Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Για κάτι τέτοια άμεσα ξεμπροστιάσματα μ'αρέσει το τουίττερ














Οπως βλέπετε τον άφησα να έχει την τελευταία κουβέντα εις ανάμνησιν των νιάτων μου και της αδυναμίας που του είχα.Και για να δείτε πως αν και φαρμακόγλωσσα και γυναίκα ΞΕΡΩ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΩ.
Αve Xρήστο λοιπόν;)

2 σχόλια:

  1. Δύσκολα θα συμμετείχα σε κουβεντολόι με οπαδούς της ρηχότητας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαρά στο κουράγιο σου βρε Κίρκη. Αφού αντέχεις να συνομιλείς με τόσο σοβαρούς καλλιτέχνες πρέπει να 'χεις μεγάλο στομάχι...
    Αντώνης (vantonios)

    ΑπάντησηΔιαγραφή