του Γιώργου Κόκουβα
«Εδώ στις 6 Δεκεμβρίου 2008 εντελώς αναίτια έσβησε το παιδικό χαμόγελο του αθώου δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες αμετανόητων δολοφόνων», γράφει το κείμενο που πλαισιώνει το μαύρο κάδρο της φωτογραφίας του μικρού Αλέξη στον πεζόδρομο των Εξαρχείων, ο οποίος πλέον φέρει το όνομά του.
Ήδη πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια από εκείνη τη νύχτα.
Μισή δεκαετία, μέσα στην οποία γίναμε θεατές των αποκαλυπτηρίων της κρίσης και της ουσιαστικής χρεοκοπίας της χώρας, είδαμε τα νέα «Δεκεμβριανά» να φουντώνουν και να καταλαγιάζουν, μέχρι να εμφανιστούν οι Αγανακτισμένοι και να καταλάβουν το Σύνταγμα, είδαμε την ακροδεξιά να ανεβαίνει και να μπαίνει πανηγυρικά στη Βουλή και την χώρα να αλλάζει, σίγουρα όμως όχι προς το καλύτερο.
Το μεμονωμένο(;) περιστατικό δολοφονίας εξελίχθηκε σε συμβολική στιγμή αφετηρίας της παρακμής σε μια χώρα, που όχι μόνο δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την αστυνομική αυθαιρεσία, αλλά επέτρεψε στην τελευταία σταδιακά να παραδώσει τα όπλα της στην ακροδεξιά.
Οι διαδηλώσεις και τα επεισόδια αναμένονται έντονα για άλλη μια χρονιά – ήδη οι αρχές έχουν πάρει τα μέτρα τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μέχρι να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά, αυτή την Παρασκευή, πόσο στιγμάτισε εκείνη η «σφαίρα που εποστρακίστηκε» την συλλογική μνήμη όχι μόνο της νέας γενιάς αλλά όλων των Ελλήνων, ας θυμηθούμε το χρονικό της μαύρης σελίδας και τι έκρυβε… το επόμενο κεφάλαιο του βιβλίου.
Το χρονικό μιας σφαίρας
Ήταν περίπου εννέα το βράδυ εκείνης της ημέρας, όταν ο νεαρός μαθητής βρισκόταν με τους φίλους του, ένας εκ των οποίων γιόρταζε την ονομαστική του εορτή, στον πεζόδρομο της οδού Μεσολογγίου στα Εξάρχεια. Το πλήρωμα ενός περιπολικού που βρέθηκε στην περιοχή διαπληκτίστηκε με μια ομάδα νεαρών σε εκείνο το σημείο.
Το όχημα αποχώρησε, αλλά λίγα λεπτά αργότερα δύο ειδικοί φρουροί, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο Βασίλης Σαραλιώτης, επέστρεψαν πεζοί με το χέρι στην σκανδάλη. Από εκεί και πέρα, για αρκετούς μήνες, τα πραγματικά γεγονότα εκείνης της βραδιάς έμοιαζαν περισσότερο με ταινία του Κουροσάβα.
Βγαλμένη από το σενάριο του «Ρασομόν», όπου μετά από ένα έγκλημα, πολλοί και διαφορετικοί χαρακτήρες λένε την δική τους, εξίσου διαφορετική εκδοχή των γεγονότων, η περίπτωση της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου διέφερε σε ένα μόνο σημείο: Στην δίκη της υπόθεσής της υπήρξε απόφαση, που επιβεβαίωσε τον φόβο (ή την σιγουριά) όλων μας:
Πως επρόκειτο για στυγνό έγκλημα του αστυνομικού.
Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/features/notes/article/308321/alexhs-grhgoropoylos-5-hronia-kai-mia-hreokopia-meta.html
Πηγή: www.in2life.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου