ΙΟΥΛΙΟΣ 2004
«Φαλίρισε η εταιρεία που εμπιστευτήκαμε»
Ο απόηχος από το πάρτι Σαββόπουλου στο Ηρώδειο καλά κρατεί. Το δείχνουν και τα e-mail που φτάνουν στα «NEA»:
«Εμείς "του '60 οι εκδρομείς", που τον ακολουθήσαμε σ' αυτό το κοινό ατέλειωτο ταξίδι νιώθουμε εδώ και χρόνια, ότι φαλίρισε η εταιρεία που εμπιστευτήκαμε γι' αυτήν τη διαδρομή. Έτσι μείναμε εκεί που μας άφησε ή που ο καθένας κατέβαινε κατά διαστήματα. Είναι σα να απολαμβάνεις την αγαπημένη σου πάστα και στο τελευταίο κομμάτι βρίσκεις μέσα μια... τρίχα! Μπλιαχ. Έτσι είναι. Θλιβερό»,
γράφει ο Βασίλης Φίλης.
Ο φοιτητής Νικόλας Μιχελής φοιτητής γράφει: «Σας ευχαριστούμε εκ μέρους όλων εκείνων που νομίζουν πως έχουν μείνει μόνοι, αλλά ευτυχώς διαψεύδονται. Είμαι κι εγώ ένας απ' αυτούς που έχουν αηδιάσει με το οργουελικό υπερκύκλωμα πολιτικής, πολιτισμού και τηλεόρασης.
Ένας λαός σε πλήρη σύγχυση, αποπροσανατολισμένος, χωρίς ειρμό, χωρίς προσωπικότητα που ανέχεται το ξεπούλημα αξιών, ήθους, μνήμης.
Θυμάμαι κάποτε σε μουσική σκηνή της Λεωφ. Αλεξάνδρας, που ο Σαββόπουλος σχολίαζε τα μαγαζιά της Παραλιακής και τα μουσικά "υποπροϊόντα" που προωθούν κάνοντας αναφορά στις ακριβές τους τιμές.
Εν τούτοις ο χώρος όπου εμφανιζόταν ο ίδιος είχε από τις ψηλότερες τιμές εκείνης της περιόδου! Πάντα θαύμαζα την ευφυΐα του όχι μόνο στη μουσική, αλλά κυρίως στον λόγο. Δυστυχώς κανένα "επαναστατικό" παρελθόν δεν χαρίζει εσαεί το προνόμιο της σάτιρας ενός κατεστημένου, του οποίου ο ίδιος αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα εκλεκτότερα μέλη του.
Δεν υποφέρεται άλλο αυτή η υποκρισία.
Όχι άλλες ιεροποιήσεις εις βάρος της ψυχής και της νοημοσύνης μας».
«Μας είχε προειδοποιήσει από καιρό, απ' όταν τραγουδούσε "Σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή" στα φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ ή όταν έπρεπε να πληρώσουμε 100.000 δρχ. το μπουκάλι για να τον ακούσουμε στον "Κεραμεικό"», παρατηρεί ο Στέφανος Λεμονίδης. «Προφανώς όταν έλεγε "Χατζιδάκι μ Θοδωράκια μ, σις τρώτι κι πίνιτι και μένα με τρώει η αρκούδα", ζήλευε αφάνταστα.
Τελικά αυτοί κράτησαν την αξιοπρέπειά τους κι αυτός έγινε ο εκπρόσωπος της αστικής τάξης. Ούτε ο Νταλάρας δεν έφτασε σ' αυτό τον ξεπεσμό».
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Στέφανος Ληναίος, αναφερόμενος στο προχθεσινό σχόλιο του Γιώργου Σαρηγιάννη θεωρεί πως «βγάζει όλα τα απωθημένα μιας γενιάς που προσπαθεί όσο μπορεί να μείνει όρθια, μακριά απ' όλους αυτούς τους εμπόρους των ιδεών μας».
stoxastis
Και «Μια στιγμή π’ ανάψαν τα φώτα κι οι μουσικοί ‘φεραν…» την τούρτα στη σκηνή
(σε φάση ποιου τάχα εντυπωσιασμού),μπορεί, λέω μπορεί, να μπέρδεψε το «χαλβά» σου «θεία Μάρω, καλέ θεία Μάρω», με την αφράτη σαντιγύ,
μπορεί, λέω μπορεί να μπέρδεψε τη «Ζωζώ απ’ το χωρίο», με την Καλομοίρα,
μπορεί, λέω, μπορεί…
Όμως, για ‘μας που σιγοσφυρίξαμε τη «Συννεφούλα», τότε που «στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι»
για μας που τον νοιώσαμε δίπλα στην εφηβική μας επαναστατικότητα, τότε που «η πλατεία ήταν γεμάτη…»
για όλους εμάς, ο Διονύσης του Αριστοφάνη, ο τραγουδοποιός του μουσικού μπερντέ των ονείρων μας, θα παραμείνει στο απυρόβλητο, αλώβητος από τα καθημερινά μικρολαθάκια του,
όπως στο απυρόβλητο παραμένει ο Μίκης του «Επιτάφιου» και της «Ρωμιοσύνης», που, από αρχηγός της τελευταίας γενιάς των Λαμπράκηδων, να ‘τος κάποια στιγμή βουλευτής της συντηρητικής, κατά την άποψη του, παράταξης,
όπως στο απυρόβλητο της καρδιάς μας παραμένει ο Μάνος του «Μεγάλου Ερωτικού», του Λέκκα και της Νταντωνάκη, αν και «καποια στιγμή που ανάψαν τα φώτα», έπλεξε διθυραμβικά το καλλιτεχνικό εγκώμιο του, σόυμεν των συκέ (ναι με ύψιλον) σκυλάδικων, Γ. Φλωρινιώτη.
Και να σας πω και κάτι, μεγαλώνουμε, μεγαλώνουμε απελπιστικά γρήγορα, με ταχύτητα φωτός θα έλεγα, γι αυτό κι εσείς να συγχωρείτε κάποιες στιγμές μας που χαζοφιλάρεσκα, ακουμπάμε το εφήμερο.
Αλλά κι εσύ βρε Διονύση μας… άντε τώρα να δικαιολογώ τα αδικαιολόγητα…
άλλο Καλομοίρα κι άλλο η κακιά μας μοίρα.
Ας είναι…
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ!
http://ta-nea.dolnet.gr/neaweb/nsearch.pri...7999&m=P19&aa=1
Διαβάζοντας τα παραπάνω καταλαβαίνετε πως σιγά σιγά φτάσαμε εδώ πού είμαστε σήμερα και ποιοι ήταν οι συνένοχοι
Απολαύστε τον κι εδώ όπου το ΚΡΑΤΟΣ του ανέθεσε την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων
«Φαλίρισε η εταιρεία που εμπιστευτήκαμε»
Ο απόηχος από το πάρτι Σαββόπουλου στο Ηρώδειο καλά κρατεί. Το δείχνουν και τα e-mail που φτάνουν στα «NEA»:
«Εμείς "του '60 οι εκδρομείς", που τον ακολουθήσαμε σ' αυτό το κοινό ατέλειωτο ταξίδι νιώθουμε εδώ και χρόνια, ότι φαλίρισε η εταιρεία που εμπιστευτήκαμε γι' αυτήν τη διαδρομή. Έτσι μείναμε εκεί που μας άφησε ή που ο καθένας κατέβαινε κατά διαστήματα. Είναι σα να απολαμβάνεις την αγαπημένη σου πάστα και στο τελευταίο κομμάτι βρίσκεις μέσα μια... τρίχα! Μπλιαχ. Έτσι είναι. Θλιβερό»,
γράφει ο Βασίλης Φίλης.
Ο φοιτητής Νικόλας Μιχελής φοιτητής γράφει: «Σας ευχαριστούμε εκ μέρους όλων εκείνων που νομίζουν πως έχουν μείνει μόνοι, αλλά ευτυχώς διαψεύδονται. Είμαι κι εγώ ένας απ' αυτούς που έχουν αηδιάσει με το οργουελικό υπερκύκλωμα πολιτικής, πολιτισμού και τηλεόρασης.
Ένας λαός σε πλήρη σύγχυση, αποπροσανατολισμένος, χωρίς ειρμό, χωρίς προσωπικότητα που ανέχεται το ξεπούλημα αξιών, ήθους, μνήμης.
Θυμάμαι κάποτε σε μουσική σκηνή της Λεωφ. Αλεξάνδρας, που ο Σαββόπουλος σχολίαζε τα μαγαζιά της Παραλιακής και τα μουσικά "υποπροϊόντα" που προωθούν κάνοντας αναφορά στις ακριβές τους τιμές.
Εν τούτοις ο χώρος όπου εμφανιζόταν ο ίδιος είχε από τις ψηλότερες τιμές εκείνης της περιόδου! Πάντα θαύμαζα την ευφυΐα του όχι μόνο στη μουσική, αλλά κυρίως στον λόγο. Δυστυχώς κανένα "επαναστατικό" παρελθόν δεν χαρίζει εσαεί το προνόμιο της σάτιρας ενός κατεστημένου, του οποίου ο ίδιος αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα εκλεκτότερα μέλη του.
Δεν υποφέρεται άλλο αυτή η υποκρισία.
Όχι άλλες ιεροποιήσεις εις βάρος της ψυχής και της νοημοσύνης μας».
«Μας είχε προειδοποιήσει από καιρό, απ' όταν τραγουδούσε "Σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή" στα φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ ή όταν έπρεπε να πληρώσουμε 100.000 δρχ. το μπουκάλι για να τον ακούσουμε στον "Κεραμεικό"», παρατηρεί ο Στέφανος Λεμονίδης. «Προφανώς όταν έλεγε "Χατζιδάκι μ Θοδωράκια μ, σις τρώτι κι πίνιτι και μένα με τρώει η αρκούδα", ζήλευε αφάνταστα.
Τελικά αυτοί κράτησαν την αξιοπρέπειά τους κι αυτός έγινε ο εκπρόσωπος της αστικής τάξης. Ούτε ο Νταλάρας δεν έφτασε σ' αυτό τον ξεπεσμό».
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Στέφανος Ληναίος, αναφερόμενος στο προχθεσινό σχόλιο του Γιώργου Σαρηγιάννη θεωρεί πως «βγάζει όλα τα απωθημένα μιας γενιάς που προσπαθεί όσο μπορεί να μείνει όρθια, μακριά απ' όλους αυτούς τους εμπόρους των ιδεών μας».
stoxastis
Και «Μια στιγμή π’ ανάψαν τα φώτα κι οι μουσικοί ‘φεραν…» την τούρτα στη σκηνή
(σε φάση ποιου τάχα εντυπωσιασμού),μπορεί, λέω μπορεί, να μπέρδεψε το «χαλβά» σου «θεία Μάρω, καλέ θεία Μάρω», με την αφράτη σαντιγύ,
μπορεί, λέω μπορεί να μπέρδεψε τη «Ζωζώ απ’ το χωρίο», με την Καλομοίρα,
μπορεί, λέω, μπορεί…
Όμως, για ‘μας που σιγοσφυρίξαμε τη «Συννεφούλα», τότε που «στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι»
για μας που τον νοιώσαμε δίπλα στην εφηβική μας επαναστατικότητα, τότε που «η πλατεία ήταν γεμάτη…»
για όλους εμάς, ο Διονύσης του Αριστοφάνη, ο τραγουδοποιός του μουσικού μπερντέ των ονείρων μας, θα παραμείνει στο απυρόβλητο, αλώβητος από τα καθημερινά μικρολαθάκια του,
όπως στο απυρόβλητο παραμένει ο Μίκης του «Επιτάφιου» και της «Ρωμιοσύνης», που, από αρχηγός της τελευταίας γενιάς των Λαμπράκηδων, να ‘τος κάποια στιγμή βουλευτής της συντηρητικής, κατά την άποψη του, παράταξης,
όπως στο απυρόβλητο της καρδιάς μας παραμένει ο Μάνος του «Μεγάλου Ερωτικού», του Λέκκα και της Νταντωνάκη, αν και «καποια στιγμή που ανάψαν τα φώτα», έπλεξε διθυραμβικά το καλλιτεχνικό εγκώμιο του, σόυμεν των συκέ (ναι με ύψιλον) σκυλάδικων, Γ. Φλωρινιώτη.
Και να σας πω και κάτι, μεγαλώνουμε, μεγαλώνουμε απελπιστικά γρήγορα, με ταχύτητα φωτός θα έλεγα, γι αυτό κι εσείς να συγχωρείτε κάποιες στιγμές μας που χαζοφιλάρεσκα, ακουμπάμε το εφήμερο.
Αλλά κι εσύ βρε Διονύση μας… άντε τώρα να δικαιολογώ τα αδικαιολόγητα…
άλλο Καλομοίρα κι άλλο η κακιά μας μοίρα.
Ας είναι…
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ!
http://ta-nea.dolnet.gr/neaweb/nsearch.pri...7999&m=P19&aa=1
Διαβάζοντας τα παραπάνω καταλαβαίνετε πως σιγά σιγά φτάσαμε εδώ πού είμαστε σήμερα και ποιοι ήταν οι συνένοχοι
Απολαύστε τον κι εδώ όπου το ΚΡΑΤΟΣ του ανέθεσε την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου