«Χρειαζόμαστε έναν λαϊκιστή με καθαρή καρδιά»
http://www.lifo.gr/now/culture/8072
Οι «Κωλοέλληνες» είναι οι άνθρωποι εκείνοι που νόμιζαν ότι ο άκρατος καταναλωτισμός, που ήταν από δάνεια βέβαια, οφειλόταν στους αγώνες τους.
Αυτό είναι ο «Κωλοελληνισμός», δηλώνει σε συνέντευξη του στο aixmi ορίζοντας το "μέσα μας" που μας έφερε ως εδώ, ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Ο μεγάλος μας τραγουδοποιός σε αυτή τη συνέντευξη θεωρεί ότι χρειαζόμαστε πλέον «μια ευρωπαϊκή αφήγηση που επιτέλους να έχει η Ελλάδα ένα ρόλο εκεί μέσα» και έναν "λαικιστή με καθαρή καρδιά", προβλέποντας ότι τώρα τη χώρα θα τη σώσει η επαρχία.
Ακόμη εκφράζει το φόβο του ότι ένα πραξικόπημα τώρα είναι πιο πιθανό από το 1967 και τονίζει πως «αν στεγνώσει το «μέσα» σου, όχι τραγούδι, ούτε πολιτισμό, ούτε πολιτική, ούτε οικονομία, ούτε φρόνημα μπορείς να έχεις.
Μόνο στερεότυπα».
Σταχυολογούμε μερικά από τα λεγόμενα του Διονύση Σαββόπουλου σε αυτή τη συνέντευξη:
Μιλώντας με κατηγορίες αφήγησης, αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι ένας αληθινά μεγάλος παραμυθάς. Ένας λαϊκιστής με καθαρή καρδιά, αν μπορεί να το πει κανείς έτσι, που να «εξαπατήσει» τον κόσμο και να τον εμπνεύσει σε μια κατεύθυνση θυσιαστική αλλά δημιουργική και περήφανη. Αυτό χρειαζόμαστε. Μια «Ευρωπαϊκή» αφήγηση με την Ελλάδα να έχει ρόλο επιτέλους εκεί μέσα.
Κάποτε, στην αγαπημένη μας χώρα ζούσαμε δύσκολα, μας έλειπαν πολλά αλλά δεν μας έλειπε τίποτα. Και μετά ήρθαν άλλες μέρες, ας πούμε εύκολες, όπου είχαμε πολλά αλλά δεν είχαμε τίποτα. Η αξία της ζωής δεν είναι στα υλικά πράγματα. Αυτό θα’ θελα να ακούνε τα μικρά ελληνόπουλα, και σ’ αυτό να καταλήξουν όταν με το καλό γίνουν παππούδες.
Πρέπει οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν εθελοντικά, γιατί το κράτος δεν μπορεί. Η πόλη δεν μπορεί πια να συντηρήσει τους κατοίκους της. Το οικονομικό μοντέλο που ακολούθησε απ’ τα χρόνια του ’50 – ’60 και μετά, δηλαδή οικοδομές, εργολαβίες κλπ τελείωσε.
Τώρα θα μας σώσει η επαρχία. Πρέπει εθελοντικά να αναπτυχθούν σχέδια, να δημιουργηθούν χωριά ή κωμοπόλεις υποδοχής, στην ύπαιθρο…Και να δεσμευτούν όσοι καλλιτέχνες, άνθρωποι του θεάτρου κλπ θέλουν, να περνούν απ’ αυτά τα μέρη της υποδοχής δύο φορές το χρόνο για να μη μένουν μόνοι τους οι άνθρωποι.
«…κάποιος που βγάζει πάνω από 50.000 – 60.000 ευρώ το χρόνο, ας δίνει το 1/10 σε μια οικογένεια που να την ξέρει, ότι, π.χ. έμειναν άνεργοι και οι δύο. Εγώ τέτοια πράγματα πιστεύω ότι θα γίνουν. Η κρίση μας αναγκάζει να σκεφτούμε περισσότερο απ’ όσο σκεφτόμαστε. Μας χρειάζεται η δημιουργική ανάσα, η παραγωγική φλόγα. Αυτό θέλω να δούμε, κι ας φτωχύνουμε».
Να ανησυχούμε, διότι αρκούν δυο – τρεις τρελοί και πέντε – έξι τανκς. Και μάλιστα τώρα είναι ευκολότερο σε σχέση με τον Απρίλιο του ’67 που υπήρχαν ακόμη κάποιες δομές. …Αυτό που με ανησυχεί δηλαδή, δεν είναι ότι κάποιοι περιφρόνησαν τη στρατιωτική πειθαρχία, είναι ότι δεν υπάρχει σοβαρή απάντηση στις ανησυχίες τους που είναι αληθινές. Απουσιάζει η σοβαρή απάντηση. Οι νέοι αξιωματικοί βλέπουν τη χώρα τους ταπεινωμένη, εξευτελιζόμενη και φρικάρουν.
Είναι αλήθεια ότι προηγήθηκαν χρόνια όπου κραυγές με τον μανδύα της τέχνης έκοβαν εισιτήρια…Πρέπει να προσθέσω ότι μια κραυγή είναι καλή άμα θες να «γκρεμίσεις» κάτι. Εγώ όταν έκανα το «Φορτηγό» ένιωθα να γκρεμίζω μέσα μου ό,τι μέχρι τότε κυκλοφορούσε ως τραγούδι. Ωραία, το γκρεμίζεις. Και μετά; Μετά χρειάζεται κάτι άλλο. Και ευχαριστώ το θεό που το κατάλαβα όταν ήμουν νέος ακόμη.
Η μαγεία του τραγουδιού σκοτώθηκε από μια θανατηφόρα εξωστρέφεια που επικράτησε μετά τη μεταπολίτευση. Όταν όμως το παρακάνουμε, τότε αυτή η έντονη εξωστρέφεια, έχει σαν αποτέλεσμα σιγά – σιγά να στεγνώσει το «μέσα» μας. Κι αν στεγνώσει το «μέσα» σου, όχι τραγούδι, ούτε πολιτισμό, ούτε πολιτική, ούτε οικονομία, ούτε φρόνημα μπορείς να έχεις. Φτιάχνεις μόνο στερεότυπα. Τα οποία κυκλοφορούν ως κλισέ του έντεχνου ή του lifestyle και δεν λένε τίποτα.
Το τυπωμένο βιβλίο όπως και το βινύλιο, κάνουν την τέχνη, «χειροπιαστή»…από τη στιγμή που οι άνθρωποι μπορούν και παίρνουν το ηλεκτρονικό βιβλίο τους & το laptop τους στην τουαλέτα, χάθηκε η μάχη, πάει το βιβλίο. Γιατί εγώ έλεγα πριν λίγο καιρό ότι, εν πάση περιπτώσει, πως θα κουβαλάς τον υπολογιστή στο κρεβάτι σου ας πούμε, στην τουαλέτα, ή στο τρένο; Να που γίνεται… Ναι λοιπόν, νομίζω ότι το βιβλίο θα είναι όπως τα βινύλια, μια νοσταλγία, και κατά τα άλλα ο κόσμος θα είναι σε μια οθόνη σκυμμένος.
Η δύναμη της τέχνης μας κάνει ανθρώπους. Έχετε παρατηρήσει όταν παρακολουθείτε ένα ωραίο έργο, μια ωραία παράσταση, μια ωραία μουσική…; Όταν τελειώνει, αισθάνεσαι μέσα σου ευγενέστερος, δηλαδή ικανότερος να αντιμετωπίσεις τα πολύπλοκα προβλήματα της καθημερινότητας με ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καινούργια αντοχή.
Δεν είδα ποτέ να γίνεται μια απεργία, μια συνδικαλιστική προσπάθεια, στα προηγούμενα χρόνια, με αίτημα να σταματήσουν οι διορισμοί στο δημόσιο γιατί βουλιάζει η χώρα.
Καταλαβαίνω τον ηλεκτρολόγο που δεν μου κόβει απόδειξη, αλλά και κοτζάμ γιατρός, δεν ντρέπεται που κάνει το κορόιδο;
Η ευθύνη ανήκει πάντα σε αυτόν που, ενώ είχε την ικανότητα της πρόβλεψης δεν έπραξε τα δέοντα. Πώς να αντισταθείς σε ένα κυρίαρχο ρεύμα που έρχεται από το κατεστημένο και που όλοι ακολουθούν; Αφού σου έλεγε η τράπεζα «πάρε δάνειο», τι θα πεις «όχι»; Αυτών είναι η ευθύνη. Των ανθρώπων που μας κουμαντάρουν.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Ο Σαββόπουλος της Καλομοίρας,των σαλονιών όλων των κυβερνήσεων,των Ολυμπιακών Αγώνων μας λέει πως το κράτος ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ.
Κουβέντα για το γιατί δεν μπορεί.Κουβέντα για Σημίτη,ΓκόλτμανΣακς,Χρηματιστήριο,Ομόλογα,υπεροκοστολογημένα έργα,Μπομπολαίους
και κρατικές συχνότητες,Ολυμπιακούς αγώνες/
Για υποβρύχια που γέρνουν,για Μαντέληδες,Τσουκάτους,Τσοχατζόπουλους,αγγλικό δίκαιο,ξεπούλημα του κράτους,θηριώδη ανεργία
Κουβέντα γι αυτά ο αγαπημένος του κατεστημένου.
Και τον πειράζει που δεν βγήκε ο κόσμος να διαδηλώσει για τους....διορισμούς και το κράτος.
Και αν δεν μπορούν καλέ οι πολίτες να δράσουν....φιλανθρωπικά τί θα γίνει κύριε Σαββόπουλέ μας;
Η απάντηση γνωστή:έχουμε νεοφιλελευθερισμό και
ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Κάποτε, στην αγαπημένη μας χώρα ζούσαμε δύσκολα, μας έλειπαν πολλά αλλά δεν μας έλειπε τίποτα. Και μετά ήρθαν άλλες μέρες, ας πούμε εύκολες, όπου είχαμε πολλά αλλά δεν είχαμε τίποτα. Η αξία της ζωής δεν είναι στα υλικά πράγματα. Αυτό θα’ θελα να ακούνε τα μικρά ελληνόπουλα, και σ’ αυτό να καταλήξουν όταν με το καλό γίνουν παππούδες.
Πρέπει οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν εθελοντικά, γιατί το κράτος δεν μπορεί. Η πόλη δεν μπορεί πια να συντηρήσει τους κατοίκους της. Το οικονομικό μοντέλο που ακολούθησε απ’ τα χρόνια του ’50 – ’60 και μετά, δηλαδή οικοδομές, εργολαβίες κλπ τελείωσε.
Τώρα θα μας σώσει η επαρχία. Πρέπει εθελοντικά να αναπτυχθούν σχέδια, να δημιουργηθούν χωριά ή κωμοπόλεις υποδοχής, στην ύπαιθρο…Και να δεσμευτούν όσοι καλλιτέχνες, άνθρωποι του θεάτρου κλπ θέλουν, να περνούν απ’ αυτά τα μέρη της υποδοχής δύο φορές το χρόνο για να μη μένουν μόνοι τους οι άνθρωποι.
«…κάποιος που βγάζει πάνω από 50.000 – 60.000 ευρώ το χρόνο, ας δίνει το 1/10 σε μια οικογένεια που να την ξέρει, ότι, π.χ. έμειναν άνεργοι και οι δύο. Εγώ τέτοια πράγματα πιστεύω ότι θα γίνουν. Η κρίση μας αναγκάζει να σκεφτούμε περισσότερο απ’ όσο σκεφτόμαστε. Μας χρειάζεται η δημιουργική ανάσα, η παραγωγική φλόγα. Αυτό θέλω να δούμε, κι ας φτωχύνουμε».
Να ανησυχούμε, διότι αρκούν δυο – τρεις τρελοί και πέντε – έξι τανκς. Και μάλιστα τώρα είναι ευκολότερο σε σχέση με τον Απρίλιο του ’67 που υπήρχαν ακόμη κάποιες δομές. …Αυτό που με ανησυχεί δηλαδή, δεν είναι ότι κάποιοι περιφρόνησαν τη στρατιωτική πειθαρχία, είναι ότι δεν υπάρχει σοβαρή απάντηση στις ανησυχίες τους που είναι αληθινές. Απουσιάζει η σοβαρή απάντηση. Οι νέοι αξιωματικοί βλέπουν τη χώρα τους ταπεινωμένη, εξευτελιζόμενη και φρικάρουν.
Είναι αλήθεια ότι προηγήθηκαν χρόνια όπου κραυγές με τον μανδύα της τέχνης έκοβαν εισιτήρια…Πρέπει να προσθέσω ότι μια κραυγή είναι καλή άμα θες να «γκρεμίσεις» κάτι. Εγώ όταν έκανα το «Φορτηγό» ένιωθα να γκρεμίζω μέσα μου ό,τι μέχρι τότε κυκλοφορούσε ως τραγούδι. Ωραία, το γκρεμίζεις. Και μετά; Μετά χρειάζεται κάτι άλλο. Και ευχαριστώ το θεό που το κατάλαβα όταν ήμουν νέος ακόμη.
Η μαγεία του τραγουδιού σκοτώθηκε από μια θανατηφόρα εξωστρέφεια που επικράτησε μετά τη μεταπολίτευση. Όταν όμως το παρακάνουμε, τότε αυτή η έντονη εξωστρέφεια, έχει σαν αποτέλεσμα σιγά – σιγά να στεγνώσει το «μέσα» μας. Κι αν στεγνώσει το «μέσα» σου, όχι τραγούδι, ούτε πολιτισμό, ούτε πολιτική, ούτε οικονομία, ούτε φρόνημα μπορείς να έχεις. Φτιάχνεις μόνο στερεότυπα. Τα οποία κυκλοφορούν ως κλισέ του έντεχνου ή του lifestyle και δεν λένε τίποτα.
Το τυπωμένο βιβλίο όπως και το βινύλιο, κάνουν την τέχνη, «χειροπιαστή»…από τη στιγμή που οι άνθρωποι μπορούν και παίρνουν το ηλεκτρονικό βιβλίο τους & το laptop τους στην τουαλέτα, χάθηκε η μάχη, πάει το βιβλίο. Γιατί εγώ έλεγα πριν λίγο καιρό ότι, εν πάση περιπτώσει, πως θα κουβαλάς τον υπολογιστή στο κρεβάτι σου ας πούμε, στην τουαλέτα, ή στο τρένο; Να που γίνεται… Ναι λοιπόν, νομίζω ότι το βιβλίο θα είναι όπως τα βινύλια, μια νοσταλγία, και κατά τα άλλα ο κόσμος θα είναι σε μια οθόνη σκυμμένος.
Η δύναμη της τέχνης μας κάνει ανθρώπους. Έχετε παρατηρήσει όταν παρακολουθείτε ένα ωραίο έργο, μια ωραία παράσταση, μια ωραία μουσική…; Όταν τελειώνει, αισθάνεσαι μέσα σου ευγενέστερος, δηλαδή ικανότερος να αντιμετωπίσεις τα πολύπλοκα προβλήματα της καθημερινότητας με ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καινούργια αντοχή.
Δεν είδα ποτέ να γίνεται μια απεργία, μια συνδικαλιστική προσπάθεια, στα προηγούμενα χρόνια, με αίτημα να σταματήσουν οι διορισμοί στο δημόσιο γιατί βουλιάζει η χώρα.
Καταλαβαίνω τον ηλεκτρολόγο που δεν μου κόβει απόδειξη, αλλά και κοτζάμ γιατρός, δεν ντρέπεται που κάνει το κορόιδο;
Η ευθύνη ανήκει πάντα σε αυτόν που, ενώ είχε την ικανότητα της πρόβλεψης δεν έπραξε τα δέοντα. Πώς να αντισταθείς σε ένα κυρίαρχο ρεύμα που έρχεται από το κατεστημένο και που όλοι ακολουθούν; Αφού σου έλεγε η τράπεζα «πάρε δάνειο», τι θα πεις «όχι»; Αυτών είναι η ευθύνη. Των ανθρώπων που μας κουμαντάρουν.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Ο Σαββόπουλος της Καλομοίρας,των σαλονιών όλων των κυβερνήσεων,των Ολυμπιακών Αγώνων μας λέει πως το κράτος ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ.
Κουβέντα για το γιατί δεν μπορεί.Κουβέντα για Σημίτη,ΓκόλτμανΣακς,Χρηματιστήριο,Ομόλογα,υπεροκοστολογημένα έργα,Μπομπολαίους
και κρατικές συχνότητες,Ολυμπιακούς αγώνες/
Για υποβρύχια που γέρνουν,για Μαντέληδες,Τσουκάτους,Τσοχατζόπουλους,αγγλικό δίκαιο,ξεπούλημα του κράτους,θηριώδη ανεργία
Κουβέντα γι αυτά ο αγαπημένος του κατεστημένου.
Και τον πειράζει που δεν βγήκε ο κόσμος να διαδηλώσει για τους....διορισμούς και το κράτος.
Και αν δεν μπορούν καλέ οι πολίτες να δράσουν....φιλανθρωπικά τί θα γίνει κύριε Σαββόπουλέ μας;
Η απάντηση γνωστή:έχουμε νεοφιλελευθερισμό και
ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Πολύ εύστοχο το σχόλιο κίρκη ίσως θα έπρεπε να υπενθυμίσουμε στον κ.Σαββόπουλο (καλά μπορεί και να ξέχασε μεγάλος άνθρωπος)ότι το κωλοέλληνες το έγραψε το 86 ή 87 όταν όχι δάνεια καταναλωτικά δεν δίνανε οι τράπεζες αλλά ούτε καν στεγαστικά κατά συνέπεια για άλλη κατηγορία ,με την οποία ενδεχομένως συγχρωτίζονταν οκ.Σαββόπουλος εκείνη την εποχή,το έγραψε και όλοι καταλαβαίνουμε αν και τότε κάτι ακατάληπτα έλεγε!
ΑπάντησηΔιαγραφή