ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΕ ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΤΟΝ Henri-Philippe Pétain ΤΟΝ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΤΑ?

Ο Ανρί Φιλίπ Πεταίν (24 Απριλίου 1856-23 Ιουλίου 1951) ήταν Γάλλος Στρατάρχης και πολιτικός, ήρωας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Γαλλίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αμφιλεγόμενος κυρίως για την συνθηκολόγηση του με την Ναζιστική Γερμανία μετά την οποία έγινε αρχηγός του Κράτους του Βισύ.

Ο Πεταίν ήταν γιός αγροτών και από μικρός έχασε την μητέρα του. Το 1876 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Κολλέγιο Σεν Μπερτέν (Collège
Saint-Bertin), όπου δίδασκε ένας θείος του.


Εκεί εντυπωσιάστηκε από ένα τοπικό τάγμα πεζικού και αποφάσισε να γίνει στρατιωτικός. Συνέχισε τις σπουδές του σε ανώτερο κολλέγιο και το 1878 αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός από την Στρατιωτική Ακαδημία του Σαιν Συρ. 


Υπηρέτησε ενεργά για δέκα χρόνια και μετά φοίτησε στην Σχολή Πολέμου, όπου επέστρεψε αρκετές φορές για να διδάξει. Η διδασκαλία του στην Σχολή Πολέμου του απέφερε επαίνους και προαγωγές.

Ο Πεταίν είχε αναπτύξει μια στρατηγική θεωρία, σύμφωνα με την οποία τα ισχυρά πυροβόλα θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται για την άμυνα πίσω από ισχυρές οχυρώσεις, αντί ως επιθετικό μέσο, μια θεωρία για την οποία υπήρχαν πολλές αντιρήσεις μεταξύ άλλων και από τον Φερντινάν Φος. 


Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ως στρατηγός χρησιμοποίησε την τακτική του με πυροβολικό και οχυρώσεις επιτυχημένα, και κυρίως στην μάχη του Βερντέν, όπου απέκρουσε μεγάλη γερμανική επίθεση το 1916.

Οι ανταρσίες και η άρνηση εκτέλεσης διαταγών στον γαλλικό στρατό ήταν διαδεδομένες, εκτός από τους στρατιώτες που υπηρετούσαν υπό τον Πεταίν, οι οποίοι, αντίθετα τον σέβονταν, καθώς ασχολούνταν με την καλή διαβίωση των ανδρών του και μεριμνούσε για την αποφυγή απωλειών. 


Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα, ο Πεταίν διορίσθηκε Αρχηγός του Στρατού το 1918, και οι ενέργειες που έκανε έφεραν αποτέλεσμα. Κέρδισε, έτσι, την υποστήριξη όσων υπηρέτησαν υπό τις διαταγές του και τον τίτλο του Στρατάρχη της Γαλλίας.

Το 1925 πήγε στο Μαρόκο για την καταστολή μιας επανάστασης και στη συνέχεια αποστρατεύθηκε. Συνέχισε να υπηρετεί ως Στρατάρχης της Γαλλίας και Επιθεωρητής Αεράμυνας, και το 1939 διορίστηκε πρέσβης στην Ισπανία.

Το 1940 ανακλήθηκε στην Γαλλία, όπου οι ισχυρές οχυρώσεις (γραμμή Μαζινό) αυτή την φορά αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και ο Γερμανικός στρατός προέλασε σχεδόν αμαχητί, και διορίστηκε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. 


Στις 15 Ιουνίου 1940 έγινε Πρόεδρος και υπέγραψε ανακωχή με τους Γερμανούς. Εκ νέου επικεφαλής της κατοχικής κυβέρνησης με έδρα την πόλη Βισύ, συνεργάστηκε με τους Γερμανούς σε όλη την διάρκεια της κατοχής[1].
Ο Πεταίν συναντά τον Χίτλερ στο Μοντουάρ (24-10-1940). Φωτ. Deutsches Bundesarchiv

Μετά την συμμαχική απόβαση στην Νορμανδία, τον Ιούνιο του 1944 και την επιτυχή της έκβαση, οι Γερμανοί τον μετέφεραν, στις 7 Σεπτεμβρίου, στο Ζινγκμαρίνγκεν (όπου είχαν μεταφερθεί και όλα τα μέλη της Κυβέρνησής του). Ύστερα από λίγες ημέρες παραιτήθηκε από τις πολιτικές του εξουσίες.

Μετά το τέλος του Πολέμου παραπέμφθηκε σε Στρατοδικείο, όπου και δικάστηκε για προδοσία και συνεργασία με τον εχθρό. 


Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι η ανακωχή ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Γαλλία[2]. 


Το 1945, σε ηλικία 89 ετών, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση από τον Πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ, σε αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 


Μεταφέρθηκε στην φυλακή του Ιλ ντ' Ιε (Île d'Yeu), όπου, ύστερα από λίγο διάστημα, έπαθε άνοια και χρειαζόταν συνεχή παρακολούθηση και φροντίδα. 


Πέθανε στην φυλακή στις 23 Ιουλίου του 1951 και τάφηκε εκεί. 


Έχει προταθεί η ανακομιδή του λειψάνου του στο Βερντέν, ωστόσο μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Μέχρι σήμερα, στην Γαλλία, ο όρος «πεταινισμός» (Pétainisme) αναφέρεται σε απολυταρχική και αντιδραστική, παραδοσιοκρατική και θρησκευόμενη ιδεολογία.
ΠΗΓΗ
http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2012/02/henri-philippe-petain.html