Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πιάστηκε άλλη μια φορά ψευδόμενος, αφού το Μαξίμου κινείται στο αντίθετο μήκος κύματος από αυτό του Κώστα Καραμανλή

Η διαχωριστική γραμμή | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)

Από τα Ανώγεια της Κρήτης, προχθές, ο Κώστας Καραμανλής αναφερόμενος στο σκάνδαλο των υποκλοπών υπογράμμισε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι «η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου».

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, χθες, ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή κινείται στo ίδιο μήκος κύματος με τις παραινέσεις του πρώην πρωθυπουργού. Λίγη ώρα αργότερα, οι κύριοι Δημητριάδης και Κοντολέων αρνήθηκαν να δώσουν στοιχεία για τις παρακολουθήσεις στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής επικαλούμενοι το απόρρητο.

Αν το απόρρητο υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου, η επίκλησή του ώστε να μη δοθούν στοιχεία στους εκλεγμένους αντιπροσώπους του ελληνικού λαού υπονομεύει και εμποδίζει αυτή την κάθαρση. 

Απλή λογική. 

Κι ακόμα πιο απλό και ξεκάθαρο είναι το συμπέρασμα ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πιάστηκε άλλη μια φορά ψευδόμενος. Η κυβέρνηση κινείται στο αντίθετο μήκος κύματος από αυτό του Κώστα Καραμανλή.

Ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε επίσης διαύγεια και διαφάνεια, προϋπόθεση «για σύννομο και ομαλό δημόσιο βίο», ιδιαίτερα δε «όταν προκύπτουν ζητήματα όπως αυτό της παρακολούθησης τηλεφώνου πολιτικού αρχηγού, δημοσιογράφου ή κάθε πολίτη».

Ο Κώστας Καραμανλής υπογραμμίζει με αυτό τον τρόπο τη συνταγματική επιταγή διασφάλισης του απορρήτου των επικοινωνιών για το σύνολο των πολιτών, όποια θέση κι αν κατέχουν, όποιο επάγγελμα κι αν ασκούν. Ολοι προστατεύονται, είναι η αυτονόητη θέση του.

Η θέση της κυβέρνησης είναι η ακριβώς αντίθετη.

 «Ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων», διατυμπανίζουν από την αρχή και σε όλους τους τόνους ο πρωθυπουργός και διάφοροι υπουργοί του. 

Για τον Κώστα Καραμανλή, ισχύει για όλους το τεκμήριο της αθωότητας.

Για την κυβέρνηση, ισχύει για όλους το τεκμήριο της ενοχής. 

Ο Καραμανλής προτάσσει την προστασία των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των πολιτών. 

Η κυβέρνηση προτάσσει την αναίρεση αυτής της προστασίας.

Είναι φανερό πως η κυβέρνηση επιδιώκει όχι μόνο να κουκουλώσει το σκάνδαλο μέσω της επίκλησης του απορρήτου αλλά και να το νομιμοποιήσει με τον ισχυρισμό ότι «ουδείς εξαιρείται», όλοι είναι υποψήφιοι προς παρακολούθηση. 

Εξίσου φανερό, όμως, είναι ότι η διαχωριστική γραμμή απέναντι στις κυβερνητικές επιδιώξεις εδράζεται στο πλαίσιο αρχών που έθεσε ο πρώην πρωθυπουργός. 

Ενα πλαίσιο απολύτως σαφές και κυρίως θεσμικά αυτονόητο.