Στην αρχαία Ρώμη, όπου οι πυρκαγιές ήταν τεράστιο πρόβλημα, ο Μάρκος Λικίνιος Κράσος είχε φτιάξει μια ιδιωτική πυροσβεστική από δούλους.
Κάθε φορά που ένα σπίτι έπιανε φωτιά, κατέφθανε ο Κράσος με τους πυροσβέστες του και άρχιζε να διαπραγματεύεται την τιμή στην οποία θα αγόραζε το ακίνητο από τον απελπισμένο ιδιοκτήτη του.
Εννοείται ότι όσο η διαπραγμάτευση τράβαγε σε μάκρος, η φωτιά επεκτεινόταν. Και η τιμή του ακινήτου έπεφτε.
Μόλις ο Κράσος συμφωνούσε την τιμή και γινόταν κύριος του ακινήτου, η πυροσβεστική επενέβαινε και έσβηνε τη φωτιά.
Μετά μπορούσε να το ξαναπουλήσει στον ιδιοκτήτη, πολύ ακριβότερα φυσικά. Ή σε κάποιον άλλο. Αναλόγως.
Αξίζει να σκεφτούμε ότι με τον τρόπο που μετράμε σήμερα τους δείκτες της οικονομίας η επιχειρηματική δραστηριότητα του Κράσου συνεισέφερε πολύ στην αύξηση του ΑΕΠ. Και κατά συνέπεια στην ανάπτυξη.
Από τότε πέρασαν αρκετοί αιώνες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο ανθρώπινος πολιτισμός προόδευσε σημαντικά.
Και σήμερα είμαστε και πάλι στο σημείο όπου τα κοινωνικά αγαθά και οι κοινωνικές υπηρεσίες τιμολογούνται όχι με βάση το πραγματικό τους κόστος, αλλά με βάση τη ζήτηση.
Έτσι, από προχθές που μπήκε ο χειμώνας η τιμή του ρεύματος εκτινάχθηκε.
Διότι στις εταιρείες δεν αρκεί που ο κόσμος πρέπει να ζεσταθεί και επομένως θα πουλήσουν περισσότερο. Θεωρούν ότι είναι και μία ευκαιρία να το πουλήσουν ακριβότερα.
Πόσο ακριβότερα; Τόσο όσο γίνεται για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τα φάρμακα.
Εκεί, βέβαια, οι εταιρείες ισχυρίζονται ότι αν δεν βγάλουν κέρδη, δεν θα μπορούν μετά να χρηματοδοτήσουν μελλοντικές έρευνες.
Αλλά αυτό είναι ψέμα. Γιατί αυτές οι έρευνες χρηματοδοτούνται, ούτως ή άλλως, από τα κράτη.
Οπως με τα φάρμακα, έτσι και με το ρεύμα, συμβαίνει τελικά το εξής: οι πολλοί σκίζονται για να καταφέρουν να έχουν πρόσβαση.
Ενα ποσοστό του κόστους το καλύπτουν τα κράτη με λεφτά των φορολογούμενων πολιτών.
Και το οποίο συνεχώς θα μειώνεται, αφού όσο ο πολιτισμός μας προχωρά και παράγεται περισσότερος πλούτος, ο συντελεστής φορολόγησης του πλούτου τείνει σταθερά προς το μηδέν .
Και, τέλος, ένα ποσοστό της κοινωνίας απλώς δεν έχει πρόσβαση. Αυτό το ποσοστό αυξάνεται όσο αυξάνονται οι τιμές.
Το μεγάλο άγχος της ανθρωπότητας είναι ότι η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη και η επικράτηση της τεχνητής νοημοσύνης θα πετάξουν στο περιθώριο όχι πλέον έναν στους τρεις που πέταξε η Θάτσερ, αλλά πολύ περισσότερους.
Φαίνεται τελικά ότι αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε και χωρίς να περιμένουμε την τεχνολογική επανάσταση. Η μετατροπή κοινωνικών αγαθών σε εμπόρευμα ακριβώς προς τα εκεί οδηγεί.
Λεπτομέρεια 1: όσο αυξάνεται το ποσοστό των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην ενέργεια που καταναλώνουμε λογικά οι τιμές θα έπρεπε να πέφτουν. Αντ’ αυτού, όμως, ανεβαίνουν συνεχώς.
Λεπτομέρεια 2: η κερδοσκοπία στην ενέργεια προκαλεί άνοδο των τιμών στα πάντα. Γιατί τα πάντα για να παραχθούν και να μεταφερθούν χρειάζονται ενέργεια.
Και η άνοδος των τιμών στα πάντα αυξάνει με τη σειρά της την κερδοσκοπία.
Λεπτομέρεια 3: η Ευρώπη κάθεται και κοιτάει χωρίς να κάνει οτιδήποτε.
Θυμάστε τον Μαρξ που έλεγε ότι οι καπιταλιστές της βιομηχανίας πίνουν το αίμα της κοινωνίας με το μπουρί της σόμπας;
Τώρα το κάνουν οι πολυεθνικές της ενέργειας, και όχι μόνο.
Και με αυτές τις σκέψεις καλωσορίζουμε τον χειμώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου