Και το πολιτικό δια ταύτα είναι πως, στην θεωρητική περίπτωση, που ετίθετο θέμα ανανέωσης της θητείας της – εάν και εφόσον ανανεωθεί προηγουμένως η θητεία της παρούσας κυβέρνησης - η κυρία Σακελλαροπούλου μάλλον δεν θα έπρεπε να υπολογίζει ξανά στην στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.

 

 

H Κατερίνα Σακελλαροπούλου... ενώνει τον ΣΥΡΙΖΑ (tvxs.gr)

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να σιωπά (επειδή αυτό επιβάλει η θεσμική τάξη), ο υπόλοιπος ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι μάλλον λαλίστατος για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Η κριτική για την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μετά τα θεσμικά ολισθήματα κατά την ομιλία της στην δεξίωση για την 48η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας γίνεται όλο και πιο έντονη και προέρχεται απ’ όλες τις τάσεις, ομάδες και πλευρές του κόμματος. 

Σε βαθμό που κάποιοι στην Κουμουνδούρου σχολιάζουν καυστικά ότι  «η Κατερίνα Σακελλαροπούλου πέτυχε αυτό που πάσχιζε να κάνει ο Τσίπρας επί τρία χρόνια – να ενώσει όλον τον ΣΥΡΙΖΑ».

Δύο ήταν οι βασικές αναφορές της Προέδρου της Δημοκρατίας που ενόχλησαν ιδιαίτερα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – η θέση που πήρε εμμέσως υπέρ της αποφυλάκισης Λιγνάδη και η υιοθέτηση από μέρους της του κυβερνητικού αφηγήματος περί απειλής στην δημοκρατία και την σταθερότητα από τον «λαϊκισμό».

Η δε πρώτη πλευρά που τοποθετήθηκε δημόσια απέναντι στην Πρόεδρο της Δημκρατίας ήταν η «αριστερή πτέρυγα» του ΣΥΡΙΖΑ, η «Ομπρέλα» δια του Νίκου Φίλη. Ο τομεάρχης Παιδείας δήλωσε ότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου «δεν μίλησε ως ο θεσμός που επιχειρεί να ενοποιήσει και να εκπροσωπήσει το σύνολο του λαού, αλλά μάλλον ως η συνταξιούχος δικαστικός, που επέλεξε εμμέσως να ταχθεί υπέρ της αποφυλάκισης Λιγνάδη», είπε ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατέφυγε σε διχαστικό λόγο και της χρέωσε ότι «προσδίδει και πάλι στον ρόλο της ιδεολογική χροιά».

Ηταν μια από τις σπάνιες φορές που οι θέσεις αυτές της «Ομπρέλας» συναντήθηκαν με εκείνες του σκληρού προεδρικού μπλοκ και, δη, με εκείνες του Παύλου Πολάκη – έστω και σε εντελώς διαφορετικό ύφος. 

«Κρίμα και χαλάλι η ψήφος που δώσαμε» έγραψε ο Παύλος Πολάκης και σχολιάζοντας την δήλωση Σακελλαροπούλου ότι «η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα» της απάντησε: «Όχι, απονέμεται με βάση τις σχέσεις των κατηγορουμένων με ισχυρούς και διαπλεκόμενους διεφθαρμένους… κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας!!!!».

Το «κρίμα η ψήφος» - ήτοι η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογή Σακελλαροπούλου – εντοπίζεται πιο κομψά και στο άρθρο που έγραψε ο Νίκος Μπίστης, από την πλευρά εκείνος της «Γέφυρας» και της διεύρυνσης.

«Δεν ήμασταν αφελείς» έγραψε, «όταν αποφασίζαμε την στήριξη της, γνωρίζαμε ότι ήταν επιλογή του πρωθυπουργού και αυτό σε ένα βαθμό αναπόφευκτα και ανθρώπινα θα βάραινε στην συμπεριφορά της....

 Από αυτό όμως το σημείο μέχρι την προχθεσινή της ομιλία, που σε επίμαχα σημεία επαναλάμβανε αυτολεξεί την επιχειρηματολογία του Μαξίμου υπάρχει απόσταση και έδαφος για αυστηρή κριτική». 

Και απέδωσε και εκείνος στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου υιοθέτηση της «διχαστικής λογικής» της κυβέρνησης, για να καταλήξει ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας «υπερέβη τα εσκαμμένα».

Μέσα από αυτή την... ενωτική κριτική γίνεται προφανές πως στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αθροίσει πλέον πολλά, και σωρευτικά ατοπήματα της Προέδρου της Δημοκρατίας – από την φωτογράφηση στον φράχτη του Εβρου έως την ακύρωση της βράβευσης Αποστολόπουλου καθ’ υπόδειξη Μπογδάνου και την υπεράσπιση της αποφυλάκισης Λιγνάδη. 

Και το πολιτικό δια ταύτα είναι πως, στην θεωρητική περίπτωση, που ετίθετο θέμα ανανέωσης της θητείας της – εάν και εφόσον ανανεωθεί προηγουμένως η θητεία της παρούσας κυβέρνησης - η κυρία Σακελλαροπούλου μάλλον δεν θα έπρεπε να υπολογίζει ξανά στην στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.