Σε μια μετωπική επίθεση της Λίστας Πέτσα εξελίσσεται η υπόθεση Λιγνάδη. Οι δημοσιολογούντες που την απαρτίζουν εξισώνουν το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα με το κυνήγι μαγισσών και τον Μεσαίωνα ή τους πολίτες με «όχλο».

φ

https://t.co/Bb2LMKPPEB

Μάλιστα τολμούν να διαφωνούν ακόμα και με την φράση «βιαστής ανηλίκων». Τώρα ποιος δεν σέβεται τις αποφάσεις των δικαστηρίων; Χαρακτηριστικό είναι πως κάποιοι από τους δημοσιολογούντες, πετάνε σωσίβιο διαφυγής στην Μενδώνη: την παραίτηση για λόγους ευθιξίας επειδή την κατηγορούν πως συγκαλύπτει τον Δημήτρη Λιγνάδη.

Στην περίπτωση του Δημήτρη Λιγνάδη, το Γράμμα του Νόμου λέει πως θα έπρεπε να παραμείνει προφυλακισμένος «εάν υπάρχει κίνδυνος να τελέσει τα ίδια εγκλήματα». Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται αιτιολόγηση πράγμα που έπραξε ο εισαγγελέας. 

Το Πνεύμα του Νόμου συμφωνεί με το Γράμμα του Nόμου στην περίπτωση αυτή. Δεν γνωρίζουμε «για παιδοβιαστή που δεν ξαναβίασε παιδί». 

Δεν γνωρίζουμε για παιδόφιλο στην Ελλάδα που «θεραπεύτηκε επειδή καταδικάστηκε για δύο βιασμούς» και πλέον δεν αποτελεί απειλή. Εδώ ακριβώς έρχεται το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα. 

Ο Δημήτρης Λιγνάδης δεν μπορεί να ισχυριστεί πως «η προφυλάκιση θα έχει συνέπεια υπέρμετρη και ανεπανόρθωτη βλάβη για τον ίδιο ή για την οικογένειά του». Δεν τον απείλησε κανείς στην φυλακή. Δεν τον πείραξε κανείς. 

Δεν υπάρχει τέτοια καταγγελία και να είστε σίγουροι πως αν υπήρξε, θα το χρησιμοποιούσε η Υπεράσπιση. 

Αλλά δεν ήταν αυτή η στρατηγική τους.

Αναρωτηθείτε, «έχω εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη»;

Αντίθετα, η αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη κοστίζει στην ελληνική δικαιοσύνη. Τα «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη» είναι ένα παραμύθι που πρέπει να λένε οι κατηγορούμενοι στις κάμερες. 

Όμως το ευρωβαρόμετρο δείχνει πως ανάμεσα σε αυτούς που δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη (37%), ο λόγος αυτής της έλλειψης εμπιστοσύνης είναι πως θεωρούν πως υπάρχουν παρεμβάσεις ή πιέσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό (55% μέσος όρος ΕΕ 41%) ή σε μικρότερο βαθμό (31%) από οικονομικά ή άλλα συμφέροντα (συνολικά 92%). 

Το 88% όσων θεωρούν πως η ελληνική δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη θεωρούν πως οι πιέσεις προέρχονται και από πολιτικούς (56% σε πολύ μεγάλο βαθμό και 32% σε μικρότερο βαθμό). Αυτό δεν αποτελεί κριτική προς την δικαιοσύνη. Αποτελεί ένα ΓΕΓΟΝΟΣ. Το 55% εμπιστεύεται την Ελληνική Δικαιοσύνη και το 37% λίγο έως καθόλου.

Πέρα από το πόσο εμπιστεύονται ή όχι την δικαιοσύνη οι συμπολίτες μας, στην περίπτωση του Δημήτρη Λιγνάδη έχουμε σύσσωμα τα καλλιτεχνικά σωματεία να διαμαρτύρονται και η διαμαρτυρία να αγγίζει μέχρι και τους θεατές!

Σήμερα είναι ακόμα μια ημέρα που η Λίνα Μενδώνη δεν έχει παραιτηθεί

Δεν έχει παραιτηθεί για την επιλογή που, κατά δήλωσή της, ήταν αποκλειστικά δική της.

Δεν έχει παραιτηθεί ακόμα και όταν η πλειονότητα των καλλιτεχνών, θέλουν να παραιτηθεί. Υπάρχει πιο ανεπιθύμητος Υπουργός σε αυτή την Κυβέρνηση σε σχέση με τα άτομα που επηρεάζει;

 Σίγουρα όχι.

Δεν παραιτήθηκε όταν λοιδορούσε τους καλλιτέχνες που ζητούσαν βοήθεια την περίοδο του κορονοϊού και οι μουσικοί πουλούσαν τα μουσικά τους όργανα για να ζήσουν.

Δεν έχει παραιτηθεί, ακόμα και αν η καλοπροαίρετη επιλογή της έβαλε στην ανώτατη θέση του Εθνικού Θεάτρου, έναν πλέον καταδικασμένο βιαστή ανηλίκων.

Δεν υπάρχει ευθιξία λοιπόν, υπάρχει μόνο εξουσία.

Και αν θέλουν κάποιοι η Μενδώνη να σνεχίσει να παίρνει πάνω της την επιλογή Λιγνάδη, δεν θα τολμήσουν να την παραιτήσουν, αν δεν την εξασφαλίσουν. 

Εδώ λοιπόν είναι το παιχνίδι.