Οταν ο Eduardo Galeano ένιωθε Έλληνας

Eduardo Galeano: «Είμαι Έλληνας, όσο ποτέ, τούτες τις ώρες….»

Ο διάσημος Ουρουγουανός συγγραφέας Eduardo Galeano έστειλε το παρακάτω μήνυμα για την επετειακή εκδήλωση που έγινε στις 27 Οκτωβρίου 2011 στον Δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης, στην μνήμη του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, 44 χρόνια από την δολοφονία του. MHNYMA TOY EΔOYAΡΔO ΓAΛEANO Αυτός ο κόσμος έχει την αλητεία μέσα του… δεν είναι αυτός ο κόσμος που γεννηθήκαμε αντάξιος των ονείρων μας … αλλά υπάρχει ένας άλλος κόσμος στην κοιλιά αυτού του κόσμου… που περιμένει. Θα είναι ένας κόσμος πολύ διαφορετικός και με μια επώδυνη γέννα. Αναγνωρίζω τα χαρακτηριστικά αυτού του καινούργιου κόσμου από τις αυθόρμητες διαδηλώσεις που σαρώνουν τον πλανήτη και από την δικιά σας γωνιά, την Ελλάδα μας. Πολλοί με ρωτούν τι θα συμβεί μετά. Δεν γνωρίζω, απαντώ και δεν με νοιάζει ιδιαίτερα. Η αλήθεια είναι, ότι με ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτό που συμβαίνει τώρα. Πώς θα τελειώσει αυτή η ιστορία; Είναι σαν να αναρωτιέμαι πότε θα ερωτευτώ. Δεν με νοιάζει ο θάνατος όταν ζω την μαγική στιγμή του έρωτα… και εγώ λέω, αυτή η στιγμή έχει το άπειρο μέσα της, όσο διαρκεί… Είμαι Έλληνας, όσο ποτέ, τούτες τις ώρες….

