Της Νάταλι Χατζηαντωνίου
Τεχνολογία;
Εξέλιξη;
Πράσινη ανάπτυξη;
Ενας ηλεκτρονικός υπολογιστής ανά μαθητή;
Χμμμμ. Ας μην είμαστε πλεονέκτες.
Επιστροφή στα βασικά αγαθά του πολιτισμού.
Μα είναι αυτό, θ' αναρωτηθείτε ορθώς, ύψιστο είδος πολυτελείας
και μέγιστο αγαθό του δυτικού πολιτισμού
ή έχει καταχωριστεί πλέον στον τόσο αυτονόητο «εξοπλισμό»
ενός ιδιωτικού ή δημόσιου χώρου ώστε να παραγνωρίζουμε την αξία του;
Σε ό,τι με αφορά είχα πάψει ν' αναρωτιέμαι εδώ και αρκετά χρόνια,
από τότε δηλαδή που μια νεανική εκδρομή σε κάποιο απομονωμένο ορεινό χωριό
και η επίσκεψη στην τουαλέτα του μοναδικού καφενείου της πλατείας,
με είχε κάνει να ανακαλύψω έκπληκτη την παλιά «παράδοση» της εφημερίδας
- που ψαλιδισμένη σε κομμάτια υποκαθιστούσε ό,τι θεωρούσα ως τότε
αυτονόητο «εργαλείο» της ζωής στον 20ο αιώνα.
Εκτοτε δεν μου ξαναδόθηκε η ευκαιρία να επανεκτιμήσω την αξία αυτού του αγαθού
στην καθημερινότητά μου.
Πόσο αγνώμων και τυφλή υπήρξα!
Ευτυχώς , όμως, ο Ανδρέας Λοβέρδος
και η πολυδιαφημισμένη «επιτυχής» πολιτική που εφάρμοσε,
μειώνοντας το κόστος όσων φορέων υπάγονται στη δικαιοδοσία του υπουργείου Υγείας,
μ' έφερε στον ίσιο δρόμο του... Πάολο Κοέλιο:
Θυμήθηκα πώς να είμαι στωική και να εκτιμώ το αυτονόητο.
Χρειάστηκε βέβαια να περάσω πρώτα μία 7ωρη Οδύσσεια
στα νοσοκομεία Παίδων«Αγλαϊα Κυριακού» και Πεντέλης.
Κυριακή μεσημέρι καθώς ένας ύποπτος πόνος στην κοιλιά της κόρης μου
γινόταν σταδιακά εντονότερος, βρεθήκαμε οι δυό μας στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα αναμονής του εφημερεύοντος«Αγλαϊα Κυριακού», με αριθμό προτεραιότητας 53.
Φτάσαμε ακριβώς την στιγμή που μία φύλακας καλούσε για εξέταση το περιστατικό
με τον αριθμό 30.
Δυόμιση ώρες αργότερα είχαν εξεταστεί μόλις 8 περιστατικά από τους εφημερεύοντες γιατρούς που παρόλα αυτά έκαναν τη δουλειά τους με τόση συνέπεια
«ώστε να μην έχουν χρόνο ούτε για να πιουν νερό»,
όπως επεσήμανε μία μαμά δίπλα,
βετεράνος της αναμονής-εκείνη είχε κλείσει 4ωρο.
Αλλοι γονείς ήταν εκ των πραγμάτων λιγότερο στωικοί:
Μία απελπισμένη Ιρανή παραδίπλα μου εξηγούσε με σπαστά ελληνικά
και σχεδόν κλαίγοντας πώς το, λίγων μηνών, βρέφος της καίγεται στον πυρετό:
Το χαρτάκι της είχε αριθμό «67».
Ενας πατέρας που συνόδευε την κάτωχρη κόρη του
με ρυθμό ανησυχητικό στην τουαλέττα, ξέσπασε:
«Ποιά είναι η έννοια του επείγοντος
αν πρέπει να περιμένουμε 5 ώρες για την πρώτη εξέταση», ούρλιαξε απελπισμένος.
Η φύλακας που προσπαθούσε να κατευνάσει τα πνεύματα,
του εξήγησε χαμηλόφωνα τί συμβαίνει:
Εδώ και σχεδόν δύο μήνες πολλοί γιατροί βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας
καθώς δεν τους έχουν καταβληθεί οι εφημερίες τους από τον περασμένο Δεκέμβριο. Αποτέλεσμα;
Οσες ημέρες εφημερεύει το νοσοκομείο,
λειτουργεί με τους πολύ λιγότερους γιατρούς που απομένουν στις θέσεις τους.
Αρα ο μέσος όρος αναμονής, ενδέχεται να υπερβεί τις 6 ώρες!
Εννοείται ότι η έλλειψη χαρτιού τουαλέττας, είναι πταίσμα, μπροστά σε όλα τα άλλα.
Πήρα την μικρή μου και φύγαμε, οδεύοντας προς το Παίδων Πεντέλης
που διαπιστωμένα έχει λιγότερο κόσμο
καθώς η απόσταση λειτουργεί αποτρεπτικά για πολλούς γονείς.
Και πράγματι με προσωπικό που είχε κάπως λιγότερη πίεση,
έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και σ' έναδίωρο είχαμε τελειώσει. Οι γιατροί ήταν όλοι εξαιρετικοί και επιπλέον λόγω μεγαλύτερης άνεσης χρόνου
υπήρξαν και όσο έπρεπε λεπτομερειακοί στην εξέτασή τους.
Το ίδιο και οι νοσοκόμες.
Οι συνθήκες ήταν δηλαδή σαφώς αξιοπρεπείς
για τα δεδομένα μάλιστα ενός δημόσιου νοσοκομείου.
Κι όμως, στην τουαλέττα, μας περίμενε η Ελλάδα του κυρίου Λοβέρδου.
«Μην ψάχνετε για χαρτί υγείας.
Μας έχουν τελειώσει τα αποθέματα εδώ και καιρό»,
απολογήθηκε μια ευγενική νοσοκόμα.
Μάλιστα!
Εγώ μπορεί λοιπόν να αναγνώρισα την πολιτιστική αξία του «κωλόχαρτου»,
αλλά παράλληλα αναρωτήθηκα για την αξία των αποθεμάτων.. προσώπων:
άνω των 40 είναι οι υπουργοί και υφυπουργοί της απερχόμενης κυβέρνησης Παπαδήμου.
Και περί τους...25.000 οι διάφοροι σύμβουλοι των υπουργών και των δημοσίων φορέων.
Εξ όσων γνωρίζω αυτοί δεν έχουν καταγράψει κενά στη ροή της μισθοδοσίας τους
-εν αντιθέσει με τους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων.
Μήπως θα πρεπε επιτέλους να μειωθεί το απόθεμα πολιτικάντηδων και βολεμένων
και να ομαλοποιηθεί η καθημερινότητα των δημόσιων νοσοκομείων;
Μήπως θα 'πρεπε να επαίρεται ο κ.Λοβέρδος λιγότερο για τα επιτεύγματά του;
Μήπως θα 'πρεπε να 'χουμε χαρτί τουαλέτας, θερμόμετρα και γάζες στα νοσοκομεία;
Μήπως κι εμείς θα πρεπε να πάψουμε ν αντιμετωπίζουμε κάθε φορά την ψήφο μας
ως κωλόχαρτο;
Διότι ως γνωστόν για τα μεταξωτά βρακιά, δεν αρκεί μόνον η πολιτικάντικη επιδεξιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου