωρηθούν ως στρατιωτικοί στόχοι. Στην περίπτωση που υπάρχουν αμφιβολίες «για το κατά πόσο ένα αντικείμενο που κανονικά χρησιμοποιείται για τους σκοπούς των πολιτών, όπως ένας τόπος λατρείας, ένα σπίτι ή ένα άλλο οίκημα ή ένα σχολείο, χρησιμοποιείται επίσης για να παρέχει αρωγή σε στρατιωτικές δράσεις, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν χρησιμοποιείται σε τέτοιες.»
Σε πάνω από τρεις βδομάδες στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ, έχουν κατεδαφιστεί 3.175 σπίτια, τουλάχιστον μια ντουζίνα με τις οικογένειες μέσα˙ καταστράφηκαν πέντε νοσοκομεία και έξι κλινικές˙ καταστράφηκαν μερικώς εξήντα τέσσερα τζαμιά και δύο εκκλησίες˙ καταστράφηκαν εν μέρει ή ολοσχερώς οκτώ υπουργεία της κυβέρνησης˙ τραυματίστηκαν 4.620 και σκότωθηκαν πάνω από 700 Παλαιστίνιοι. Εμφανώς, αυτοί οι αριθμοί δείχνουν κατάφωρες παραβιάσεις του ανθρωπιστικού δικαίου από το Ισραήλ, που ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου.
Πέρα από την καταμέτρηση θυμάτων και την αναφορά στο δίκαιο, το οποίο είναι προϊόν εξουσίας, το ερώτημα που τίθεται είναι ποιος είναι ο τελικός στόχος του Ισραήλ. Τι θα συμβεί αν η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ είχαν σκάψει τούνελ κάτω από το σύνολο της Λωρίδας της Γάζας; – που σαφώς δεν το χουν κάνει, αλλά ας υποθέσουμε ότι το έκαναν για οικονομία της συζήτησης. Σύμφωνα με τη λογική του Ισραήλ, ολόκληρο το 1,8 εκατομμύριο των Παλαιστίνιων της Γάζας αποτελούν, επομένως, ανθρώπινες ασπίδες, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν Παλαιστίνιοι στη Γάζα. Η λύση είναι να καταστραφούν τα 360 τετραγωνικά χιλιόμετρα αυτής λωρίδας γης και να περιμένουμε η υφήλιος που παρακολουθεί να δεχθεί αυτή την καταστροφική απώλεια ως παράπλευρη. Αυτό είναι δυνατό να επιτευχθεί μόνο με την ενοχοποίηση και την άρνηση της ανθρώπινης υπόστασης κάθε παλαιστινιακής ζωής. Παρά τον παραλογισμό αυτής της πρότασης, είναι ακριβώς αυτό που η ισραηλινή κοινωνία πιέζει την στρατιωτική ηγεσία της να κάνει. Το Ισραήλ δεν μπορεί να βομβαρδίσει τους Παλαιστίνιους για να τους κάνει να υποταχθούν, και σίγουρα δεν μπορεί να τους βομβαρδίσει για να φέρει την ειρήνη.
* Λογοπαίγνιο με τις λέξεις heaven και haven
** Στρατιωτικό δόγμα του Ισραήλ, σύμφωνα με το οποίο επειδή οι τρομοκράτες διοικούν μέσα από κατοικημένες περιοχές, οι περιοχές αυτές θεωρούνται εμπόλεμες ζώνες και μπορούν να βομβαρδίζονται ακόμη και αν προκύπτουν θύματα από τον άμαχο πληθυσμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου