Ούτε από την Θεσσαλονίκη κατάφερε ο κ.Μητσοτάκης να αντιμετωπίσει επαρκώς και πειστικά το μείζον αυτό θέμα. Η παρακολούθηση Ανδρουλάκη θα παραμένει εσαεί στίγμα, σαν αυτά του Ανάμ στον στίχο του Καββαδία. Δηλαδή, ανεξίτηλο.

Σημεία και τέρατα (news247.gr)

Εγγράφοντας την βιβλική φράση «σημεία και τέρατα» στην γλώσσα της σήμερον, απομακρυνόμαστε από την πραγματική της έννοια. Όμως η παγιωμένη πια χρήση της μας διευκολύνει να παρατηρήσουμε και να αποδώσουμε κάτι εξόχως αρνητικό ή και οργιώδες. Πρόσφατο παράδειγμα η παρουσία του πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη.

1) Τερατωδία: Η λέξη τερατογένεση που χρησιμοποίησε ο κ. Μητσοτάκης ξεπερνά το όριο της συκοφαντικής κινδυνολογίας και της πολιτικής απρέπειας. Η επικοινωνιακώς επεξεργασμένη χρήση της λέξεως, με στόχο να λειτουργήσουν προεκλογικά τα συγκρουσιακά αντανακλαστικά συγκεκριμένου κοινού, περιφρονεί τα συνταγματικώς προβλεπόμενα για την συνεργασία των κομμάτων και εκθέτει τον πρωθυπουργό.

Θα μπορούσε να εναντιωθεί στην μετεκλογική συνεργασία, μιλώντας για ετερόκλητη σύμπραξη ή για καταλυτικές αντιθέσεις που θα επενεργούν αρνητικά στην λειτουργία της συμμαχικής κυβέρνησης επι ζημία της χώρας.

Αυτή θα ήταν πολιτική κριτική απολύτως θεμιτή. Όμως επέλεξε σκοπίμως την τερατώδη και α-δι-ανόητη λέξη τερατογένεση για να βάλει φωτιά στα τόπια και να μετατρέψει- ή μάλλον να οξύνει περαιτέρω- την πολιτική αντιπαράθεση σε πεδίο συγκρούσεων με συνθήματα οπαδικής κερκίδας.

2) Παροχές-Οικονομία: Σε εποχές κρίσης και δή διαρκούς, τίποτε δεν είναι αρκετό. Εντάξει, αυτά που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός δεν είναι «ένα κουτί σπίρτα» για να βγεί ο χειμώνας, όπως είπε ο Νάσος Ηλιόπουλος, αλλά επ΄ουδενί καλύπτουν τις τεράστιες ανάγκες της χειμαζόμενης κοινωνίας.

Αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι παροχές αυτές- ανακουφιστικές, βέβαια- θα ενισχύσουν το κοινωνικό της προφίλ και την προεκλογική της δυναμική, ας θυμηθεί το ναυάγιο του Σημίτη, το 2003, με το περιώνυμο πακέτο, τα επιδόματα Τσίπρα το 2019, αλλά και κάτι άλλο, παλιότερο:

Οταν ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού είχε εξαγγείλει προεκλογικώς απίστευτες διευκολύνσεις για την αγορά αυτοκινήτου (το 1985), ήταν αρκετό ένα εμπνευσμένο σύνθημα να κάνει σκόνη τις εξαγγελίες αυτές, καθώς και τις προπαγανδιστικές υμνωδίες του φιλικού, προς τη Νέα Δημοκρατία, Τύπου. Το σύνθημα ήταν «Καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη»…

Σημείωση: Τι λέει για τις παροχές αυτές ο κεντρικός τραπεζίτης, ο οποίος είχε προειδοποιήσει (πρόσφατη συνέντευξη στο «Βήμα») για τον κίνδυνο δημοσιονομικής εκτροπής;

3) Απαράδεκτοι υπαινιγμοί: Το προπαγανδιστικό υφαντήριο του Μαξίμου είχε την φαεινή έμπνευση να θέσει στην κυκλοφορία έναν απαράδεκτο υπαινιγμό εναντίον των κομμάτων της αντιπολίτευσης και κυρίως κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

Ότι κατά κάποιο τρόπο ταυτίζονται ή είναι ενεργούμενα του Πούτιν και του Ερντογάν. Πρόκειται για θρασύτατη και θλιβερή απόπειρα να ποινικοποιηθεί η διαφορετική θεώρηση και να υποκατασταθεί η θεμιτή κριτική εκ μέρους της κυβέρνησης από την καταιονισμό λασπωμένης βροχής και καταφανούς ανοησίας.

4) Υποκλοπές- Στίγμα ανεξίτηλο: Ούτε από την Θεσσαλονίκη κατάφερε ο κ.Μητσοτάκης να αντιμετωπίσει επαρκώς και πειστικά το μείζον αυτό θέμα. Η παρακολούθηση Ανδρουλάκη θα παραμένει εσαεί στίγμα, σαν αυτά του Ανάμ στον στίχο του Καββαδία. Δηλαδή, ανεξίτηλο.

Η προσπάθεια να υποβαθμιστεί η σοβαρή αυτή υπόθεση, με το επιχείρημα ότι δεν απασχολεί και τόσο πολύ-έναντι άλλων θεμάτων-την κοινωνία, δεν θα αποδώσει στην κυβέρνηση τα αναμενόμενα.

Διότι οι υποκλοπές, όπως και κάθε τι αρνητικό, λειτουργεί σωρευτικά. Διατηρεί την δική του δυναμική και τιτρώσκει τόσο την κυβερνητική εικόνα όσο και το φιλοτεχνημένο πρόσωπο του πρωθυπουργού.

5) Εγώ ή ο Τσίπρας: Αν ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι η προσωποποίηση της πολιτικής σύγκρουσης τον ευνοεί, όντας «καταλληλότερος» στις δημοσκοπήσεις, ας θυμηθεί ότι κατά το παρελθόν υπήρξαν… «καταλληλότεροι» που έχασαν πανηγυρικά τις εκλογές.