Από την Wikipedia

Ο Eduardo Germán María Hughes Galeano (Μοντεβιδέο, 3 Σεπτεμβρίου 1940), γνωστός ως Εντουάρντο Γκαλεάνο, είναι ένας Ουρουγουανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, είναι μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες τηςλατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα Μνήμες φωτιάς (1986) και Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής (1971), που έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες. Οι δουλειές του υπερβαίνουν τις ορθόδοξες τεχνοτροπίες, συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ, το μυθιστόρημα, τη δημοσιογραφία, την πολιτική ανάλυση και την ιστορία. Ο Γκαλεάνο αρνείται ότι είναι ιστορικός: «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη και αγαπητή». Ζωή Ο Γκαλεάνο γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάη, μέλος μίας οικογένειας με ευρωπαϊκή καταγωγή, που ανήκε στη μεσαία τάξη και ήταν καθολική. Όταν ήταν νέος είχε δουλέψει ως εργάτης εργοστασίου, ελαιοχρωματιστής, ταχυδρόμος, δακτυλογράφος και άλλα.Στα 14 του πούλησε την πρώτη του πολιτική γελοιογραφία στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Ελ Σολ» του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ουρουγουάης. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος στις αρχές της δεκαετίας του '60 ως συντάκτης του «Μάρτσα», ένα εβδομαδιαίο περιοδικό με το οποίο συνεργάστηκαν οι Μάριο Βάργκας Γιόσα, Μάριο Μπενεντέτι, Μανουέλ Μαλντονάδο, Ντένις και Ρομπέρτο Φερνάντεθ Ρεταμάρ. Υπήρξε αρχιστυντάκτης της εφημερίδας «Έποκα» δύο χρόνια. Στο πραξικόπημα της 27ης Ιουνίου 1973, ο Γκαλεάνο φυλακίστηκε και αναγκάστηκε να αφήσει την Ουρουγουάη. Το βιβλίο του Οι ανοιχτές πληγές της Λατινικής Αμερικής λογοκρίθηκε από τα στρατιωτικά καθεστώτα της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και της Χιλής. Έζησε στην Αργεντινή όπου ίδρυσε το πολιτιστικό περιοδικό «Κρίσις». Το 1976, παντρεύεται για τρίτη φορά, ενώ παράλληλα προστίθεται στη λίστα αυτών που θα αντιμετώπιζαν το εκτελεστικό απόσπασμα τουΧόρχε Ραφαέλ Βιδέλα, ο οποίος ανέλαβε την κυβέρνηση μετά από πραξικόπημα. Πηγαίνει στην Ισπανία, όπου γράφει τη διάσημη τριλογία του, Μνήμες Φωτιάς, το 1984. Στις αρχές του 1985, ο Γκαλεάνο επιστρέφει στο Μοντεβιδέο. Το 2004, ο Γκαλεάνο στηρίζει τη νίκη της αριστερής συμμαχίας «Ευρύ Μέτωπο» και του Ταμπαρέ Βάσκες. Γράφει ένα άρθρο στο οποίο αναφέρει ότι ο κόσμος ψήφισε χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Το 2005, ο Γκαλεάνο, μαζί με αριστερούς διαννοούμενους όπως οΤαρίκ Άλι και ο Αδόλφο Πέρεθ Εσκιβέλ συμμετέχουν στη συμβουλευτική επιτροπή του νεοσύστατου λατινοαμερικανικού καναλιού «Τελεσούρ». Τον Ιανουάριο του 2006, ο Γκαλεάνο, μαζί με διεθνείς προσωπικότητες όπως οΓκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Μάριο Μπενεντέτι, ο Ερνέστο Σάμπατο o Τιάγο ντε Μέγιο, ο Κάρλος Μονσιβάις, ο Πάμπλο Αρμάντο Φερνάντεθ, ο Χόρχε Ενρίκε Αντόουμ, ο Λουίς Ραφαέλ Σάντσεθ, η Μάιρα Μοντέρο, η Άνα Λύδια Βέγκα και ο Πάμπλο Μιλανές, ενώθηκαν για να υπογράψουν τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας τουΠουέρτο Ρίκο. Το Φεβρουάριο του 2007, ο Γκαλεάνο υποβάλλεται σε εγχείρηση για καρκίνο του πνεύμονα. Το Νοέμβριο του 2008, μιλώντας για τη νίκη του Ομπάμα λέει: «Ο Λευκός Οίκος θα είναι σύντομα ο οίκος του Ομπάμα, αλλά ο Λευκός Οίκος χτίστηκε από μαύρους σκλάβους. Και θα μου άρεσε και ελπίζω να μην το ξεχάσει ποτέ». Τον Απρίλιο του 2009, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, παραδίδει ένα αντίγραφο του «Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» στον αμερικανό πρωθυπουργό Μπαράκ Ομπάμα κατά τη διάρκεια της 5ης Συνόδου Λατινικής Αμερικής, στο Πουέρτο Εσπάνια στη Δημοκρατία Τρινιδάδ και Τομπάγκο. Το Μάιο του 2009, σε μία συνέντευξη: «Όχι μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και μερικές ευρωπαϊκές χώρες έχουν σπείρει δικτατορίες σε όλο τον κόσμο. Και νιώθουν ότι θα μπορούσαν να διδάξουν τι σημαίνει δημοκρατία». Βιβλία Μεταφρασμένα στα Ελληνικα «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» (1971) «Μνήμες φωτιάς» (1982-1986) «Το βιβλίο των εναγκαλισμών» (1989) «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» (1995) «Ένας κόσμος ανάποδα» (1998) «Καθρέφτες. Μία σχεδόν παγκόσμια ιστορία» (2008) http://www.alltogethernow.gr/gr/default.asp?pageid=36&artid=160&t=eduardo-galeano-%C2%AB%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AD-%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%82