Όντως, τη νέα χρονιά θα συνεχίσουμε να έχουμε την πανδημία που σκιάζει τις ψυχές μας και καταστρέφει οικονομικές και διαπροσωπικές σχέσεις και, πάνω-κάτω, τα ίδια εισοδήματα.
Ακόμη χειρότερα, το α’ δίμηνο του έτους θα νοσήσει, ως φαίνεται, η πλειονότητα των κατοίκων. Δυστυχώς, είναι κάτι που μοιάζει αναπόδραστο!
Α, θα έχουμε και χειρότερο κλίμα, καθώς μπαίνουμε πιο βαθειά στην περιβαλλοντική κρίση.
Ωστόσο, το νέο χρόνο μπορούμε να προβλέψουμε βάσιμα, και χωρίς να καταφεύγουμε στα 5ετή πλάνα του… λενινιστικού μοντέλου, ότι θα έχουμε περισσότερους φόρους.
Δηλαδή θα πληρώσουμε και εκείνους που ανεστάλησαν ή μεταφέρθηκαν την προηγούμενη διετία.
Κυρίως όμως τα είδη στην αγορά, σε κάθε αγορά εν τέλει, θα είναι πολύ πιο ακριβά…
Κυρίως το ’22 θα είναι το ίδιο μουντό με το ’21 ως προς τις ευκαιρίες που δίνονται ή τις προοπτικές του ανθρώπου. Ούτε νέες δυνατότητες διαμορφώνονται, ούτε καινούργιες πηγές εισοδημάτων και εσόδων δημιουργούνται.
Εκρηκτική ύλη…
Η συνεχής δε επανάληψη συμπιέζει κρυφές δυνάμεις και προκαλεί μινιμαλιστική μιζέρια. Και καθώς είναι στη φύση μας να επιδιώκουμε αλλαγές, εάν δεν πρόκειται για κάτι μελετημένο και «ορθόδοξο», ίσως ο καθένας αντιδράσει αντανακλαστικά και κατά μόνας ή ακόμη και… παλαιοημερολογίτικα.
Οι μικρές (ή μεγαλύτερες;) εκρήξεις θα προκληθούν…
Σε αυτό λοιπόν μόνο διαφέρει ο νέος χρόνος από τον παλιό: έχει συσσωρευτεί πολύ εκρηκτική ύλη από το παρελθόν και δεν υπάρχει πρόβλεψη για βαλβίδα εκτόνωσης. Και το 2022 είναι εκλογική χρονιά.
Το μόνο που «παίζει στα προσεχώς» είναι ο μήνας που θα στηθούν οι κάλπες. Αλλά, αυτό θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη της πανδημίας και τις πιο πιστές απεικονίσεις της κοινής γνώμης (σφυγμομετρήσεις), εκεί στα τέλη Φεβρουαρίου…
Στις προσεχείς κάλπες δε, μετά από την επικοινωνιακή διαχείριση των δημόσιων ζητημάτων από την κυβέρνηση, τις παλινωδίες στην αντιμετώπιση της πανδημίας, το βαθύ χάσμα στα εισοδήματα και την απουσία προοπτικής για τη Νέα Γενιά, δεν μοιάζει να υπάρχει κομματικό διακύβευμα.
Δεν είναι προφανής ο λόγος που θα υποταχθεί ο ψηφοφόρος ώστε να πάρει το ψηφοδέλτιο του κυβερνητικού παράγοντα και να το ρίξει στην κάλπη.
Δυο κάλπες-δύο νοοτροπίες
Βεβαίως δεν πρέπει να παραβλέπουμε τον ρόλο της «σταθερότητας» και την προτεραιότητα(;) του κόσμου στην διακυβέρνηση. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί το ρίσκο του πρώτου γύρου της απλής αναλογικής.
Ίσως μόνο του δευτέρου γάρου (της ενισχυμένης)…
Κατά συνέπεια, στον «πρώτο γύρο» δεν θα λειτουργήσει ο «φόβος». Σίγουρα θα παίξει ρόλο στο δεύτερο… Αλλά όχι με τις σημερινές προβολές, αλλά με τη διάταξη των δυνάμεων μετά τη απελευθερωμένη ψήφο του α’ γύρου. Ανάλογα με τους διεκδικητές και τους συσχετισμούς που θα έχει καταγράψει η απλή αναλογική. Δυο κάλπες λοιπόν-δύο εκλογικές συμπεριφορές…
Δείτε το σαν τις δημοτικές εκλογές: Στον πρώτο γύρο ψηφίσεις δημοτικούς συμβούλους ή παρατάξεις, στο δεύτερο το Δήμαρχο…
Το νέο χρόνο μπορεί να υποστούμε την «πάνδημη νόσηση» λόγω covid, να έχουμε μεγαλύτερη ακρίβεια και βαθύτερη περιβαλλοντική κρίση, αλλά κανείς δεν μπορεί να μας θεωρεί δεδομένους...
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου