Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 26 μιλάει για τη διάκριση των εξουσιών, καθιστώντας σαφές ότι η δικαστική εξουσία είναι μια από τις τρεις και είναι απολύτως ανεξάρτητη. Θα φανεί παρακάτω γιατί το υπογραμμίζουμε.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο άρθρο 14 μιλάει για την ελευθερία του Τύπου, καθιστώντας σαφές ότι «η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται». Επίσης θα φανεί γιατί το επισημαίνουμε.
Τέλος η θεωρητικολογία, ερχόμαστε στην πράξη, συνδυάζοντας αυτά τα δύο άρθρα:
1. Τις τελευταίες μέρες είχαμε απανωτά κρούσματα διώξεων δημοσιογράφων.
Το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι αυτοί έχουν αποκαλύψει πτυχές του σκανδάλου Novartis, το οποίο έχει ενοχλήσει τη σημερινή κυβέρνηση, δικαιολογεί την υποψία ότι η δίωξή τους γίνεται για λόγους εκδίκησης.
Αυτό, όμως, είναι αδιανόητο για ευνομούμενη χώρα.
Διότι η προστατευόμενη από το Σύνταγμα ελευθερία του Τύπου δεν επαφίεται στην όποια προαίρεση της εκτελεστικής εξουσίας.
Εχει υποχρέωση να την προστατεύει η ανεξάρτητη δικαστική εξουσία.
Το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι αυτοί εκλήθησαν σε απολογία από ανώτατη δικαστικό(αρεοπαγίτη) προκαλεί πρόσθετη ανησυχία, διότι οι ανώτατοι δικαστές έχουν και μεγαλύτερη πείρα και, κατά τεκμήριο, ισχυρότερη κρίση, ώστε να είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι τέτοιες διώξεις οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς.
Ακόμα κι αν η κλήση τους σε απολογία ήταν, τρόπον τινά, τυπικά υποχρεωτική, θέλουμε να πιστεύουμε ότι η παραπομπή τους σε δίκη θα κινείται στη σφαίρα του αδιανόητου.
Διότι τότε η ελευθερία του Τύπου τίθεται εν αμφιβόλω, γεγονός που θα καθιστούσε την Ελλάδα μαύρο πρόβατο στον ελεύθερο κόσμο.
Ετσι κι αλλιώς σ’ αυτόν τον τομέα δεν τα πάμε καθόλου καλά.
2. Δημοσιογράφος εκλήθη να δώσει …εξηγήσεις, επειδή το 2020 έγραψε ρεπορτάζ για μια κατάληψη σε σχολείο του Πειραιά.
Το ρεπορτάζ είναι αυτό εδώ.
Όποιος το διαβάσει δεν θα μπορέσει να καταλάβει τι το μεμπτό περιέχει, ώστε να προκαλέσει τέτοια εισαγγελική παρέμβαση.
Είναι εξοργιστικό ένα ρεπορτάζ για ένα σύνηθες γεγονός, όπως είναι οι καταλήψεις, να φέρνει το συντάκτη του απολογούμενο σαν κοινό εγκληματία. Είναι πραγματικά αδιανόητο να θεωρείται ότι ο δημοσιογράφος, με το ρεπορτάζ του, παρακίνησε τους μαθητές να διαπράξουν αδικήματα.
Πρόκειται για απαράδεκτη υπερβολή. Ελπίζουμε να οφείλεται σε τυπική εισαγγελική πράξη και η υπόθεση θα τεθεί στο αρχείο. Κάθε άλλη εξέλιξη θα αποτελεί προληπτική λογοκρισία, αφού οι δημοσιογράφοι θα διστάζουν να κάνουν τη δουλειά τους, φοβούμενοι ότι θα βρεθούν στο στόχαστρο κάποιου εισαγγελέα.
Και η προληπτική λογοκρισία αποτελεί ευθεία παραβίαση του Συντάγματος.
Και οι δυο περιπτώσεις θέτουν την ηγεσία της Δικαιοσύνης προ των ευθυνών της. Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου και ο εισαγγελέας Βασίλειος Πλιώτας θα έχουν μεγάλη ευθύνη, αν επί των ημερών τους ευδοκιμήσουν τέτοιες διώξεις και περίεργες κλήσεις σε απολογία δημοσιογράφων, οι οποίοι έκαναν αυτό που αποτελεί την επιτομή του επαγγέλματός τους: έγραψαν αυτό που έμαθαν.
Η ηγεσία της Δικαιοσύνης αποκλείεται να μη γνωρίζει ότι αυτή η πρακτική, αν συνεχιστεί, θα προκαλέσει αντιδράσεις στην Ευρώπη, κατατάσσοντας την Ελλάδα μεταξύ των χωρών που εμποδίζουν το δημοσιογραφικό έργο και χειραγωγούν την ενημέρωση.
Αλίμονο αν οδηγηθούμε εκεί.
Θα είναι σαν να επαληθεύεται η ρήση του αρχαίου Πλάτωνα:
«Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος ξυμφέρον» (το δίκαιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου